Οπως προ ετών ο Ολυμπιακός είχε κάνει γρήγορα γρήγορα επέκταση συμβολαίου στον Μήτρογλου, με τον ίδιο τρόπο προχώρησε τώρα σε νέο συμβόλαιο με διάρκεια μέχρι το καλοκαίρι του 2017.

Κίνηση που παραπέμπει σε ευρωπαϊκά κλαμπ και δίνει τον χρόνο σε όλους να αποφασίσουν χωρίς πίεση. Ο μεν Μήτρογλου, όταν κρίνει σκόπιμο να φύγει, σίγουρα θα το κάνει όπως συνέβη με άλλους παίκτες στο παρελθόν (Τοροσίδης). Ο δε Ολυμπιακός, μπορεί να ελέγχει τη μεταγραφή του επιθετικού, δίχως το άγχος της ρήτρας, χωρίς να εκβιάζεται από καταστάσεις. Η εταιρεία θα ορίσει τιμή, ανάλογα με αυτή θα κινηθεί στην αγορά και θα δει τι θα πράξει. Εμπορική κίνηση με άρωμα συναισθηματισμού, καθώς μένει ο κατά τεκμήριο καλύτερος κυνηγός της ομάδας.

Ας φύγουμε, ωστόσο, από το θέμα Μήτρογλου. Το σίγουρο είναι ότι στο Λιμάνι οικοδομούν καλές σχέσεις με τα ηχηρά ονόματα της ομάδας. Είδαμε και πώς χειρίζονται τον Ιμπαγάσα. Εναν ποδοσφαιριστή που φλερτάρει με την (αγωνιστική) απόσυρση και δεν μπορεί να αγωνιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν τον εκθέτουν, μάλλον τον καλύπτουν, προστατεύουν τον μύθο του και προσβλέπουν σε μια μελλοντική συνεργασία σε πολλαπλά επίπεδα. Φυσικά, όπως φαίνεται, ούτε ο «Κάνιο» πιέζει καταστάσεις.

Κάτι που είναι σε πλήρη αντίθεση με όσα συμβαίνουν στην Τούμπα. Εκεί, ο Γκαρσία είναι προφανές ότι θα ήθελε να παίζει περισσότερο και γενικά δεν συμβιβάζεται με την ιδέα της αποχώρησης. Αλλά και ο ΠΑΟΚ αδυνατεί να ισορροπήσει και δεν χειρίζεται καλά την τελευταία σεζόν του ουρουγουανού μέσου στην ομάδα. Με αποτέλεσμα να υποβόσκουν κόντρες στα ενδότερα της ομάδας, να γίνονται εκρήξεις από τον Στέφενς και τον Γκαρσία και να χάνεται η τόσο αναγκαία ηρεμία. Και όλα αυτά για έναν 37χρονο. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις, ασφαλώς θα έβρισκαν κοινούς κώδικες επικοινωνίας στην Τούμπα.