Εδώ και δέκα μήνες η κυβέρνηση των τριών, αλλά και οι τρεις της κυβέρνησης, έχουν αποφύγει τα επικοινωνιακά όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ούτε εξυπναδίτσες, ούτε διαρροές, ούτε υποτιθέμενα αυθόρμητα ενσταντανέ με πολίτες. Σαμαράς, Κουβέλης και Βενιζέλος, καθένας με τον τρόπο του, έμειναν προσηλωμένοι στην πολιτική. Και είναι γεγονός ότι σπάνια έχουμε παρακολουθήσει μια περίοδο τόσο πυκνή σε πολιτικές συγκρούσεις.

Ο Σαμαράς ήθελε να δώσει το στίγμα ενός Πρωθυπουργού που είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να σωθεί η χώρα. Ο Βενιζέλος ήθελε να δείξει ότι είναι αρχηγός ενός κόμματος που αναλαμβάνει την ευθύνη της συμμετοχής στην κυβέρνηση, διατηρώντας το δικαίωμα της κριτικής αξιολόγησης των πάσης φύσεως μέτρων. Ο Κουβέλης ήθελε να διατηρήσει την αριστερή του ταυτότητα, κάτι που φάνηκε από το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ στήριξε την κυβέρνηση όχι όμως και όλες τις πολιτικές της.

Η τελευταία επίσκεψη της τρόικας ήταν ίσως το κορυφαίο σημείο αυτής της φάσης. Φάνηκε στα θέματα του ΕΕΤΗΔΕ και του Δημοσίου, όπου το ΠΑΣΟΚ πήρε γρήγορα θέση υπέρ της κυβέρνησης για να ακολουθήσει, τελικά, και η ΔΗΜΑΡ. Κάπου εκεί αισθάνθηκαν ότι επήλθε οριστικά σταθεροποίηση και ότι ήγγικεν η ώρα της επικοινωνίας.

Η παρόρμηση εκδηλώθηκε πολλαπλώς. Πρώτα στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να πάει στο Κιάτο για το ξεκίνημα του έργου της Ολυμπίας Οδού. Ηθελε να σηματοδοτήσει την αλλαγή του κλίματος έχοντας στον νου και την αγορά. Πήρε όμως μαζί του τον Βαγγέλη Βενιζέλο σε μια κλασική πολιτική σκηνοθεσία που να δείξει ότι, σε επίπεδο κορυφής, η κυβέρνηση δουλεύει ομαδικά. Ενώ όμως οι θωρακισμένες λιμουζίνες έτρεχαν προς την Πελοπόννησο, ντεραπάρισε η κυβέρνηση που άφησαν πίσω στην Αθήνα. Αρον άρον πήρε πίσω ο Βρούτσης την περικοπή 35% στις συντάξεις του ΟΑΕΕ που πήγαινε να την περάσει τελευταία στιγμή. Μύλος για τις προσωρινές διαταγές –και δεν συμμαζεύεται.

Εκτεθειμένος και ο Φώτης Κουβέλης. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, σε μια καλοζυγισμένη κίνηση, έφυγε για να κάνει υψηλά ραντεβού στις Βρυξέλλες. Ηθελε να επαναλάβει το επιτυχημένο περσινό ταξίδι και να εμφανιστεί ως μπροστάρης στην απόφαση της Ευρώπης να βάλει τέρμα στις πολιτικές της λιτότητας. Ωστόσο, η επίσκεψη επισκιάστηκε από την αντίθεση μεταξύ Ρουπακιώτη και Μανιτάκη. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έλειψε, έπειτα από μήνες, στο εξωτερικό και τα έπιπλα στο κόμμα του άρχισαν ξαφνικά να χορεύουν.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν η επιφύλαξη που είχαν τα κομματικά επιτελεία της συγκυβέρνησης εδώ και τόσο καιρό, γνωρίζοντας ότι η επικοινωνία είναι επικίνδυνη άσκηση σε καιρό κρίσης. Οι διαλυτικές τάσεις συνεχίστηκαν και στο Υπουργικό Συμβούλιο του απογεύματος με τον Αντώνη Μανιτάκη απόντα για λόγους υγείας και την υφυπουργό Υγείας Σκοπούλη –της ΔΗΜΑΡ –σε έναν πολύ παράξενο διάλογο με τον Πρωθυπουργό. Εκεί που ο σχεδιασμός στόχευε στο να δημιουργηθεί η αίσθηση μιας πυκνής πολιτικά ημέρας –διότι το Υπουργικό περισσότερο για θεσμικής τάξης παρά για λόγους ουσίας έγινε –το αποτέλεσμα ήταν μια εικόνα έλλειψης συνοχής. Το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση των τριών δούλευε καλύτερα όταν το διαφήμιζε λιγότερο.

Τελευταία Νέα