Επιχείρηση «Costa Concordia»: Το πλωτό παλάτι θυμίζει πλοίο – φάντασμα

Οπως ο Γκιούλιβερ. Το τεράστιο κρουαζιερόπλοιο «Κόστα Κονκόρντια» είναι πια ελεύθερο από τις ατσαλένιες αλυσίδες με τις οποίες ήταν ζωσμένο και πλέον στέκεται όρθιο ακουμπώντας σ’ έναν τεχνητό βυθό μερικά μέτρα από τις ακτές του νησιού Τζίλιο στο αρχιπέλαγος της Τοσκάνης. Η πολυδάπανη και εξαιρετικά πολύπλοκη επιχείρηση ανέλκυσης και ευθυγράμμισης του κρουαζιερόπλοιου που ναυάγησε τον Ιανουάριο του 2012 ολοκληρώθηκε χθες τα ξημερώματα στις 4.00 ώρα Ιταλίας. Ομως το κουφάρι του «Κόστα Κονκόρντια» πρόκειται να παραμείνει στο ίδιο σημείο τουλάχιστον μέχρι τις πρώτες μέρες της άνοιξης, όταν θα ρυμουλκηθεί σε κάποιο κοντινό λιμάνι για να παροπλιστεί αρχικά και στη συνέχεια να διαλυθεί.

Εξαντλημένοι αλλά ευτυχείς, οι επικεφαλής μηχανικοί της μαραθώνιας επιχείρησης ανόρθωσης του κατεστραμμένοε κρουαζιερόπλοιου, μερικές ώρες αφού αυτό ισορρόπησε, δήλωσαν πως «κράτησαν την υπόσχεσή τους» αναφορικά με την ασφαλή και επιτυχημένη ολοκλήρωση του τιτάνιου έργου που είχαν αναλάβει. Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας της Ιταλίας Φράνκο Γκαμπριέλι μιλώντας στους κατοίκους του νησιού οι οποίοι όταν άκουσαν την κόρνα που σήμανε το τέλος των εργασιών τινάχτηκαν από τα κρεβάτια τους και έτρεξαν στο λιμάνι για να αντικρίσουν από κοντά το ναυάγιο που άλλαξε τη ζωή τους, τόνισε πως «είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πράγματα» για να λάβει ως απάντηση το θερμό χειροκρότημά τους.

Ομως η επιχείρηση, στην οποία συμμετείχαν 500 άνθρωποι από 26 χώρες και το συνολικό κόστος της αναμένεται να ξεπεράσει τα 600 εκατομμύρια ευρώ διήρκεσε 19 ώρες –7 ώρες περισσότερο απ’ ότι αρχικά είχε σχεδιαστεί. Τα προβλήματα που αντιμετώπισε η πολυπληθής ομάδα επιφορτισμένη με το καθήκον να επανορθώσει, τουλάχιστον εν μέρει, το τραγικό λάθος του Φραντσέσκο Σκετίνο –του καπετάνιου του κρουαζιερόπλοιου ο οποίος το βράδυ του δυστυχήματος «ανησυχούσε μόνο για το πώς θα καταφέρει να το εγκαταλείψει πριν από τους επιβάτες του» σύμφωνα με τη «Ρεπούμπλικα» –ήταν πολλά. Μια καταιγίδα τα ξημερώματα της Δευτέρας πριν από την έναρξη των εργασιών, ο διαρκής φόβος για μια πιθανή αλλαγή του καιρού, ο κίνδυνος της μόλυνσης του περιβάλλοντος, η αντίσταση που πρόβαλε αρχικά το κουφάρι βάρους 112 χιλιάδων τόνων, η φθορά που παρουσίασαν 4 από τα 36 χαλύβδινα σύρματα που χρησιμοποιήθηκαν για την ανέλκυσή του, η πίεση που ασκούνταν στους υπευθύνους της επιχείρησης από τους περισσότερους από τους 400 δημοσιογράφους που χτες βρίσκονταν στο νησί.

Δώδεκα ώρες έπειτα από την καθυστερημένη έναρξη των εργασιών ανακοινώθηκε ότι τελικά «η επιχείρηση θα ολοκληρωθεί την αυγή». Η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα τεταμένη. Μια ερώτηση δημοσιογράφου προς τον Φράνκο Γκαμπριέλι ήταν αρκετή για να εκνευρίσει τον επικεφαλής της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας της Ιταλίας. «Για ποιον λόγο αντί για δώδεκα ώρες θα χρειαστείτε τον διπλάσιο χρόνο;», ρώτησε ο δημοσιογράφος. «Σύμφωνα με τον νόμο του Μέρφι», απάντησε ξεσπώντας ο ιταλός αξιωματούχος, «η ατυχία είναι πάντα πιθανή. Είμαστε σαν ένα ποδηλάτη ο οποίος πριν από την έναρξη ενός αγώνα προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο να πάθει λάστιχο. Ορίστε, εμείς πάθαμε λάστιχο και το αλλάξαμε αμέσως. Αλλά αντί να πείτε «μπράβο, ήσασταν προετοιμασμένοι», αναρωτιέστε, γιατί δεν προετοιμαστήκατε έτσι ώστε να μην εκδηλωθεί η ατυχία; Είναι η λογική αυτής της χώρας».

«ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ». Παράλληλα όμως, οι εκατοντάδες εργάτες και μηχανικοί συνέχιζαν να εργάζονται ακατάπαυστα. Επειτα από 19 ώρες εργασιών, στις τέσσερις τα ξημερώματα, ο Γκαμπριέλι εμφανίστηκε ξανά ενώπιον των δημοσιογράφων για να τους ανακοινώσει πως «η επιχείρηση περιστροφής ολοκληρώθηκε. Τα καταφέραμε, το «Κόστα Κονκόρντια» έχει πλέον ευθυγραμμιστεί».

Μερικές ώρες αργότερα, ο ιταλός Πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα ανέφερε σε μήνυμά του στο twitter ότι «μόλις τηλεφώνησα στον Γκαμπριέλι. Του είπα πως όλοι όσοι εργάζονται εκεί αποτελούν πηγή περηφάνιας για τους Ιταλούς». Το ναυάγιο του «Κόστα Κονκόρντια» και η μετέπειτα απαράδεκτη αντίδραση του καπετάνιου του Φραντσέσκο Σκετίνο είχαν προκαλέσει εθνική ντροπή για την Ιταλία. Πλέον κάποιοι ελπίζουν, όχι αδίκως, ότι η επιτυχία αυτής της μοναδικής επιχείρησης θα αποκαταστήσει την πληγωμένη υπερηφάνεια των Ιταλών.