Η εκδοχή του Φρανκ Κάστορφ για «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν», ύστερα από τα «όχι» τόσο του σοβαρού Βιμ Βέντερς όσο και του επαγγελματία της πρόκλησης Δανού Λαρς φον Τρίερ να σκηνοθετήσουν την τετραλογία, ήθελε το «Χρυσάφι του Ρήνου» να διαδραματίζεται στον άξονα της περίφημης αμερικανικής Route 66 (εδώ, φωτογραφία από σκηνή σε βενζινάδικο), τη «Βαλκυρία» σε έναν ελαιώνα στο Μπακού (έως και στο Μπαϊρόιτ έφθασε η χάρη τού Αζερμπαϊτζάν, μετά τη Γιουροβίζιον!) και τον «Ζίγκφριντ» στη διάσημη Αλεξάντερπλατς του Βερολίνου επί Ανατολικής Γερμανίας. Τόσο γιουχάισμα είχε να ακουστεί από το 1976, όταν το «Δαχτυλίδι» υπέγραψε ο Πατρίς Σερό –μόνο που εκείνη η τετραλογία έχει πλέον καταχωριστεί ως μία από τις καλύτερες, παρά τις αποδοκιμασίες ορισμένων.