Αναζήτηση
Την ώρα που ο Κώστας Μανωλάς κράδαινε μία συνδεδεμένη με ηχείο υπολογιστή(!) ντουντούκα τραγουδώντας όλα τα σουξέ της εποχής και προκαλώντας άφθονο γέλιο με τις εκφράσεις και τον τρόπο ερμηνείας του, ο Κώστας Μήτρογλου, ακριβώς μία θέση μπροστά και δεξιά του στο αεροπλάνο, δεν έκανε ούτε μία κίνηση να κοιτάξει πίσω του. Δεν γύρισε καν το κεφάλι του. Κρυμμένος και βλοσυρός μέσα στην κουκούλα του, έμοιαζε χαμένος στις σκέψεις, λες και δεν ήταν εκείνος που πέτυχε τα τρία από τα τέσσερα γκολ στα μπαράζ που στέλνουν την Ελλάδα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Αυτός ο υπερπροικισμένος επιθετικός, ο ανελέητος φονέας των αντίπαλων αμυνών τους τελευταίους μήνες, σου δίνει την εντύπωση ότι κάτι άλλο κυλάει στις φλέβες του και όχι αίμα όταν βρίσκεται έξω από τον φυσικό του χώρο. Δεν συμμετέχει στις πλάκες και στον χαβαλέ, όχι επειδή σνομπάρει τους υπόλοιπους αλλά διότι θεωρεί για εκείνον πιο σημαντικό το να χαλαρώσει πνευματικά και σωματικά παρά να προβεί σε εξαλλοσύνες.
Τον κοιτάζεις και αντιλαμβάνεσαι ότι εκπέμπει σε διαφορετική σφαίρα από τους υπόλοιπους… Εχει τον αέρα και το παρουσιαστικό του ποδοσφαιριστή που σύντομα θα αγωνίζεται σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κλαμπ εκτινάσσοντας την καριέρα του σε ύψη που άλλοι συμπατριώτες του δεν έχουν πιάσει.
Δεν έφτασε εύκολα στο επίπεδο αυτό ο 25χρονος πια Μήτρογλου.
Και μάλλον δεν θα τα είχε καταφέρει αν δεν είχε προκύψει στο διάβα του η φανέλα με το εθνόσημο! Χάρη σε αυτήν έγινε γνωστός ανά το πανελλήνιο το καλοκαίρι του 2007 όταν (με συμπαίκτες τους νυν συνοδοιπόρους του στην Ανδρών Παπασταθόπουλο, Σιόβα και Νίνη) πρωτοστάτησε στην πορεία της Εθνικής Νέων έως τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όπου η Ελλάδα ηττήθηκε (0-1) από την Ισπανία.
Το φύλλο πορείας τού (κατ’ επιλογήν) μοναχικού Πιστολέρο, όπως τον αποκαλούν πλέον οι συμπαίκτες του στην εθνική ομάδα, μέχρι σήμερα κατέγραψε αρκετά διαστήματα αμφισβήτησης. Επρεπε να περάσουν έξι σεζόν και δύο ενδιάμεσα περάσματα από Πανιώνιο και Ατρόμητο, προκειμένου να νιώσει ασφαλής στον Ολυμπιακό και να αναγνωριστεί ως το πρώτο βιολί στην επίθεση.
Και στο πέρασμα των ετών, μία τεθλασμένη γραμμή χαρακτήριζε την παρουσία του και στην εθνική ανδρών στην οποία μπαινόβγαινε, αρχής γενομένης από τις 14/11/2009, όταν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο πρώτο ματς μπαράζ απέναντι στην Ουκρανία με φόντο το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής!
Πέρασαν 14 ματς (7 επίσημα και άλλα τόσα δοκιμαστικά) χωρίς γκολ μέχρι να βρει για πρώτη φορά δίχτυα στο νικηφόρο εκτός έδρας 3-2 επί της Νορβηγίας, ματς φιλικό το οποίο διεξήχθη τον Δεκαπενταύγουστο του 2012.
Περίπου τρεις μήνες αργότερα (11/9/2012) έσπασε το ρόδι και σε επίσημο ματς της Ελλάδας σκοράροντας στο εντός έδρας 2-0 επί της Λιθουανίας. Και έτσι άρχισε ο χορός των πέντε προσωπικών τερμάτων μέσω των οποίων απεικονίζεται στατιστικά η συνεισφορά του διεθνούς φορ στην πορεία της Εθνικής ώς το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ενα ταξίδι που ο ίδιος τονίζει ότι θα συνεχιστεί με επιτυχία και στη χώρα της σάμπας αρκεί –όπως εκείνος συνηθίζει να λέει –«να μου δίνετε την μπάλα»!
