«H χαρά που ένοιωσα όταν ανακοινώθηκε πως το Τόκιο πήρε τους αγώνες ήταν μεγαλύτερη από τότε που εκλέχτηκα».

Τα λόγια καρδιάς του ιάπωνα Πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε αμέσως μετά την εκλογή του Τόκιο, το βράδυ του Σαββάτου στο Μπουένος Αϊρες, είχαν ιδιαίτερη σημασία, καθώς η δική του συμβολή ήταν αυτή που έγειρε καθοριστικά την πλάστιγγα υπέρ της υποψηφιότητας της ιαπωνικής πρωτεύουσας, για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών αγώνων του 2020.

Κακά τα ψέμματα μετά την έκθεση της επιτροπής αξιολόγησης της ΔΟΕ, το Τόκιο είχε σαφές προβάδισμα, όχι μόνο επειδή είχε την εμπειρία από μια τέτοια διοργάνωση (έχοντας φιλοξενήσει τους αγώνες του 1964) αλλά και επειδή η παρουσίασή του ήταν η καλύτερη αλλά υπήρχε ένα βασικό «αγκάθι», από το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα τα τελευταία 40 χρόνια, στη γειτονική (240 χιλιόμετρα από το Τόκιο) Φουκουσίμα. Ο σεισμός και στη συνέχεια το τσουνάμι του 2011 είχε προκαλέσει μεγάλη ζημιά στο πυρηνικό εργοστάσιο της πόλης, από το οποίο διέρευσε μεγάλη ποσότητα ραδιενέργειας. Πρόσφατα μάλιστα η ρυθμιστική αρχή πυρηνικής ενέργειας στην Ιαπωνία εξέταζε το ενδεχόμενο ρίψης στον ωκεανό, νερού χαμηλής ραδιενέργειας από το συγκεκριμένο εργοστάσιο.

Η ανησυχία των μελών της ΔΟΕ ήταν έκδηλη και ουσιαστικά αυτό το γεγονός αποτελούσε τον μοναδικό ενδοιασμό τους ως προς την ανάθεση των αγώνων στο Τόκιο. Ολα αυτά ώσπου ανέβηκε στο βήμα ο ιάπωνας Πρωθυπουργός:

«Εδώ και δύο χρόνια, δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα στο Τόκιο και δεν θα το έχουμε ούτε τώρα. Η ιαπωνική κυβέρνηση έχει κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να μην θέσει στον παραμικρό κίνδυνο τους πολίτες της. Ηδη έχουμε δρομολογήσει τις εξελίξεις για τον καθαρισμό του εργοστασίου» τόνισε μεταξύ άλλων με βεβαιότητα, κάμπτοντας και τις τελευταίες αντιστάσεις.

Το Τόκιο δεν φοβόταν την Κωνσταντινούπολη αλλά τη Μαδρίτη, θεωρώντας δεδομένο ότι αν πήγαιναν τελικά οι αγώνες στην Ασία δεν έχανε με τίποτε. Ετσι μετά το θρίλερ της ισοβαθμίας μεταξύ Μαδρίτης και Κωνσταντινούπολης, και την πρόκριση της Πόλης στον τελικό, οι Ιάπωνες είχαν αρχίσει να πανηγυρίζουν.

Η συντριπτική διαφορά των 24 ψήφων στην τελική ψηφοφορία (Τόκιο 60 – Κωνσταντινούπολη 36) αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της διαδικασίας επιλογής διοργανώτριας πόλης.

Αυξήθηκε η διαφορά

Είναι χαρακτηριστικό πως από τους προηγούμενους αγώνες στο Τόκιο το 1964, μετά από 56 χρόνια δηλαδή και

15 διαδικασίες εκλογής νικήτριας πόλης, μόνο τρεις φορές υπήρξε μεγαλύτερο σκορ από αυτό των 24 ψήφων διαφορά του 2020.

Η Αθήνα για τους αγώνες του 2004 είχε επικρατήσει με 25 της Ρώμης (66-41), το Πεκίνο για το 2008 μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την ψαλίδα φτάνοντας τους 34 ψήφους διαφορά με το Τορόντο (56-22) ενώ ακριβώς την ίδια διαφορά σε ψήφους (34) είχε και το Ρίο κόντρα στη Μαδρίτη για το 2016 (66-32).\

Αυτή η διαφορά λοιπόν δείχνει πως το Τόκιο είχε πάει άψογα προετοιμασμένο, τόσο κόντρα στο “όπλο” της Μαδρίτης (το 80% των εγκαταστάσεων έτοιμες) όσο και στο βαρύ πυροβολικό της Κωνσταντινούπολης (Η ένωση των λαών και των ηπείρων).

Οικονομιή σταθερότητα – πλεονεκτήματα

Η ιαπωνική πόλη εγγυήθηκε αφ’ ενός οικονομική σταθερότητα (κάτι που ήταν αδύνατον να κάνει η Μαδρίτη) αλλά και τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια με χαρακτηριστικό το σύνθημα «Στα χέρια μας οι Ολυμπιακού Αγώνες θα είναι πιο ασφαλείς από ποτέ».

Κάτι που δεν μπορούσε να κάνει η Κωνσταντινούπολη, όχι μόνο λόγω της γειτονίας με την πολύπαθη Συρία, αλλά και επειδή δεν έχει λύσει τα δικά της πρόβλήματα, αφού στη χώρα μαίνοντας επεισόδια και διαδηλώσεις κατά του Ερντογάν μέχρι πριν από λίγο καιρό.

Το Τόκιο είχε ακόμα σημαντικά πλεονεκτήματα στα οποία πόνταρε. Ποτέ κανένας αθλητής ή αθλήτρια της Ιαπωνίας που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς ή Παραολυμπιακούς δεν βρέθηκε ντοπέ ήταν ένα από αυτά την ίδια στιγμή που η Τουρκία έχοντας “διαλύσει” παλαιότερα την εθνική άρσης βαρών για πολλά κρούσματα, έκανε το ίδιο και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό αυτό το καλοκαίρι με τα ομαδικά κρούσματα σε πρωτοκλασσάτους αθλητές στίβου (πάνω από 30 συνολικά !).

Παρουσίαση από άλλο… πλανήτη

Από εκεί και πέρα η παρουσίαση της Ιαπωνίας ήταν από άλλο…πλανήτη όσον αφορά κάποια τεχνολογικά θαύματα που υποσχέθηκε με κορυφαίο το Ολυμπιακό Στάδιο της πόλης που θα λειτουργεί στο μεγαλύτερο βαθμό του με ηλιακή ενέργεια (!) στο Ολυμπιακό πάρκο του Κομαζάγουα.

Μάλιστα θα είναι εκ των πραγμάτων έτοιμο στα τέλη του 2018, δεδομένου ότι το Τόκιο έχει αναλάβει ήδη τη διοργάνωση του Παγκοσμίου κυπέλλου ράγκμπι του 2019.

Το στάδιο θα είναι έμπνευσης και σχεδίασης της διάσημης αρχιτεκτόνισσας Ζάχα Χαντίντ η οποία μόλις ολοκλήρωσε το κολοσσιαίο έργο του εμπορικού κέντρου και συγκροτήματος γραφείων «Γκάλαξι Σόχο» στο Πεκίνο αλλά και το μουσείο Ελι & Εντιθ Μπρόντ στις ΗΠΑ.

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη της ΔΟΕ και να τους εγγυηθώ πως θα φιλοξενήσουμε θαυμάσιους αγώνες» τόνισε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Σίνζο Αμπε, ενώ ο επικεφαλής της ιαπωνικής υποψηφιότητας Τσουνεκάζου Τακέντα δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του:

«Είναι η μεγαλύτερη τιμή για μας, και το πρώτο πράγμα που θα κάνω γυρίζοντας στην πατρίδα θα είναι να ευχαριστήσω όλους τους συμπατριώτες μας στην Ιαπωνία».

Το Τόκιο που θυμίζουμε ήταν να φιλοξενήσει και τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940 (οι οποίοι δεν έγιναν λόγω του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, αλλά στην επίσημη αρίθμηση των αγώνων, μετράει κανονικά και αυτή η διοργάνωση) θα γίνει η πρώτη ασιατική πόλη που θα φιλοξενήσει για δεύτερη φορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ δύο φορές έχει φιλοξενήσει η Ιαπωνία και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς (Σαπόρο 1972 και Ναγκάνο 1998).

“Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ονειρεύτηκα χιλιάδες φορές τον Ζάκ Ρόγκ να ανοίγει το φάκελο και να έχει το όνομα του Τόκιο και το όνειρο έγινα πραγματικότητα. Μετά το σεισμό του 2011 όλοι στην Ιαπωνία ήταν πολύ αναστατωμένοι και στενοχωρημένοι, αλλά τώρα ζουν ένα όνειρο” τόνισε στο BBC ο Ιάπωνας ασημένιος ολυμπιονίκης της ξιφασκίας Γιούκι Οτα.

Στην παρουσίαση την ιαπωνικής υποψηφιότητας παράσταση έκλεψε η πριγκίπισσα Τακαμπάντο, απόφοιτη του Κέμπριτζ που έφυγε λόγω πρωτοκόλου από την πατρίδα της και τώρα γύρισε για να μιλήσει για το πόσο σημαντικό είναι να πάρει η χώρα της τους Ολυμπιακούς. Παρουσιάστηκε μαζί με την παραολυμπιονίκη του μήκους Μάμι Σάτο το σπίτι της οποίας χτυπήθηκε από το τσουνάμι το 2011 και μίλησε για το πώς ο αθλητισμός την βοήθησε να ξεπεράσει αυτή την καταστροφή. Η επίσκεψη 200 αθλητών στους πληγέντες απο το σεισμό και το τσουνάμι, έδωσε επίσης μεγάλο κουράγιο στους πληγέντες και έτσι η Σάτο ήθελε να δείξει το πόσο το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων θα βοηθήσει γενικότερα τη χώρα της στην προσπάθεια που κάνει για να συνέλθει από την καταστροφή προ διετίας.