[ΑΠΟΡΙΕΣ] Ο φόβος της θάλασσας

Η φοβία της θάλασσας από την οποία πάσχετε αποτελεί διαδεδομένη ειδική φοβία, η οποία προκαλεί μια άμεση αντίδραση άγχους κατά την έμμεση ή άμεση επαφή του ατόμου με εκείνη. Η μεγέθυνση της πιθανότητας ότι κάτι κακό θα συμβεί («θα λιποθυμήσω») και η καταστροφοποίηση των συνεπειών σε περίπτωση που το «κακό» λάβει χώρα («θα πνιγώ») σας εντείνουν τον φόβο. Η μείωση της αυτοπεποίθησής σας αν θα τα βγάλετε πέρα σε περίπτωση που κάτι απειλητικό συμβεί σας κάνει να φοβάστε περισσότερο («δεν θα μπορέσω να κολυμπήσω μέχρι την ακτή ή να ζητήσω βοήθεια»). Χαρακτηριστική είναι η αίσθηση της ανεπάρκειας απέναντι στην αντιμετώπιση των πιθανών κινδύνων και η εικόνα του εαυτού ως «έρμαιου» στον κατακλυσμό αλλεπάλληλων κινδύνων και απειλών, που αναπόφευκτα διατηρεί και εντείνει τον φόβο. Tα άτομα που φοβούνται τη θάλασσα πιστεύουν ότι δεν θα έχουν εξωτερική βοήθεια σε περίπτωση που θα τη χρειαστούν. Χαρακτηριστική είναι και η «μαγική σκέψη», δηλαδή η πίστη ότι επειδή φοβούνται, γίνονται πιο ευάλωτοι στους πραγματικούς κινδύνους ή ότι ο φόβος έχει προφητική σημασία απέναντι στο κακό. Ολες οι προαναφερόμενες αρνητικές διεργασίες της σκέψης κάνουν το άτομο να αποφεύγει να μπαίνει στη θάλασσα ή να κολυμπάει στα ρηχά ή να υπομένει την έκθεσή του σε αυτήν, έχοντας υψηλά επίπεδα άγχους και ψυχοσωματικά συμπτώματα (ταχυκαρδία εφίδρωση, τρέμουλο, αίσθηση πανικού, αίσθηση εγκλωβισμού, τάσεις φυγής). Ο ψυχικός εγκλωβισμός σας σε έναν φαύλο κύκλο φόβου και αποφυγής είναι αναπόφευκτη παρενέργεια. Η αποφυγή σας να εκτεθείτε στη θάλασσα, να νικήσετε τον φαντασιακό σας φόβο και την αδυναμία που κουβαλάτε μέσα σας, σας κρατά διαρκώς σε επιφυλακή που δεν σας επιτρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι πραγματική απειλή δεν υπάρχει. Η μόνη λύση είναι να έρθετε αντιμέτωπη με αυτό που φοβάστε και σταδιακά να «αντέξετε» να κάνετε αυτό που τόσον καιρό αποφεύγετε. Σε περίπτωση που χρειαστείτε θεραπευτική βοήθεια, η θεραπεία συμπεριφοράς είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στις ειδικές φοβίες και θα σας προσφέρει ένα σχήμα εκμάθησης νέων και αποτελεσματικών συμπεριφορών, που θα σας επιτρέψουν να ζήσετε φυσιολογικά χωρίς να φοβάστε.

Παιδί και υπερφαγία

Ο γιος μας είναι 10 ετών και κατά τη διάρκεια των διακοπών με τη γιαγιά και τον παππού πήρε 5 κιλά, με αποτέλεσμα να είναι πλέον παχύς. Παρατηρούμε ότι τρώει πολλή ποσότητα σε κάθε γεύμα, αλλά και μιλάει συχνά για το φαγητό με μια ενασχόληση που μας φαίνεται υπερβολική.

Η υγιής συμπεριφορά απέναντι στο φαγητό μαθαίνεται από τους γονείς που αντιμετωπίζουν με συνέπεια και σταθερότητα τη σημασία της καλής διατροφής μέσα στο σπίτι. Το παιδί που έρχεται αντιμέτωπο με διπλά μηνύματα μπερδεύεται και αδυνατεί να καταλάβει τι σημαίνει «τρώω σωστά» (π.χ. η μαμά λέει, «μη φας παγωτό», και ο μπαμπάς ταυτόχρονα λέει, «ας φάει, παιδί είναι»). Σημαντικά είναι τα μηνύματα που μεταφέρονται στο παιδί ως προς τις αξιολογικές διαστάσεις του φαγητού (π.χ., «το πάχος είναι αδυναμία») ή η υποκατάσταση με το φαγητό της αγάπης και του ποιοτικού χρόνου με το παιδί. Μιλήστε στον γιο σας με ουδέτερο τόνο για τους ψυχολογικούς και οργανικούς κινδύνους της παχυσαρκίας, χωρίς ωστόσο να τον στιγματίσετε ότι είναι παχύς, κάτι που θα του ρίξει την αυτοεκτίμηση και θα τον ξαναοδηγήσει στο φαγητό.

Ανήσυχος ύπνος στο παιδί

Η κόρη μας είναι 4 χρονών και όλο το βράδυ πετάγεται, χτυπιέται και παραμιλάει. Φοβόμαστε κάθε βράδυ γιατί κάποιες φορές εκτός από εμάς ξυπνάει και το μωρό.

Προσπαθήστε να μην εστιάζετε στον φόβο ότι θα ξυπνήσει το μωρό. Και να ξυπνήσει, θα μάθει να ξανακοιμάται, κάτι το οποίο θα είναι βοηθητικό και για το ίδιο. Μη δημιουργείτε στο μωρό ένα «τέλειο» και ήσυχο περιβάλλον ύπνου, κάτι που στο μέλλον δεν θα είναι ρεαλιστικό. Το άγχος αν θα ξυπνήσει το μωρό σάς κάνει άθελά σας να ενοχοποιείτε άρρητα την κόρη σας κατά τη διάρκεια της ημέρας, γεγονός που μπορεί να την κάνει να νιώθει ότι σε κάτι φταίει. Φροντίστε η κόρη σας να είναι ασφαλής και να μη χτυπήσει κατά την διάρκεια του ύπνου και εξασφαλίστε της σταθερό ωράριο ύπνου και καθημερινότητας.