Ζουν τα μουσικά τους όνειρα στο εξωτερικό

«Ο Οζι με ρωτάει συνέχεια για την κρίση στην Ελλάδα»

«Κάποιος μου κάνει πλάκα». Δεν είναι αδικαιολόγητη η σκέψη όταν είσαι κιθαρίστας και παίρνεις ένα e-mail με τηνερώτηση: «Σε ενδιαφέρει να κάνεις οντισιόν στην μπάντα του Οζι Οζμπορν;». Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα! Αυτό σκέφτηκε και ο Κώστας Καραμητρούδης, ο Gus G. για τους φίλους της ροκ σκηνής. Οπως στριφογύριζε καθημερινά από το μυαλό του «μα καλά εγώ θα πάρω τη θέση του Ζακ Ουάιλντ; (σ.σ.: θρυλικός κιθαρίστας της χέβι μέταλ σκηνής που έπαιξε για πολλά χρόνια στο πλευρό του Οζι)». Η ακροβασία ανάμεσα στο «όνειρο είναι αυτό που ζω ή μήπως η πραγματικότητα» κράτησε ώσπου να έρθει το πρώτο live με τον εκκεντρικό σουπερστάρ στις 22 Αυγούστου του 2009.

Ποτέ δεν θα ξεχάσει όμως και την πρώτη φορά που συνάντησε τον Οζισε ένα στούντιο στο Χόλιγουντ: «Αυτός ήταν πολύ ήρεμοςκι εγώ πολύ αγχωμένος. Οταν ήρθε, παίξαμε κάποια τραγούδια του με την μπάντα του. Ολα πήγαν πολύ καλά και μου ζήτησε να ξεκινήσουμε αμέσως τη συνεργασία μας». Ελληνας κιθαρίστας σε μια τόσο διάσημη μπάντα υπό τις υπάρχουσες συνθήκες αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στην τηλεόραση στα οικονομικά δελτία σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου! «Ο Οζι –και όχι μόνο –με ρωτά συνεχώς πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα και πώς βιώνει ο κόσμος τα οικονομικά μέτρα. Αγαπούν τη χώρα και όσοι έχουν έρθει έχουν αποκομίσει πολύ καλές εντυπώσεις».

Πορεία ζωής που θα αποτελούσε κινηματογραφικό σενάριο. Ενα εννιάχρονο παιδί με καρφωμένο το βλέμμα στην οθόνη της τηλεόρασης να παρακολουθεί MTV και να μαγεύεται όταν βλέπει τους Guns N’ Roses και τον Αλις Κούπερ. «Οταν τους είδα, είπα: θέλω να γίνω σαν κι αυτούς». Κι έγινε! Περιοδεύει με τον Οζι Οζμπορν στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου και τον αποθεώνουν χιλιάδες φαν της ροκ μουσικής. «Εχουμε παίξει σε περισσότερες από 130 συναυλίες» και έπεται συνέχεια. Η επαφή του με το ροκ είδωλό του δεν κατέστρεψε τον μύθο του. Ο Οζι λατρεύει τον Κώστα Καραμητρούδη και το εκδηλώνει όχι μόνο πάνω στη σκηνή, όταν σολάρει και πηγαίνει δίπλα του και τον αγκαλιάζει αλλά και σε πιο προσωπικές στιγμές. Απόδειξη ότι όταν ο Gus G. πριν από λίγο καιρό παντρεύτηκε στα Χανιά, ο Οζι έφθασε ινκόγκνιτο για να παραβρεθεί στην ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του κιθαρίστα του.

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος

«Εσείς φταίτε για την κρίση και για εσάς πληρώνουμε πρόσθετους φόρους!» θα μπορούσε να είναι μια φράση που ακούγεται από έναν ευρωπαίο ταξιτζή ή σε μια συζήτηση κάποιου καφενείου. Ομως ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος την έχει ακούσει από συναδέλφους του μουσικούς! «Αυτή την αντίδραση συνάντησα στην Ολλανδία και μου έκανε στην αρχή εντύπωση γιατί οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική είναι πιο ανοιχτοί, επεξεργάζονται περισσότερο τα πράγματα. Ομως η κατάσταση για τους Ολλανδούς έχει αρχίσει να δυσκολεύει πολύ, οπότε η πιο πολιτισμένη προσέγγιση μπαίνει στην άκρη».

Ο έλληνας τρομπετίστας που μοιράζεται τις ευρωπαϊκές σκηνές με διάσημους μουσικούς της τζαζ διέγραψε μια ενδιαφέρουσα πορεία. Περίπου πριν από τρία χρόνια, σε ένα μικρό τζαζ κλαμπ του Παρισιού ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τελειώνει το live του, αφήνει στην άκρη την τρομπέτα του και κατεβαίνει από τη σκηνή. Τον πλησιάζει ένας τύπος για να του προτείνει συνεργασία. Χρειάστηκε αρκετή ώρα για να καταλάβει ότι αυτός ήταν Σερζ Τισό Γκε, ο κιθαρίστας των Γάλλων Noire Desir με τις πολλές επιτυχίες, ανάμεσα στις οποίες και το «Le Vent Nous Portera».

Η απλότητα και η αμεσότητα είναι αυτά που χαράχτηκαν στη μνήμη του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου. «Πόσες πιθανότητες υπήρχαν να μου συμβεί αυτό στην Ελλάδα;», αναρωτιέται. Και φυσικά το ερώτημα αφορά κυρίως στην αντίληψη που υπάρχει στην Ελλάδα για την τζαζ. «Το κοινό είναι πολύ μικρό σε σχέση με τα υπόλοιπα είδη μουσικής. Μικρότερο είναι και στα άλλα μέρη του κόσμου, οι αναλογίες όμως είναι κάπως καλύτερες».

Ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος έχει κλείσει ημερομηνίες για live με την τζαζ μπάντα του Σερζ Τισό Γκε έως το 2015, παράλληλα πάντοτε με τις άλλες συμμετοχές που προκύπτουν και αυτές που έχει προγραμματίσει με το δικό του τζαζ σχήμα. Η πορεία, όπως εξηγεί, σε αυτό το είδος μουσικής δεν ήταν αυτό που ονειρευόταν παιδί. Από τα 16 του χρόνια, όταν άρχισε μαθήματα κιθάρας, έως τα 19 ήθελε να γίνει –τι άλλο; –ροκ σταρ.

Η στροφή του όμως προς τη σημερινή του κατεύθυνση κρύβει μια ρομαντική ιστορία: «Μια ημέρα άκουσα τον Μάιλ Ντέιβς να παίζει το «It Never Entered My Mind» και κάτι άλλαξε μέσα μου. Στην αρχή δεν κατάλαβα καν ότι είναι τρομπέτα γιατί την είχα συνδέσει περισσότερο με όργανο της φιλαρμονικής και των εμβατηρίων. Δεν πέρασε πολύς καιρός που άφησα την κιθάρα και ξεκίνησα μαθήματα».

Κάπως έτσι μπήκε η ροκ καριέρα στην άκρη και τώρα ζει ανάμεσα σε Αθήνα και Παρίσι, παίζοντας με καταξιωμένους μουσικούς και καταθέτοντας και τη δική του τζαζ ματιά στην ροκ μουσική. Εχει διασκευάσει Pink Floyd με το σχήμα του Poly Quartet και περιοδεύει στιςευρωπαϊκές πόλεις για να το παρουσιάσει.

Ξεκίνημα από τα μικρά μπαρ της Βαρκελώνης

«Στην Ελλάδα ακόμη σπάτε πιάτα;». Με την ερώτηση αυτή έρχεται συχνά αντιμέτωπος ο Ευριπίδης Σαμπάτης που ζει μόνιμα στη Βαρκελώνη. Δύσκολα μπορούν να πιστέψουν ότι αυτή η συνήθεια των μπουζουκιών που είναι συνδεδεμένη με μια περίοδο οικονομικής ευμάρειας μπορεί να ανήκει πια στο παρελθόν. «Κυρίως αυτή η εικόνα», λέει ο Ευριπίδης Σαμπάτης, «ανήκει σε εκείνους που έχουν να επισκεφθούν χρόνια την Ελλάδα. Αυτοί που ήρθαν πρόσφατα έζησαν τις πραγματικές συνθήκες και οι ερωτήσεις τους έχουν να κάνουν κυρίως με το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τις δυσκολίες. Αλλωστε η οικονομική κρίση δεν είναι κάτι άγνωστο για τους Ισπανούς».Για τους μουσικόφιλους ο Ευριπίδης Σαμπάτης είναι πια γνωστός με το όνομα Evripidis & His Tragedies! Ομως η ζωή του 34χρονου έλληνα μουσικού δεν κρύβει καμία τραγωδία! Δυσκολίες μπορεί να πρωταγωνιστούν στην πορεία του αλλά αυτές είναι που δίνουν χρώμα και ενδιαφέρον, που τον ώθησαν να κάνει αυτό που αγαπάει όπως λέει χαρακτηριστικά. «Το να έχω ένα συγκρότημα και να βγάζω δίσκους δεν το έβλεπα ούτε στο πιο τρελό μου όνειρο. Δεν το φανταζόμουν ότι θα συνέβαινε».

Αποφάσισε να πάει με την κολλητή του φίλη να ζήσει σε μια άλλη πόλη και διάλεξαν τυχαία την Βαρκελώνη. «Η πρώτη ημέρα ήταν τραγική. Χάσαμε τις βαλίτσες μας, ψάχναμε να βρούμε πού θα κοιμηθούμε… Δεν ήταν τίποτα με το μέρος μας». Ολα όμως άρχισαν να εξελίσσονται φυσιολογικά. «Εκανα πάρα πολλές δουλειές γιατί έπρεπε να ζήσω. Κάποια στιγμή τόλμησα να αρχίσω τα live, ύστερα από παρότρυνση φίλων, για να παρουσιάσω τα τραγούδια που έγραφα σε μικρά μπαρ. Κάπως έτσι έφθασα να ηχογραφήσω τον δίσκο «A Healthy Dose of Pain» και να ξεκινήσω τις συναυλίες στην Ισπανία, τη Γερμανία και τελευταία στην Ελλάδα».

Πορεία, δηλαδή, λίγο ανάποδη ή –όπως λέει –απρόβλεπτη. Ομως, σύμφωνα με τον Ευριπίδη Σαμπάτη: «Ετσι δεν είναι η ζωή;».