Αναζήτηση
Η ζήλεια μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι φυσιολογική αντίδραση σε μια σχέση, όταν ο ένας νιώθει ευάλωτος και απειλημένος από τον κίνδυνο μιας απόρριψης, εγκατάλειψης, προδοσίας, αδιαφορίας κ.ο.κ. Εύκολα όμως μεταμορφώνεται σε νοσηρό συναίσθημα όταν το βαθύτερο κίνητρο είναι η απόλυτη κατάκτηση του άλλου ή η προσπάθεια αποφυγής «κινδύνων» που βλέπει παντού ή το αίσθημα εξάρτησης από τον άλλον που αφαιρεί τη δυνατότητα να αγαπάς και τυφλά σε φυλακίζει μέσα στους φόβους του. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση, ο φόβος της μοναξιάς, της απόρριψης και της εγκατάλειψης, οι εξαρτητικές πτυχές του εαυτού μας, η βαθιά δυσπιστία εξηγούν ώς έναν βαθμό το γιατί κάποιος ζηλεύει παράφορα τον σύντροφό του. Αντίστοιχα γεγονότα συχνά έχουν προηγηθεί στην παιδική ηλικία. Ακόμη και όταν η σχέση κυλάει ομαλά, μπορεί να περιμένετε ότι ο άλλος με κάποιον τρόπο θα σας προδώσει και καταλήγετε να βρίσκεστε σε μια μόνιμη κατάσταση επιφυλακής. Η οργή και η θλίψη μεγαλώνουν με τον χρόνο και οδηγούν σε αίσθημα αδιεξόδου, γιατί χωρίς εμπιστοσύνη είναι δύσκολο κανείς να «επιβιώσει». Αν δυσκολεύεστε να κάνετε φυσιολογικές σχέσεις είτε γιατί αυτές τερματίζονται πρόωρα είτε γιατί δεν μπορείτε να αντλήσετε χαρά από αυτές λόγω των φόβων σας, προτείνεται η επίσκεψη σε ψυχολόγο με στόχο την κατανόηση και τη διαχείριση των ανασφαλειών σας.
Κατάθλιψη στα γηρατειά
Με τον άνδρα μου είμαστε μαζί 50 χρόνια. Είμαστε αγαπημένοι, αλλά νιώθουμε μελαγχολικοί. Μπορεί να είναι κατάθλιψη;
Η μετάβαση στο γήρας αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης μιας μείζονος κατάθλιψης. Η κατάθλιψη στο γήρας δεν είναι μια φυσιολογική απάντηση στο πέρασμα του χρόνου. Πρόκειται για μια σοβαρή συναισθηματική διαταραχή, η οποία έχει επιπτώσεις στη συναισθηματική, σωματική, νοητική και συμπεριφορική σφαίρα του ηλικιωμένου. Τουλάχιστον ένας στους πέντε ηλικιωμένους πάσχει σήμερα από κατάθλιψη. Το πραγματικό ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο στην πραγματικότητα, αν αναλογιστεί κανείς τις περιπτώσεις των καταθλιπτικών ηλικιωμένων που ζουν μόνοι, αποξενωμένοι και αβοήθητοι λόγω έλλειψης υποστηρικτικού πλαισίου. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: έντονη και παρατεταμένη μελαγχολία, αποθάρρυνση απέναντι στη ζωή, συναισθήματα ενοχής για τον εαυτό τους και τη μέχρι τώρα πορεία, απαισιοδοξία για το μέλλον, άγχος ακόμη και για φαινομενικά «ασήμαντα» καθημερινά γεγονότα, απώλεια ευχαρίστησης από καθημερινές τελετουργίες, κοινωνική απομόνωση, επιβράδυνση της σκέψης, της δυνατότητας συγκέντρωσης, μνήμης και της λήψης αποφάσεων, θλίψη και οίκτος για τον εαυτό τους, ανορεξία, αϋπνία, κόπωση, άτυπα ψυχοσωματικά συμπτώματα, ευχές θανάτου. Η απώλεια αγαπημένων προσώπων, τα ποίκιλα προβλήματα υγείας, μια προηγούμενη κατάθλιψη, η κληρονομικότητα στην οικογένεια, η απώλεια της θαλπωρής, του ενδιαφέροντος και της φροντίδας από την υπόλοιπη οικογένεια συνδράμουν στην εκδήλωση κατάθλιψης στην τρίτη ηλικία. Οι υπαρξιακές αγωνίες, όπως η συμβολική απώλεια της νεότητας και ο βαθύτερος φόβος του θανάτου, μοιάζουν να επιδεινώνουν το καθημερινό άγχος και το αίσθημα απόγνωσης. Προσπαθήστε όσο μπορείτε να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας ενεργοποιώντας τις νοητικές σας ικανότητες – π.χ. μέσα από το διάβασμα, βγαίνοντας για βόλτα με τον σύζυγό σας, κάνοντας μικρά πράγματα κάθε μέρα που σας ευχαριστούν. Ζητήστε τη στήριξη και την παρέα της ευρύτερης οικογένειάς σας, χωρίς να νιώθετε ενοχές ότι τους γίνεστε βάρος. Η αντικαταθλιπτική αγωγή μπορεί να σας βοηθήσει αν είστε «ανοιχτοί» σε αυτήν τη λύση. Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό «The New England Journal of Medicine», άνθρωποι ηλικίας 70 ετών και πάνω με κατάθλιψη ωφελούνται σημαντικά και είναι λιγότερο πιθανό να υποτροπιάσουν αν για 2 χρόνια λάβουν θεραπεία συντήρησης με αντικαταθλιπτικά σε συνδυασμό με μια σειρά υποστηρικτικών συνεδριών ψυχοθεραπείας.
