Αναζήτηση
Μόλις σήκωσε το Κύπελλο –το οποίο θα μπορούσε να πάρει και… σπίτι του με την εμφάνισή του στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού –το πήρε και πήγε στην εξέδρα, ανεβαίνοντας στα κάγκελα. Ηθελε να το πανηγυρίσει και με τον κόσμο, που τόσες φορές τον έχει αποθεώσει. Ζούσε την κορυφαία ίσως στιγμή της καριέρας του, σε μια πολύ δύσκολη χρονιά, η οποία έχει ακόμα πολύ δρόμο. Ομως χθες ήταν η βραδιά του και ήταν αυτός που «ντύθηκε» Τζέιμς Μπoντ για λογαριασμό της ομάδας του, που χρειαζόταν έναν πράκτορα έτοιμο για όλα.
Δεν ήταν μόνο η έκρηξη χαράς από τα εκπληκτικά τρίποντα, αλλά και η κίνησή του στο κέντρο του γηπέδου με τα δύο χέρια σηκωμένα που έκανε 6.000 φίλους του Ολυμπιακού να σταματήσουν να τραγουδούν για να τους δείξει πως το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει. Ηταν στο τελευταίο λεπτό (55.5» για την ακρίβεια) με το σκορ 93-82 και ενώ ο Πέρο Αντιτς εκτελούσε βολές.
Ο αρχηγός των πρωταθλητών Ευρώπης έγραψε ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ κατακτώντας την τρίτη του Ευρωλίγκα, κερδίζοντας παράλληλα για 3η φορά τον τίτλο του MVP σε φάιναλ φορ, επίτευγμα εκπληκτικό, το οποίο είχε στην κατοχή του μόνο ο μεγάλος Τόνι Κούκοτς, αλλά με την 3η φορά να έχει χάσει το τρόπαιο (το 1993 στο ΣΕΦ).
Στο ίδιο παρκέ όπου πέρυσι στεφόταν χρυσός ολυμπιονίκης ο Κόμπι Μπράιαντ με τις ΗΠΑ, ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει δημιουργήσει τη δική του «Ντριμ Τιμ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η οποία έκανε ριπίτ κατακτώντας το δεύτερο συνεχόμενο Ευρωπαϊκό, επίτευγμα που έχουν μόνο τρεις ομάδες, η Τρέισερ Μιλάνου (1987 χωρίς φάιναλ φορ και 1988), η μεγάλη Γιουγκοπλάστικα (1989, 1990, 1991) και η Μακάμπι (2004 και 2005 με το ένα στην έδρα της).
ΤΟΛΜΗΣΕ. Ο Σπανούλης, που πριν από τρία χρόνια έκανε το μεγάλο βήμα φεύγοντας όχι από μια τυχαία ομάδα, αλλά από τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό, ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε σε μέγιστο βαθμό την πορεία των Ερυθρολεύκων, καθιστώντας τους την κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη την τελευταία τετραετία με δύο Ευρωλίγκες και έναν τρίτο τελικό (το 2010), όπου όμως ακόμα δεν είχε μετακομίσει στον Πειραιά.
Σε ένα φάιναλ φορ όπου για τρία ημίχρονα ήταν σχεδόν απών και εκτός ρυθμού, όρθωσε το ανάστημά του και έδειξε ποιος είναι ο βασιλιάς. Σε ένα ημίχρονο πέτυχε 22 πόντους με 5/7 τρίποντα, το τελευταίο που ουσιαστικά έκρινε το ματς εκτός ισορροπίας (που διαμόρφωσε το 90-79, μόλις 1.42» πριν το φινάλε).
Ετσι ο Ολυμπιακός πέτυχε κάτι σχεδόν μοναδικό, παίρνοντας δεύτερο συνεχόμενο Ευρωπαϊκό κόντρα στη Βασίλισσα Ρεάλ Μαδρίτης και μάλιστα πετυχαίνοντας 100 πόντους σε τελικό!
Στα αποδυτήρια οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έδιναν συγχαρητήρια στους παίκτες θυμίζοντάς τους ότι κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά μετά τον χαμένο τελικό Κυπέλλου είχαν πει ότι μπορούν να το ξαναπάρουν, αλλά το κράτησαν εντός της ομάδας και δεν το δημοσιοποίησαν.
«TEA TIME»! Ενώ ήδη ο Πρίντεζης με τον Παπανικολάου είχαν αρχίσει να τραγουδούν «Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό», πριν ο ήρωας της Πόλης διακόψει το… πρόγραμμα λέγοντας «Tea Time» (ώρα για τσάι)!
Ηταν το επιστέγασμα μιας εκπληκτικής χρονιάς στην Ευρωλίγκα, που άρχισε με δάκρυα και μουρμούρα και ολοκληρώθηκε με δάκρυα χαράς και τους φίλους της ομάδας να τραγουδούν «Ετσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό».
Από την παραλίγο ήττα – αποκλεισμό από την Τσεντεβίτα, τις μεγάλες ανατροπές και νίκες (εννέα το σύνολο) στις πιο δύσκολες έδρες στην Ευρώπη, μέχρι το θρίλερ των πέντε ματς με την Εφές Αναντολού και την ανατροπή – πρόκριση από το -15 στο ΣΕΦ, φτάσαμε στο Λονδίνο. Εκεί ο Ολυμπιακός έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ, με πραγματική αιχμαλωσία των αντιπάλων, τόσο στον ημιτελικό (για 40 λεπτά) όσο και στον τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης για 30 λεπτά, στα οποία η ελληνική ομάδα πέτυχε 90 πόντους !
«Ηρθε η ώρα οι φίλοι της ομάδας να της συμπεριφερθούν όπως της αξίζει», είπε με νόημα ο εκ των προέδρων Γιώργος Αγγελόπουλος.
