Η ιδέα δεν είναι εντελώς καινούργια. Ομως η Γαλλία είναι η πρώτη χώρα που αντιγράφει μια πρακτική μίσθωσης (ή μάλλον «ιδιωτικής συντήρησης», όπως ονομάζεται) που εφαρμοζόταν μέχρι σήμερα μόνο στην Ολλανδία. Οι μεσίτες της Camelot αναλαμβάνουν να βρουν ενοικιαστές για επαγγελματικούς χώρους (κυρίως γραφεία αλλά και μικρά βιομηχανικά κτίρια) που λόγω κρίσης έχουν μείνει για μήνες ή χρόνια ξενοίκιαστα. Η εταιρεία φέρνει σε επαφή τους ενδιαφερομένους με τους ιδιοκτήτες του ακινήτου, οι οποίοι σε περίπτωση υπογραφής συμβολαίου επιβαρύνονται με προμήθεια 5.000 ευρώ. Η καινοτομία έγκειται στο ότι οι υποψήφιοι ενοικιαστές είναι αποκλειστικά φυσικά πρόσωπα και όχι εταιρείες ή επαγγελματίες. Οφελος υπάρχει και για τους δύο αντισυμβαλλομένους. Οι ιδιοκτήτες διατηρούν το ακίνητό τους σε καλή κατάσταση με πολύ χαμηλό κόστος (αφού μια ανακαίνιση έπειτα από χρόνια εγκατάλειψης στοιχίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ) και οι ένοικοι βρίσκουν μια φτηνή κατοικία (εφόσον το ενοίκιο κατ’ άτομο δεν ξεπερνά τα 200 ευρώ ανεξαρτήτως εμβαδού ή τοποθεσίας του ακινήτου). Η ιδέα μοιάζει με το αυγό του Κολόμβου σε μια χώρα όπου τα ενοίκια για ένα στούντιο 25 τετρ. μέτρων ξεπερνούν τα 500 ευρώ, ενώ υπάρχουν αδιάθετοι επαγγελματικοί χώροι συνολικού εμβαδού 5 εκατ. τετρ. μέτρων. Υπάρχουν ωστόσο και τα ψιλά γράμματα: οικογένειες με παιδιά δεν γίνονται δεκτές, κατοικίδια ζώα όπως και πάρτι (που αμφότερα… φθείρουν το ακίνητο) απαγορεύονται, ενώ η κουζίνα και το μπάνιο είναι κοινόχρηστοι χώροι. Το χειρότερο είναι ότι τα συμβόλαια έχουν μηνιαία διάρκεια. Ετσι το ιδιότυπο αυτό συμφωνητικό μοιάζει ιδανικό μόνο για εργένηδες με επισφαλείς συνθήκες εργασίας που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να δεσμευτούν ότι θα μείνουν στο ίδιο σπίτι για πολύ καιρό.