Είναι άραγε το πόθεν έσχες του μαύρου χρήματος; Πάντως –ονόματα δεν λέμε, ιστορίες δεν ανοίγουμε –πολλές δηλώσεις δημιουργούν απορίες. Πώς ζουν όλοι αυτοί με τραπεζικές καταθέσεις κάτω από χιλιάρικο και εισοδήματα πολύ πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας; Οι νεόπτωχοι –όπως θα τα περίμενε κανείς –δεν ανήκουν στις κατεστημένες, αλλά στις ανερχόμενες δυνάμεις της ελληνικής πολιτικής. Πέραν όλων των άλλων, οι ανερχόμενοι είναι καινούργιοι στο άθλημα του πόθεν έσχες. Δεν έχουν το βάρος των προηγούμενων δηλώσεων με τις οποίες να μπορούν να συγκριθούν οι τωρινές. Ούτε έκαναν δηλώσεις σε ανθηρές εποχές. Ξεκίνησαν το 2010 –μέσα στην κρίση –οπότε πήραν τα μέτρα τους. Εμφανίζονται ως μη έχοντες σε μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση πολιτικής επικοινωνίας –συγγνώμην πενίας.

Στην πραγματικότητα, το κύμα του νεολαϊκισμού που έσκασε επάνω στην ελληνική πολιτική εκδηλώνεται και στις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης. Εκεί υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτικών αρχηγών –οι πλούσιοι και οι φτωχοί που συμπίπτουν χοντρικά με τους παλιούς και τους καινούργιους. Οπως υπάρχουν και δύο κατηγορίες βουλευτών. Τα χαμηλά νούμερα βγάζουν εξίσου είδηση με τα ψηλά. Ενώ αξιοπρόσεκτη είναι η απώλεια στις αποταμιεύσεις του σιωπηλού Κώστα Καραμανλή λόγω του κουρέματος, στο πλαίσιο του PSI, των ομολόγων στα οποία ο πρώην πρωθυπουργός είχε τοποθετήσει 300.000 ευρώ. Συγχρονισμένος τέλεια με την εποχή, ο Καραμανλής δεν έχει βρεθεί να έχει λίγα ή πολλά. Εχει βρεθεί να χάνει λεφτά –και μάλιστα αρκετά –όπως οι περισσότεροι Ελληνες.

Τα νούμερα τραβούν πάντα την προσοχή. Αλλά, φέτος ειδικά, υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα μεγέθη. Πόσα τετραγωνικά έχουν στην κυριότητά τους οι αρχηγοί, οι βουλευτές και οι οικείοι τους; Τι φορολογική επιβάρυνση τους αναλογεί με γνώμονα τα εμβαδά; Εν πολλοίς, πόσο τους αφορά –πόσο τους τσούζει στην τσέπη –ο φόρος ακινήτων; Και πώς έχει επηρεάσει αυτό τη συμπεριφορά τους στη Βουλή; Για πρώτη φορά, το πόθεν έσχες δεν είναι μόνο φετίχ για τους ηδονοβλεψίες των αριθμών. Είναι και εργαλείο για να δει κανείς πώς έχει αλλάξει η εισοδηματική κατάσταση των πολιτικών. Οχι μόνο σε σχέση με το πόσα βγάζουν αλλά και με το πόσα θα δώσουν στην Εφορία.

Ακτινογραφία της εγχώριας πολιτικής τάξης με κριτήριο το χρήμα, τα πόθεν έσχες αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα. Σε άλλες χώρες οι ελεγκτικοί μηχανισμοί θεωρούνταν επαρκείς. Μόνο στη Γαλλία του 2013, μετά το σκάνδαλο Καουζάκ που βρήκε τον σοσιαλιστή υπουργό Προϋπολογισμού να έχει κρυφό λογαριασμό στην Ελβετία, υποχρέωσε ο Φρανσουά Ολάντ τους πάντες να δηλώσουν τι περιλαμβάνει η περιουσία τους. Με άλλα λόγια, το πόθεν έσχες λογίζεται ως φάρμακο ή αντίδοτο σε φάσεις που η πολιτική γίνεται αναξιόπιστη. Χωρίς όμως να είναι αποτελεσματικό.

Τελευταία Νέα