Νότες πάνω σε στίχους. Σε σκέψεις που γίνονται λέξεις. Αλλά και σε συνθήματα που βγάζουν συναισθήματα. Στις ημέρες μας «φοριέται πολύ» οι δημοσιογράφοι, κυρίως της πολιτικής ενημέρωσης, να είναι ο στόχος όλων όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με κάποιο γύρισμα στον τρόπο της ζωής τους.

Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, διευθυντής ειδήσεων του Mega, έχει βρεθεί σε πολλά πεδία βολής αυτού του είδους. Επίσημα, από το 2003. Οταν διαδέχτηκε στη θέση του γενικού διευθυντή ειδήσεων του καναλιού τον Νίκο Χατζηνικολάου. Καθώς λοιπόν είχε μέλημά του την ευθύνη της επαγγελματικής του ιδιότητας, δεν έδινε σημασία στους εσωτερικούς ψιθύρους που τριγύριζαν στα αυτιά του…

Το 2012 ήταν μία χρονιά δύσκολη. Η επικαιρότητα, μεγάλη και σημαντική. Οι περιστάσεις εξαιρετικά κρίσιμες και πιεστικές. Δηλαδή οι συνθήκες ήταν τέτοιες που ορίζουν τη «στιγμή της απασφάλισης». Τότε που η σκανδάλη του μυαλού εξωθεί τις λέξεις να βγουν και να μιλήσουν «για έρωτες, απώλειες, ματαιώσεις. Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι άρχισα να γράφω έμμετρους στίχους. Χρόνια πολλά κρατούσα μέσα μου αυτήν την επιθυμία αλλά δίσταζα. Δηλαδή πάνω από 30 χρόνια. Η στιγμή της έκθεσης του εαυτού μας είναι δύσκολη και επειδή στη δημοσιογραφία έχουμε συνηθίσει να είμαστε από την πλευρά της αποκάλυψης, δεν αποφάσιζα να ασχοληθώ με ένα διαφορετικό είδος λόγου και μάλιστα γραπτού», λέει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος στα «ΝΕΑ».

Μιλάει για τη σύνθεση της ποιητικής συλλογής «Αποτύπωμα» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη. Εξήντα ποιήματα, «στιχουργήματα» τα αποκαλεί ο ίδιος λόγω του έμμετρου ύφους τους και με βιωματική κυρίως απόχρωση, καθώς ανάμεσα σε στίχους κατάφερε να χωρέσει τη ζωή του. Από τα άγουρα χρόνια του, στην Πάτρα της οδού «Τρίτου Ορειβατικού 13». Ετσι όπως τιτλοφορεί την περιγραφή του πατρικού του, «μία τρώγλη, κέντρο διερχομένων… μία σχέση μισοπεθαμένη».

Στο διάστημα μιας χρονιάς έγραψε ό,τι τον βασάνιζε για χρόνια: τα ίχνη που επιθυμούσε να αφήσει πίσω του. Την ώρα μάλιστα που πήγαινε στο πίσω κάθισμα μιας μοτοσικλέτας σε διάφορα ραντεβού σε αντιδιαμετρικά σημεία της πόλης, εκείνος ακουμπούσε το κινητό του στην πλάτη του οδηγού και πληκτρολογούσε ακατάπαυστα στίχους.

«Δεν θα σκεφτόμουν να τα δέσω για να γίνουν βιβλίο χωρίς την προτροπή του Θάνου Μικρούτσικου. Μιλούσαμε γι’ αυτά και μόνος του ζήτησε να τα διαβάσει. Μετά από λίγες ημέρες έλαβα ένα θερμό μέιλ με τις εντυπώσεις του. Και λίγο αργότερα άκουσα και τη μουσική του για δύο από αυτά, τη «Σφίγγα» και το «Αντάρτικο πουλί»».

Το περασμένο εξάμηνο ο Δημήτρης Παπαδημητρίου παρέλαβε δεκατρία ποιήματα του Χρήστου Παναγιωτόπουλου. Ο οχούμενος δημιουργός, παρατηρητής των εξελίξεων της εποχής του, άγγιξε τον συνθέτη και στο ξεκίνημα του νέου χρόνου, το «Αποτύπωμα» θα έχει τη μορφή μουσικού έργου. Με τις φωνές των Ελένης Βιτάλη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Φωτεινής Δάρρα, Χρήστου Θηβαίου, Γιώργου Μαργαρίτη, Σταμάτη Κραουνάκη, πιθανόν και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη να ερμηνεύουν τα τραγούδια του. Επτά ημέρες την εβδομάδα δουλεύει στον ρυθμό της ενημέρωσης. Δηλώνει όμως ότι το πολιτικό ρεπορτάζ δεν τον απομάκρυνε από την αγάπη του για την τέχνη. Ακόμη και ως φοιτητής της Μαθηματικής Σχολής Αθηνών ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος είχε αποκτήσει σύνδεση με τη μουσική, παρακολουθώντας μαθήματα πιάνου και κιθάρας. «Ομως καταφύγιο ήταν πάντα για μένα η λογοτεχνία και οι σελίδες των αγαπημένων συγγραφέων Οσκαρ Ουάιλντ, Χάρολντ Πίντερ και Αλμπέρ Καμύ, αλλά και ο Κάφκα με τον Μαγιακόφσκι με προσκαλούν διαρκώς σε μια καινούργια ανάγνωσή τους. Αλλωστε ανάμεσα στους στίχους μου υπάρχουν αναφορές σε αυτές τις αγαπημένες μορφές»:

Αναρωτιέσαι / αν υποστείλεις τις σημαίες σου σκισμένες / σαν τις σκιές του Καραβάτζιο αγιασμένες / Πάλι θα λες, είναι απρόβλεπτος ο κόσμος ευτυχώς;

Στην ερώτηση που θέτει το ποίημά του «Αρχαία εκδρομή» ο δημοσιογράφος απαντά με βεβαιότητα: «Η τέχνη θα είναι πάντα το αποκούμπι της ψυχής μας. Και η ιστορική γνώση η καλύτερη πηγή πληροφόρησης για το μέλλον».

Τελευταία Νέα