Αναζήτηση
Μάθε παιδί μου δράματα
Κυρία Φοίβη
Παρακολουθώ όπως όλη η Ελλάδα –και ιδιαίτερα οι φοιτητές και οι οικογένειές τους –το μπάχαλο και τις αλληλοκατηγορίες μεταξύ του υπουργείου Παιδείας, των πρυτάνεων και των υπαλλήλων ΔΕΠ.
Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. «Και εσύ δίκιο έχεις», έλεγε ο Χότζας σε όλους.
Οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να απεργούν όταν νομίζουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους και η πολιτεία να αμύνεται για τα δικά της. Το ιδεώδες θα ήταν να υπήρχε λογική και διάθεση και να λύνονται οι διαφορές τους.
Εκείνο που δεν έχει κανείς, μα κανείς, δικαίωμα είναι, για να κάνει τη δουλειά του, να καπηλεύεται ασύστολα και ξεδιάντροπα τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, που σε χρόνια οικονομικής κρίσης υποχρεώνονται σε έξοδα που δεν υπολόγιζαν και δεν αντέχουν.
Τρεις μήνες γυρίζουν στην Αθήνα οι φοιτητές της επαρχίας και σχολές δεν βλέπουν, γιατί οι υπάλληλοι ΔΕΠ για το «καλό τους» τις κρατούν κλειστές.
Είδα στην τηλεόραση τον κ. Τριγάζη να φωνάζει, να διαμαρτύρεται κουνώντας τα χέρια του και να μας λέει το παραμύθι ότι τον ενδιαφέρουν οι φοιτητές και τα πανεπιστήμια.
Κύριε Τριγάζη, θεμιτό και νόμιμο να ζητάς να μη χάσεις τη δουλειά σου (και εγώ το ίδιο θα έκανα), έχε όμως το θάρρος και την τόλμη να το πεις καθαρά και ντόμπρα ότι παλεύεις γι’ αυτόν τον σκοπό και όχι να βάζεις μπροστά, για να εκβιάσεις το υπουργείο, τα παιδιά που φτύσανε αίμα και χρήμα κάνοντας όνειρα για σπουδές και μόρφωση και, απ’ ότι ακούγεται, μια μειοψηφία τα μετέβαλε σε σουλατσαδόρους της Αθήνας αφού δεν μπορούν να πάνε στις σχολές τους.
Σε παρακαλώ λοιπόν εσένα, το υπουργείο και τις πρυτανικές Αρχές να σταματήσετε να χύνετε τα δάκρυα του κροκόδειλου και να βρείτε μια λύση στο τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει.
Προτού κλείσω, ακούγοντας τον κ. Τριγάζη να μιλάει για Μνημόνια, να μου πει κάποιος έναν Σεπτέμβρη που να ξεκίνησε η σχολική χρονιά χωρίς απεργίες. Ακόμα και τις χρονιές που δεν υπήρχαν Μνημόνια και οι παχιές αγελάδες έβοσκαν στο δροσερό χορτάρι!
Και ακόμα, όλοι οι υπουργοί της μεταπολίτευσης ήθελαν το κακό της Παιδείας και μόνον οι απεργοί του κάθε Σεπτέμβρη θέλουν την πρόοδο και την αναβάθμιση με κλεισμένα σχολεία, καταλήψεις και τα επακόλουθά τους;
Ώς και ο νόμος της κ. Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε με πλειοψηφία μεγάλη χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου. Συγχωρήστε μου το μακρινάρι, αλλά το πρόβλημα και οι απορίες πολλές και μεγάλες.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία στη στήλη σας.
Αγιος Πέτρος Λευκάδος
Κύριε Επαμεινώνδα,
Σύρε να φωνάξεις τον γιατρό
Αγαπητή Φοίβη,
Πριν από λίγο καιρό δημοσίευσες την επιστολή μου στην οποία διεκτραγωδούσα την Οδύσσεια του ταλαίπωρου υπερηλίκου πατέρα μου στο Σισμανόγλειο… Σήμερα επανέρχομαι για τις συνθήκες και τη συμπεριφορά του προσωπικού σε ένα άλλο δημόσιο νοσοκομείο, που βρίσκονται στον αντίποδα. Κι αυτό επειδή πιστεύω ότι το «εύγε» πρέπει να λέγεται και να προβάλλεται εξίσου με το «ανάθεμα». Πρόκειται για το Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αγιοι Ανάργυροι στην Α’ Χειρουργική Κλινική του οποίου νοσηλεύτηκα και θέλω να ευχαριστήσω δημοσίως όλο ανεξαιρέτως το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για την αρτιότητα των υπηρεσιών αλλά και την ευγένεια, την προθυμία, το ενδιαφέρον και κυρίως τα γελαστά τους πρόσωπα. Γιατί ο κάθε άρρωστος ανεξάρτητα από τη βαρύτητα της πάθησής του αυτό έχει πρώτα απ’ όλα ανάγκη, ένα ζεστό, ανθρώπινο χαμόγελο. Δεν θα αναφέρω το όνομα του γιατρού που με ανέλαβε για να μη θεωρηθεί ότι επιδιώκω να κάνω κάποιου είδους διαφήμιση, εξάλλου δεν την έχει ανάγκη…
Αγαπητή Βαρβάρα,
Τα καλά να λέγονται, γιατί καταντήσαμε να αποτελούν την εξαίρεση αντί για τον κανόνα. Με πρόσφατη τη σύλληψη επ’ αυτοφώρω ενός γιατρού γιατί εισέπραττε φακελάκι, καλό μάς κάνει να θυμόμαστε ότι ακόμη υπάρχει φιλότιμο ειδικά στον χώρο της περίθαλψης. Οταν το θέμα αφορά, έστω όχι την ανθρώπινη ζωή, αλλά τουλάχιστον τον ανθρώπινο πόνο, ακόμη και το εικοσάευρω αποκτά άλλη αντικειμενική αξία…
