Η μανάβισσα που έγινε μυκονάρχης

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, αν ανήκετε στους πολύ πρωινούς αναγνώστες της εφημερίδας, στη Μύκονο επικρατεί περίπου το εξής σκηνικό: Οι τελευταίοι ξενύχτηδες τρώνε στις διανυκτερεύουσες κρεπερί της Χώρας, προτού πάνε για ύπνο ή για μπάνιο μετά το ξέφρενο κλάμπινγκ. Τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα ανεφοδιάζουν τα μαγαζιά τρυπώνοντας στα στενοσόκακα και δημιουργώντας κομφούζιο (από την ανεξέλεγκτη διέλευση οχημάτων στην πόλη του νησιού σκοτώθηκε πριν από δύο εβδομάδες ο θηλυκός πελεκάνος που άκουγε στο όνομα «Γεωργία»). Οι ντόπιοι μαζεύονται στις καφετέριες του Γιαλού για τον πρωινό καφέ και το κουτσομπολιό, μια εναπομείνασα εικόνα τοπικού-κοινωνικού ιστού. Αυτές τις ημέρες, ειδικότερα, που το νησί έχει βουλιάξει κυριολεκτικά από επισκέπτες και η πληρότητα των ξενοδοχείων επιβεβαιώνει ένα από τα πιο μαζικά καλοκαίρια των τελευταίων χρόνων.

ΣΤΗΝ ΜΠΑΓΚΑ. Στο τουριστικό πανηγύρι προσθέστε μία ακόμη εικόνα από την (αδυνατισμένη) τοπικότητα: Εως τις 12 το μεσημέρι καθημερινά οι ψαράδες και οι οπωροπώλες απλώνουν την πραμάτεια τους στην περίφημη Μπάγκα, στον Γιαλό. Εδώ που κάποτε απλώς οι ψαράδες άπλωναν τα τελάρα τους, τα τελευταία χρόνια ο (κιτς) μαρμάρινος πάγκος σηματοδοτεί και το πρωινό ραντεβού των ντόπιων. Μια πρόφαση, θα λέγαμε, και για το πρωινό «κουσέι» («κουτσομπολιό» στα μυκονιάτικα).

Η βαμμένη, όμορφη και καλοχαιρέτιστη ξανθιά κυρία, η οποία συνήθως στεκόταν στην Μπάγκα πουλώντας είδη μαναβικής, από τις 27 Ιουνίου δεν κάνει πια στάση εδώ. Με το αυτοκίνητό της φθάνει πρωί πρωί στο κτίριο Βοϊνόβιτς, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, και κάθεται στη δημαρχιακή καρέκλα.

Οχι, η Ειρήνη Γρυπάρη, η σημερινή δημαρχεύουσα της Μυκόνου και για χρόνια μανάβισσα στο πλευρό του συζύγου της Δαμιανού (ο οποίος διατηρεί θερμοκήπιο ενώ παραλλήλως είναι και σιδεράς), δεν έχει εύκολη δουλειά.

Μπορεί πολλά δημοσιεύματα προσφάτως να βρήκαν «δημοσιογραφικό λαβράκι» από το γεγονός ότι μια πρώην οπωροπώλισσα (εδώ σημειώστε και το παρατσούκλι της Αγγουρού, το οποίο κυριάρχησε του παλαιότερου και οικογενειακού Διαφεντού) σήμερα κρατάει το τιμόνι του πιο κοσμοπολίτικου δήμου της χώρας, το θέμα όμως είναι αλλού εν μέσω της ζόρικης τουριστικής σεζόν: η Ειρήνη Γρυπάρη από τις 27 Ιουνίου ανέλαβε τον θώκο, αλλά ταυτόχρονα παρέλαβε μια καυτή πατάτα. Και αυτό διότι Μύκονος δεν είναι μόνον η ιαχή «Μύκονοοος!» στα ελαφρολαϊκά τηλεοπτικά δελτία και στα εξώφυλλα των κοσμικών και ημικοσμικών των ελαφρολαϊκών περιοδικών και εφημερίδων. Είναι και μια αλυσίδα προβλημάτων που ξεκινούν από τη διαχείριση των απορριμμάτων και φθάνουν έως το Κυκλοφοριακό ή το Πολεοδομικό. Πλήθος φωτογραφίες, για παράδειγμα, αυτές τις ημέρες στα σόσιαλ μίντια δείχνουν ένα νησί μέσα στα σκουπίδια (κυριολεκτικά) ενώ η διαχείριση του ΧΥΤΑ υπήρξε καταστρεπτική.

Σημειώστε εδώ ότι το ίδιο νησί που έρχεται πρώτο σε σέρβις και υπηρεσίες για κροίσους, πρώτο σε γκουρμέ εστιατόρια και σε αφίξεις αεροπλάνων από όλον τον κόσμο, έχει τις δικές του σκιές. Εδώ, λοιπόν, όπου ψωνίζουν λιβανέζοι και ινδοί μεγιστάνες στα στενά σοκάκια της Χώρας, εδώ όπου ο ντόπιος πληθυσμός δεν ξεπερνά τις 10.000 αλλά τα καλοκαίρια ξεπερνά (την ημέρα) τις 100.000, υπάρχουν τρία… απορριμματοφόρα –εκ των οποίων το ένα είναι χαλασμένο –για να συλλέξουν τα σκουπίδια. Και όχι, δεν αρκεί η εθελοντική προσφορά του συζύγου της δημάρχου.

Ο δήμος, εξάλλου, πρέπει να είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή σε μια τέτοια τουριστική ζώνη, η οποία προσελκύει όλες τις φυλές του Ισραήλ! Δεν μπορείς όμως να αντιμετωπίσεις την ψηφιακή εποχή με αναλογικά ρολόγια· ούτε τα μείζονα προβλήματα του νησιού (παρεμπόριο, κακοτεχνίες δρόμων, παράνομες επιχειρήσεις) με προσωρινή δημοτική Αρχή, χωρίς στρατηγική και επιτελείο.

Οπως καταλαβαίνετε, η ζωή της Ειρήνης Γρυπάρη αυτές τις ημέρες δεν είναι εύκολη. Προσθέστε την κλασική συνήθεια να ενοχλούν οι πολίτες τον δήμαρχο για καθετί που τους απασχολεί, ακόμη και σήμερα που η καλλικρατική τοπική εξουσία είναι απολύτως επηρεαζόμενη από τη δυσμενή οικονομική συνθήκη. Η δημαρχεύουσα επιστρέφει αργά στο σπίτι της (στο Μαράθι).

Πάει νωρίς στο δημαρχείο. Στερείται όμως εμπειρίας διοίκησης, παρά τα 11 χρόνια που μετράει στον δήμο. Είχε μάλιστα εκλεγεί πρώτη φορά με τον άλλοτε ισχυρό και για τέσσερις τετραετίες δήμαρχο του νησιού Χρήστο Βερώνη, ο οποίος σήμερα αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης τριών ετών με αναστολή για τα οικονομικά σκάνδαλα της τότε δημοτικής Αρχής. Μπορεί να είναι συχνά χαμογελαστή –όπως στις πρόσφατες πόζες της με τον πρεσβευτή της Ινδίας στην Ελλάδα -, στην επίσκεψη όμως του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γιάννη Μαχαιρίδη πριν από λίγες ημέρες το άγχος της ήταν εμφανές. Και αυτό διότι ακόμη και το στοιχειώδες, ένα διάγραμμα των ελλείψεων του δήμου, φάνταζε βουνό για την κυρία Γρυπάρη.

Ας είμαστε όμως ειλικρινείς: Η Ειρήνη Γρυπάρη δεν έγινε δήμαρχος με την κλασική ή… μαυρογιαλούρικη οδό. Η δυναμική γυναίκα –παρεμπιπτόντως, είναι και γιαγιά από την κόρη της Αννα, υπεύθυνη ενός ωραίου λαογραφικού ντοκιμαντέρ για το νησί με τον τίτλο «Χωριό» –απλώς αναπλήρωσε τον σε αργία τεθέντα τέως δήμαρχο Θανάση Κουσαθανά (Μέγα), αφού υπήρξε η πρώτη σε σταυρούς προτίμησης σύμβουλος. Μετά τα οικονομικά σκάνδαλα που ήλθαν στο φως (η υπόθεση, η οποία εκτός των δημοτικών αρχόντων και δημοτικών υπαλλήλων εμπλέκει Πολεοδομία, Αστυνομία και ΙΚΑ, εκδικάζεται στις 9 Ιανουαρίου 2014), η κ.Γρυπάρη βρέθηκε από μανάβισσα δήμαρχος.

ΤΑ ΑΤΟΥ ΤΗΣ. Πέραν της απειρίας της, ηγείται ενός δημοτικού συμβουλίου που υποστελεχώνεται και σχεδόν λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο. Της έχουν πέσει πολλά, έχει όμως έναν δυναμισμό, μια αγνότητα αναμφισβήτητη, μια αθωότητα «χωριανή» (του ανθρώπου του χωριού). Εχει, επίσης, μεγάλη δημοφιλία στην εκτός χώρας Μύκονο, στην εναπομείνασα αγροκτηνοτροφική κοινωνία. Εξάλλου, πάντα ήταν ο άνθρωπός τους (έτρεχε πάντα πόρτα πόρτα για κάθε πρόβλημα).