Το έργο το έχουμε ξαναδεί ή, τέλος πάντων, όλα αυτά μας δημιουργούν την αίσθηση που οι Γάλλοι συνοψίζουν ως «déjà vu».

Λέει μια κουβέντα ο Χρήστος Σταϊκούρας ότι ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο θα μπορούσε να μειωθεί. Και ως διά μαγείας, πριν περάσουν 48 ώρες εμφανίζονται 41 βουλευτές της ΝΔ να το ζητούν με ερώτησή τους από τον Γιάννη Στουρνάρα. Το έργο είναι απλοϊκό. Ο αναπληρωτής υπουργός Χρήστος, «δικό μας παιδί» της καραμανλικής πτέρυγας, είναι γνήσιος εκπρόσωπος της λαϊκής ψυχοπονιάρας Δεξιάς. Ενώ ο εξωκοινοβουλευτικός Στουρνάρας είναι υπουργός της τρόικας και της αιθαλομίχλης. Υπάρχει λοιπόν καλός και κακός –και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Η άτυπη εξέγερση των καραμανλικών συνεχίζεται με τη διαφορά ότι το σενάριο στήνεται έτσι που να χωρούν όλοι μέσα. Ποιος δεν θέλει στη φάση αυτή να φανεί ευαίσθητος απέναντι στην Ελλάδα που κρυώνει; Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην υπουργός και κουμπάρος του πρώην πρωθυπουργού Ευριπίδης Στυλιανίδης βάζει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του πρώτος πρώτος στην ερώτηση. Βουλευτής Ροδόπης είναι –ξέρετε τι ψόφο κάνει εκεί τον χειμώνα; Ακολουθούν άλλοι κι άλλοι σε μια κίνηση που το μόνο που κάνει είναι να επιχειρεί να γενικεύσει το μέτωπο κατά Στουρνάρα. Το παίγνιο εδώ είναι και εσωκομματικό. Η καραμανλική πτέρυγα θέλει να δείξει τη δύναμή της, αλλά θέλει επίσης και να προωθήσει τον Σταϊκούρα πιο κοντά στον στόχο. Ο στόχος –ας μην κοροϊδευόμαστε –είναι να πάρει ο Σταϊκούρας τη θέση του Στουρνάρα εκεί κάπου μετά τις ευρωεκλογές και πριν από το τέλος της ελληνικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ροκάνισμα της καρέκλας έχει ξεκινήσει –και το πετρέλαιο θέρμανσης αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία.

Το τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς κλείνει λοιπόν με έναν υπουργό Οικονομικών πολιορκημένο στη Βουλή. Μετά τις περιπέτειες για τον φόρο ακινήτων και τους πλειστηριασμούς ή μάλλον αφού έκλεισαν κουτσά – στραβά όλα αυτά χωρίς σημαντικές αβαρίες, η πολιορκία επιβεβαιώνεται και συντηρείται με την αντεπίθεση για τον ειδικό φόρο κατανάλωσης για το πετρέλαιο. Αν ο Στουρνάρας δεν υποχωρήσει, τότε το προφίλ του άτεγκτου ενισχύεται. Αν υποχωρήσει, τότε τον εξανάγκασαν να αλλάξει γνώμη. Μονά – ζυγά δικά τους είναι δηλαδή. Φυσικά, ο Στουρνάρας εξωκοινοβουλευτικός είναι. Το ερώτημα είναι αν οι φύλακες της ΝΔ στη Βουλή έχουν γνώση, αν κάνουν πως δεν βλέπουν, αν θεωρούν ότι οι βουλευτές πρέπει να εκτονωθούν ή αν εκτιμούν ότι η κατάσταση δεν είναι υπερασπίσιμη.

Υπάρχει, άλλωστε, η θεωρία ότι ο υπουργός Οικονομικών δεν ενδιαφέρεται να πολιτευθεί. Αλλά ότι όλοι αυτοί που πολιτεύονται στην περιφέρεια –και θα βρεθούν στις γιορτές κοντά σε όλους εκείνους τους οικογενειάρχες που έγιναν υλοτόμοι –χρειάζονται ένα επιχείρημα. Πρέπει δηλαδή να μπορούν να ισχυριστούν στις εκκλησίες, στα καφενεία και στις πλατείες ότι «εγώ τα λέω, τα έκανα και ερώτηση, αλλά ο Στουρνάρας δεν ακούει». Τώρα πώς θα προχωρήσει η κυβέρνηση με τους πολλούς να τα φορτώνουν όλα στους λίγους είναι ένα ερώτημα. Πώς θα υπάρξει έτσι συνοχή; Και πώς θα πεισθεί μια κοινωνία που αμφιβάλλει όλο και περισσότερο;

Δύσκολα ερωτήματα με ακόμη πιο δύσκολες απαντήσεις σε μια δύσκολη περίοδο.

Τελευταία Νέα