Το φετινό φεστιβάλ Μπαϊρόιτ που τελειώνει μεθαύριο δεν ήταν τελικά τόσο πανηγυρικό όσο θα το ήθελαν οι διοργανωτές του. Η Ανγκελα Μέρκελ έκανε βέβαια το κατά δύναμιν συνοδεύοντας ώς εκεί τον σύζυγό της, γνωστό μανιώδη της Οπερας, το σόι του Ρίχαρντ Βάγκνερ όμως βρήκε την ώρα να κάνει μαντάρα τη 200ή επέτειο από τη γέννηση του μεγάλου συνθέτη με καβγάδες που συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Ο Γκότφριντ Βάγκνερ, ένας από τους νεότερους της φαμίλιας, προκάλεσε μέγα σκάνδαλο ανανεώνοντας τις βάσιμες θεωρίες ότι η μουσική του προ-προ-προπάππου του έδωσε έμπνευση στον ναζισμό και ταυτόχρονα έβγαλε στη φόρα τις τρυφερές σχέσεις που διατηρούσε η οικογένεια με τον ίδιο τον Φύρερ. Ο μαρτυριάρης Γκότφριντ ισχυρίζεται ότι στις παιδικές του αναμνήσεις δεσπόζει η φιγούρα του Αδόλφου Χίτλερ να επισκέπτεται συχνά το σαλονάκι των Βάγκνερ ως «θείος Βολφ», αλλά και ποιο σπίτι δεν έχει τον «θείο» του…

Ημέρες πριν ανάψουν οι προβολείς, αποφασισμένοι Παριζιάνοι με σλίπινγκ μπαγκ και με παγούρια στήθηκαν έξω από το Stade de France, όχι για τον Ριμπερί αλλά για τη δεύτερη παρουσία του Εμινεμ. Το ίδιο διάστημα οι Franz Ferdinand με επικεφαλής τον δικό μας Αλεξ Καπράνος άνοιξαν το ροκ φεστιβάλ του Σηκουάνα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Οι εστέτ από τη Γλασκώβη, δέκα χρόνια μετά, εκπέμπουν την ίδια ευφορία, την ίδια μουσική ακρίβεια, την ίδια μουσική ενέργεια. Τρέχω να παραγγείλω τον νέο τους δίσκο «Right Thoughts, Right Words, Right Action».

Η ασυνείδητη επιλογή να μην παιχτούν φέτος στην Επίδαυρο τα πιο καραμπινάτα έργα του αρχαίου ελληνικού δράματος, αλλά να κινηθούμε σε minor επιλογές όπως π.χ. οι «Τραχίνιες», ο «Κύκλωψ», ήταν από πολλές πλευρές ευεργετική. Να ξεκουραστούν κάπως οι ρόλοι, να εμπλουτιστεί το υπέδαφος, να ηρεμήσουν λίγο και οι (ίδιες) πρωταγωνίστριες από το άγχος των ίδιων πάντα ρόλων. Τι παραπάνω να δώσεις, φέρ’ ειπείν, σε μια Ηλέκτρα ή σε μια Αντιγόνη όταν την αφήνεις αρχές Οκτώβρη και μέχρι να ‘ρθει ο Μάρτης την ξαναπιάνεις για να της αλλάξεις και να σου αλλάξει τον αδόξαστο; Από αυτής της απόψεως δεν βλέπω την ώρα να δω αυτό το Σαββατοκύριακο την παράσταση «Σύσσημον» του Σίμου Κακάλα (φωτογραφία) και το επτασφράγιστο μυστικό που τη συνοδεύει. Προς το παρόν, διαβάζω το τετρακοσίων ογδόντα τεσσάρων σελίδων ομώνυμο ποίημα του Νίκου Παναγιωτόπουλου, πάνω στο οποίο βασίζεται το έργο, και η εχεμύθειά μου δοκιμάζεται. Να το πω ότι εγεννήθη ημίν ποιητής στη σειρά των Σεφέρη, Ελύτη, Καρυωτάκη ή θα δημιουργήσω μια ακόμη εστία φθόνου ανάμεσα στις τόσες;

Πλαισιωμένο από την καλή αύρα της πρωτοβουλίας πολιτών Διάζωμα, που τόσα χρόνια προστατεύει και δίνει φιλί ζωής στα αρχαία μας θέατρα, εγκαινιάστηκε την περασμένη εβδομάδα το νεόδμητο Ανοιχτό Θέατρο Μάνης. Η εναρκτήρια συναυλία (αφιερωμένη στον Οδυσσέα Ελύτη) του Γιώργου Κουρουπού με την επιμέλεια της Ιουλίτας Ηλιοπούλου μάγεψε τους χίλιους που έφτασαν ώς εκεί, αντάμειψε κόπους δεκαετιών και έδωσε υπόσχεση για νέα προοπτική στην περιοχή. Το θέατρο ετοιμάζει κιόλας ένα πλήρες φεστιβαλικό πρόγραμμα για του χρόνου το καλοκαίρι χάρη στην άμισθη εργασία του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιώργου Κουρουπού και της επιτροπής που το κινεί εθελοντικά και με πάθος. Λεπτομέρεια: Οι πενήντα εθελοντές που εργάστηκαν στο πάρκινγκ χρησιμοποίησαν τον εξοπλισμό που έστειλε ο Γιώργος Λούκος από το Φεστιβάλ Αθηνών. Μπανάλ – ξεμπανάλ, όταν θέλουμε μπορούμε.

Τελευταία Νέα