Δεν ήταν γραμμένο στα άστρα. Και μάλλον κανείς τους δεν το περίμενε. Παρ’ όλα αυτά, Αντώνης Σαμαράς και Βαγγέλης Βενιζέλος συμπολιτεύονται με όρους εγκάρδιας συνεννόησης και χωρίς καχυποψία. Αυτό είναι το κλίμα και αυτό βεβαιώνουν αμφότερες οι πλευρές.

Συνήθως οι κυβερνήσεις συνεργασίας δεν είναι ευτυχείς υποθέσεις, ιδίως για τον μειοψηφικό εταίρο. Δεν έχει κανείς παρά να δει την ταλαιπωρία των Φιλελευθέρων στη Βρετανία, όπου ο αρχηγός τους Νικ Κλεγκ είναι το σαμάρι της διακυβέρνησης Κάμερον. Στο Βερολίνο η παρέα Βεστερβέλε, Ρέσλερ και Σία έμεινε εκτός Βουλής στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου πληρώνοντας τη νύφη, δηλαδή την Ανγκελα Μέρκελ. Αλλά το ΠαΣοΚ είναι «happy», ενώ ήρεμος είναι και ο ίδιος ο Βενιζέλος. Στέλεχος της Χαριλάου Τρικούπη επιμένει ότι η ατζέντα που έχει προωθήσει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (πλειστηριασμοί, ομαδικές απολύσεις και άλλα), «έχει τη φουλ υποστήριξη της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας».

ΑΣΦΑΙΡΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ολα καλά –ούτε η κινητικότητα Παπανδρέου απασχολεί κανέναν; Ο πρώην πρωθυπουργός –που αισθάνεται αδικημένος από τη συγκυρία –μιλάει με συνεργάτες του αλλά και με στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται επίσης να είναι αποδέκτης ενός φλερτ από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, κρίνοντας από τη βολική επεξήγηση Δραγασάκη για το «υπάρχουν λεφτά». Ούτε όμως για αυτό το θέμα ανησυχούν στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου επιμένουν να το ερμηνεύουν εσωκομματικά.

Η ενεργοποίηση του παπανδρεϊκού πυρήνα θεωρείται αντίδραση στο άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά με τους 58, αλλά και στην εμφάνιση της φυσιογνωμίας του Κώστα Σημίτη στο παρασκήνιο πίσω από την κίνηση αυτή. Σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση, «οτιδήποτε αναιρεί τον πασοκο-παπανδρεϊκό χαρακτήρα του Κινήματος» εκλαμβάνεται ως απειλή από το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού. Μάλιστα. Πιθανόν να μην έχουν φθάσει έως τη Χαριλάου Τρικούπη αυτά που λέγονται στα πέριξ του πρώην πρωθυπουργού –ότι δηλαδή ένα κόμμα με αρχηγό τον Παπανδρέου ή, ακόμη περισσότερο, το ΠαΣοΚ με αρχηγό τον Παπανδρέου θα έφερνε καλύτερο σκορ στις εκλογές από ό,τι με τον Βενιζέλο!

Αντίστοιχη αισιοδοξία υπάρχει, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί περιμένουν ότι ο προϋπολογισμός του 2014 θα περάσει χωρίς προβλήματα. Και προσδοκούν ότι «την επόμενη χρονιά βγαίνουμε στο ξέφωτο», ακόμη και στις αγορές. Εδώ η συνωμοσία των καραμανλικών θεωρείται ανέκδοτο και υποβαθμίζεται ως εσωκομματική φούσκα χωρίς αναφορά στον πρώην πρόεδρο της ΝΔ. Η κρίση στα πανεπιστήμια θεωρείται ότι βρίσκεται καθ’ οδόν προς την εκτόνωση –από Δευτέρα! –ενώ στην υγεία η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Την ίδια ώρα η ελληνική προεδρία της ΕΕ θεωρείται σημαντικό χαρτί που μπορεί να παίξει η Αθήνα και ειδικά ο Αντώνης Σαμαράς για να βάλει θέματα στην ατζέντα και να κερδίσει πόντους.

Εντάξει όλα λοιπόν –έστω κι αν αυτό θυμίζει την ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Καλά πληροφορημένος παράγων της συμπολίτευσης επιμένει ότι η τρόικα είναι «μιλημένη» και ότι «κάνει τα στραβά μάτια στα δημοσιονομικά». Την ίδια ώρα αναζητείται «αξιοπρεπής λύση» για τους πλειστηριασμούς, τις ομαδικές απολύσεις και τα ΕΑΣ, δηλαδή τα περίφημα διαρθρωτικά. Στο Μαξίμου θα ήθελαν μια διαφοροποίηση μεταξύ μπαταχτσήδων/δόλιων κακοπληρωτών και των δανειοληπτών από τη μεσαία τάξη που πραγματικά ζορίζονται, με στόχο μια διευθέτηση του θέματος των πλειστηριασμών που να έχει μεσο-μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Αντιθέτως, στο ΠαΣοΚ βλέπουν το θέμα πιο ρεαλιστικά και μιλούν για «μορατόριουμ εξαμήνου» στο μέτωπο με την τρόικα. Με άλλα λόγια, η λήξη της ελληνικής προεδρίας αλλά και οι ευρωεκλογές αποτελούν το φυσικό όριο της πολιτικής περιόδου στην οποία έχουμε μπει.

ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Εδώ η εκτίμηση των εταίρων είναι ότι ο χρόνος βαραίνει επάνω στην αξιωματική αντιπολίτευση. Από τη μια, γιατί η ομαλοποίηση των οικονομικών μεγεθών αλλάζει τα δεδομένα της πολιτικής αντιπαράθεσης. Από την άλλη, γιατί η μια δημοσκόπηση μετά την άλλη εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει βρει ταβάνι στα ποσοστά του. Αυτό δημιουργεί τον ψυχαναγκασμό των συνεχόμενων επιθετικών πρωτοβουλιών που, αντί να αποδώσουν, λειτουργούν ως μπούμερανγκ. Τελευταίο παράδειγμα θα είναι η υπόθεση των υποβρυχίων που θα συζητηθεί πριν από τις γιορτές και όπου η Κουμουνδούρου αδυνατεί να συγκροτήσει αντιβενιζελικό μέτωπο, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα την απροθυμία της ΔΗΜΑΡ να ακολουθήσει. Σύμφωνα με τη συλλογιστική αυτή, ο χρόνος, στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, δεν είναι επιβαρυντικός και φθοροποιός μόνο για τα κόμματα που είναι στην κυβέρνηση αλλά και για την αντιπολίτευση.

Το κοινό χαρακτηριστικό, πάντως, της πολιτικής ανάλυσης με βάση την οποία πορεύονται τα επιτελεία της συμπολίτευσης είναι η σταθεροποίηση. Σταθεροποίηση ενδοκυβερνητική, αφού ΝΔ και ΠαΣοΚ έχουν βρει modus vivendi. Σταθεροποίηση πολιτική, αφού φαίνεται να έχει εγκαθιδρυθεί ισορροπία δυνάμεων με την αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι ακριβώς το είδος της παραδοχής που πέφτει θύμα ανατροπής όχι μόνο γιατί η πολιτική είναι παραδοσιακά απρόβλεπτη, αλλά γιατί από το 2010 και μετά έχει αποδειχθεί ότι το σκηνικό της εγχώριας δημόσιας ζωής κρύβει εντάσεις και παγίδες.

Τελευταία Νέα