Αναζήτηση
«Η τύχη του πρωτάρη» θα μπορούσε να πει κάποιος κακεντρεχής για τον Γιώργο Μπαρτζώκα, που έτσι και αλλιώς έχει ακούσει (και διαβάσει) ήδη τα μύρια όσα το διάστημα που είναι στον Ολυμπιακό. Και όμως, η παρθενική παρουσία του σε ένα φάιναλ φορ μόνο αποτέλεσμα τύχης δεν ήταν για τον εργατικό και φιλόδοξο έλληνα τεχνικό στην πιο δύσκολη και επίπονη πορεία στην ιστορία της Ευρωλίγκας.
Τι κρατάει όμως ο ίδιος ως παράσημο από αυτήν την ευρωπαϊκή πορεία έως το Λονδίνο; «Το χειροκρότημα σε δύσκολες έδρες του εξωτερικού από το αντίπαλο κοινό. Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο αυτής της ομάδας, οι νίκες που πετύχαμε εκτός έδρας. Δεν κάναμε και λίγες, εννέα συνολικά και σε έδρες εξαιρετικά δύσκολες. Είναι μεγάλη υπόθεση για κάθε προπονητή αλλά και για κάθε ομάδα να αναγκάζει το κοινό του αντιπάλου να σιωπά την ώρα του αγώνα και στο τέλος να εισπράττει και το χειροκρότημα.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση. Δεν θα ξεχάσω επίσης ποτέ τη χαρά που δώσαμε στους δικούς μας ανθρώπους. Την ώρα που άκουγα τα… σχολιανά μου επειδή χάσαμε στο τέλος τη διαφορά με τη Σιένα στην Ιταλία, άκουσα και τις φωνές χαράς του προέδρου μας, έξω από τα αποδυτήρια, για το μπάσκετ που παίξαμε και για τη νίκη μας. Απίστευτο συναίσθημα από τους ανθρώπους που τόσο μας έχουν στηρίξει από την αρχή», εξομολογείται στην «ΟΜΑΔΑ» ο Γιώργος Μπαρτζώκας, που σαφώς βάζει τα δικά του χαρακτηριστικά σημεία σε αυτή την πορεία.
ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ. «Είναι αλήθεια ότι είχα βάλει αρκετές φορές μέσα στη χρονιά σημεία αναφοράς, αλλά αυτά άλλαζαν συχνά. Αλλωστε δεν είναι απαραίτητα κάποιος αγώνας, μπορεί να είναι μια προπόνηση ή ένα μίτινγκ στο οποίο θα πέσουν μπινελίκια. Σίγουρα το παιχνίδι ορόσημο στην αρχή ήταν αυτό με την Τσεντεβίτα στο ΣΕΦ, όπου κρίθηκε στο φινάλε και αν χάναμε θα ετίθετο ακόμη και θέμα πρόκρισης στο Τοπ-16. Εκεί έγινε το πρώτο κλικ και μετά άρχισε ένα σερί συνεχόμενων νικών αλλά και μεγάλων εμφανίσεων», λέει με έμφαση ο τεχνικός του Ολυμπιακού και προσθέτει:
«Φυσικά η τελευταία εβδομάδα στη σειρά με την Εφές Αναντολού είναι το δεύτερο και καθοριστικότερο –κατά τη γνώμη μου –σημείο αναφοράς. Τόσο το πώς χάσαμε στην εκπνοή την πρόκριση στην Τουρκία όσο και το πώς διαχειριστήκαμε το -15 στην Αθήνα, γυρίσαμε το ματς και προκριθήκαμε. Νομίζω εκεί φάνηκε ξεκάθαρα ο χαρακτήρας των παικτών μου, για τους οποίους είμαι υπερήφανος. Απλώς, τεχνικά θεωρώ από τα καλύτερά μας παιχνίδια αυτό στην Πόλη, που ηττηθήκαμε στο φινάλε. Με καλές άμυνες, καλή αντιμετώπιση στη ζώνη των Τούρκων και στις παγίδες. Και όμως η απλή κριτική στάθηκε στο αν έβαλα τρίτο κοντό στο ματς. Αν το είχα κάνει δηλαδή θα είχα παλέψει το ματς και ας αναγκαζόμουν να βγάλω έναν από τους καλύτερους παίκτες μας εκείνη τη στιγμή, τον Παπανικολάου, που βοηθούσε και στα ριμπάουντ, σε ένα ματς που μας πήραν 21 επιθετικά»!
ΑΔΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ. Ο κόουτς άκουσε πολλά ακόμα και για το τι λέει στα τάιμ άουτ, ο ίδιος όμως μας θυμίζει: «Ο Φάνης Χριστοδούλου έλεγε ότι στα τάιμ άουτ δύσκολα συγκρατούσε κάποια οδηγία, αφού είχε 200 σφυγμούς. Αν δώσεις στους παίκτες 10 πληροφορίες σε ένα λεπτό δεν θα συγκρατήσουν τίποτε. Πρέπει να δώσεις κωδικοποιημένες 2-3 οδηγίες, ελπίζοντας πως θα τους αποτυπωθούν στη μνήμη. Αντίθετα, μετράει πολύ το πώς διαχειρίζεσαι μια ήττα ή μια νίκη και το πώς θα μιλήσεις στους παίκτες μετά» συνεχίζει ο έλληνας τεχνικός που μέχρι και το πώς βρήκε… γυναίκα να τον παντρευτεί διάβασε σε σχόλια, στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης!
«Δεν κατάλαβα, θα πρέπει να είμαι μοντέλο; Μα να γράφονται πράγματα όπως ότι είναι θαύμα που βρήκα γυναίκα ή «ο Mr. Bean πάει Λονδίνο»; Ε, εκεί δεν νομίζω ότι μιλάμε καν για κριτική και αποτελεί ντροπή. Είναι αλήθεια ότι είχα σοκαριστεί τον πρώτο καιρό και δεν ήξερα αν αξίζει να κάνω τον κόπο. Είχα σκεφτεί ακόμη και να φύγω! Ομως το διαχειρίστηκα τελικά και άξιζε για τους παίκτες, τη διοίκηση και το μεγάλο κομμάτι του κόσμου», καταλήγει ο δικαιωμένος (μέχρι την επόμενη ήττα…) Γιώργος Μπαρτζώκας.
