Ο σωστός τίτλος θα ήταν «Η αναισθησία των ανθρώπων το καλοκαίρι». Δεν είναι όμως πρέπον να παίρνεις τους άλλους από τα μούτρα, λέγοντάς τους αμέσως πως είναι αναίσθητοι. Γιατί έτσι η αναισθησία γίνεται ιδιότητα που φαίνεται να την προκαλεί αποκλειστικά το καλοκαίρι ενώ ο άλλος ενδέχεται και να σκεφθεί μήπως και τον αφορά, μια και δεν τον αποκαλείς απευθείας αναίσθητο.

Παρατηρημένο και εμπεδωμένο πια: όταν ξέρουν οι άλλοι ότι δεν πρόκειται να φύγεις για διακοπές, εκεί προς το τέλος Ιουλίου τα τηλεφωνήματα γίνονται όλο και πιο αραιά και οι ερωτήσεις για το πού πρόκειται να πας σχεδόν ανύπαρκτες. Ενώ οι οι ίδιοι «κάπου σκέφτονται να πάνε αλλά δεν το έχουν αποφασίσει ακόμη, είναι ξέρεις και τα οικονομικά». Και όταν έχουν φύγει, στο ένα ή στα δύο μοναδικά τηλεφωνήματα που θα κάνουν: «Ξέρεις σε παίρνω συνεχώς, αλλά δεν έχω σήμα». Επιπλέον, σπάνια θα τους ακούσεις με καλή διάθεση, σάμπως να τους περίμεναν στον τόπο των διακοπών τους ακόμη πιο βαριά προβλήματα σε σχέση με εκείνα που αντιμετωπίζουν τους υπόλοιπους μήνες.

ΠΕΡΙΠΟΥ σαν να έχουν μετανιώσει που έφυγαν, ενώ ευεργετημένος είσαι εσύ που τελικά έμεινες. Και όλα αυτά χωρίς να έχεις υπαινιχθεί καν ότι θα ήθελες να σε φιλοξενήσουν. Αντίθετα μάλιστα έχεις αρνηθεί, αν και με κρύα έστω καρδιά σού το έχουν προτείνει. Τότε πού έγκειται η αναισθησία; Οτι οργανώνονται όλοι ανεξαιρέτως με έναν τρόπο που θα έλεγες ότι η κρυψίνοια έχει γίνει απαραίτητη ώστε το καλοκαίρι να υπάρξει όπως το φαντάζεται ο καθένας. Σάμπως η κρυψίνοια να μεγαλώνει την απόλαυση και το κέλυφος που δημιουργούν για το καλοκαίρι ώστε να προστατευθούν –από τι; –να γίνεται ακόμη πιο αδιαπέραστο.

Σάμπως η μόνη ειλικρινής συνεννόηση που μπορεί να υπάρξει για όσους δεν έχουν φύγει είναι σε σχέση με τους θερινούς κινηματογράφους: πια ταινία δεν πρέπει να χάσει ή δεν πρέπει να δει κανείς. Αν συμβεί σε αυτούς που έχουν φύγει να εκφράσει κανείς φόβους για την υγεία του, στο ένα και μοναδικό τηλεφώνημα που θα του γίνει θα ακούσει να του λένε: «Δεν θα είναι τίποτα σοβαρό, αλλά από Σεπτέμβριο να το δεις οπωσδήποτε»! Σάμπως ο Αύγουστος να αναστέλει κάθε είδους επιδείνωση στα προβλήματα υγείας, όπως γίνεται σε σχέση με τις εφορίες ή με άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

ΓΙΑΤΙ αυτή η παραπονολογία; Απλούστατα γιατί αισθάνεται κάποιος να ναρκοθετείται η ειλικρίνεια ή η ευαισθησία που εκδηλώνουν οι άλλοι απέναντί του τους υπόλοιπους ένδεκα μήνες. Μια και η συνείδηση του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» που τους χαρακτηρίζει τον Αύγουστο θα ξεσπούσε το ίδιο ηχηρά και όταν δεν θα αφορούσε στην αυγουστιάτικη απόλαυση.

Αλλά και για λόγους θεωρητικούς, καθώς διακρίνεις να μεταφέρουν οι άνθρωποι στις προσωπικές τους σχέσεις –που ορκίζονται πως είναι το μόνο που τους έχει απομείνει –τη συμπεριφορά που έχει απέναντί μας η πολιτική εξουσία: να μας υπολογίζει ως αγέλη, ως ανθρώπους που αν και υπολογιστική και κρυψίνους απέναντί μας η ίδια, θέλει ωστόσο η σχέση μαζί της να παραμένει ακμαία. Να την εμπιστευόμαστε σαν να είναι ειλικρινής μαζί μας.

Γι’ αυτό, όποιον ακούσετε μέσα στο καλοκαίρι να σας μιλάει, ιδιαίτερα στο τηλέφωνο, για τα προβλήματα που μας δημιουργούν η Μέρκελ, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Στουρνάρας μην τον πιστεύετε. Προσπαθεί να αποφύγει μια απευθείας επικοινωνία μαζί σας και καταφεύγει στο ευκολότερο και χυδαιότερο άλλοθι.

Τελευταία Νέα