Κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στη λίμνη Τάχο της Καλιφόρνιας πριν από τρία χρόνια ο Ερικ Σμιτ, διευθύνων σύμβουλος της Google εκείνη την περίοδο, αναφέρθηκε σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο. Πλέον το σύνολο των ψηφιακών πληροφοριών που παράγουμε σε διάστημα δύο ημερών ισούται με το σύνολο των πληροφοριών που έχει παραχθεί από τους ανθρώπους από την αρχή του πολιτισμού έως και τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Οι άνθρωποι που δημιουργούν αυτά τα ψηφιακά δεδομένα είμαστε εμείς, δύο δισεκατομμύρια χρήστες του Διαδικτύου από τα επτά δισ. του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ ως «δημιουργία» εκλαμβάνεται η τροφοδότηση, εκούσια ή ακούσια, του ψηφιακού κόσμου με κάθε είδους πληροφορίες. Και τα δεδομένα αυτά είναι υπερβολικά πολλά –τουλάχιστον 5 δισεκατομμύρια gigabytes κάθε δύο ημέρες.

Για τους εργαζόμενους στην πάντα ηλιόλουστη Σίλικον Βάλεϊ, την κοιτίδα αυτού του νέου ψηφιακού πολιτισμού, αυτά τα δεδομένα αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία θα πατήσουν για να αλλάξουν τον κόσμο συθέμελα. Η αξιοποίηση όλων αυτών των πληροφοριών θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πραγματικά παγκόσμιας ψηφιακής κοινότητας, η οποία θα είναι «περισσότερο ανοιχτή» και της οποίας τα μέλη θα είναι διαρκώς «συνδεδεμένα» μεταξύ τους. Πρόκειται για μέλη μιας υπεραισιόδοξης κοινότητας ευφυέστατων και ζάπλουτων επιχειρηματιών, οραματιστών ενός υπέροχου ψηφιακού κόσμου όπου ακόμα και ο θάνατος θα αντιμετωπίζεται ως ακόμα ένα ζήτημα, ανάμεσα σε άλλα, που σύντομα θα επιλυθεί. Υπάρχουν ωστόσο ανάμεσά τους και κάποιοι που θεωρούν πως το μέλλον που επέρχεται θα είναι μεν σίγουρα ψηφιακό, θα είναι όμως και περισσότερο σκοτεινό.

Αυτοί οι τελευταίοι εστιάζουν όχι τόσο στα οφέλη αλλά στην επίδραση που ασκεί αυτή η διαρκής υπερ-συνδεσιμότητα που χαρακτηρίζει την εποχή μας, στον τρόπο που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας στο εσωτερικό του φυσικού κόσμου, σε ολόκληρη τη ζωή μας εντέλει. Και επειδή η πρόοδος της τεχνολογίας είναι ραγδαία και η ένταξή της στην καθημερινή μας ζωή αυτόματη, επιδιώκουν να εξηγήσουν στις μάζες της ψηφιακής εποχής –σε εμάς –τη σημασία και τις συνέπειες των καθημερινών ψηφιακών πράξεών τους. Τον τελευταίο καιρό έχουν στρέψει την προσοχή τους προς τα δεδομένα καθεαυτά, προς αυτά τα δισεκατομμύρια gigabytes από «likes» και «tweets» που καθημερινά δημιουργούμε. Κάθε φορά που πραγματοποιούμε μια αναζήτηση μέσω της μηχανής αναζήτησης της Google, ή συνομιλούμε με κάποιον στο facebook ή στο twitter, όλες οι πληροφορίες που παρέχουμε, κάπου καταγράφονται. Πού καταλήγουν αυτές οι πληροφορίες και σε ποιον ανήκουν; Θα μπορούσαμε να τις αξιοποιήσουμε για έναν ανώτερο ή, έστω, καλύτερο σκοπό; Η διάχυσή τους στους μαιάνδρους του κυβερνοχώρου αποτελεί όντως το τέλος της ιδιωτικότητας; Αποτελούν μια μορφή ανεξίτηλης και αέναης παγκόσμιας μνήμης; Τι πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον; Τι θα ήταν προτιμότερο να συμβεί στο άμεσο μέλλον; Τρία νέα βιβλία, γραμμένα από τέσσερις πρωτοπόρους της ψηφιακής εποχής, προσπαθούν να απαντήσουν σε αυτά τα καυτά ερωτήματα του άμεσου ψηφιακού μέλλοντός μας.

Τελευταία Νέα