Μπορεί άραγε η Σικελία να είναι η επόμενη Κύπρος; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την Ιταλία αλλά και γενικώς για την ευρωζώνη αν το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου κηρύξει στάση πληρωμών, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσει τη διοικητική αυτονομία του και να τεθεί υπό την επιτροπεία της Ρώμης;

Ερωτήματα όπως αυτά θέτουν όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι παρά τις επίσημες διαψεύσεις η Σικελία κάθε ημέρα που περνά βρίσκεται όλο και πιο κοντά στο χείλος της χρεοκοπίας, απειλώντας σε αυτή την περίπτωση να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη τη ζώνη του ενιαίου νομίσματος.

Το πρόβλημα, όπως γράφει το περιοδικό «Panorama» της ιταλικής εφημερίδας «La Repubblica», είναι ότι η οικονομία της Σικελίας που από το 1946 απολαμβάνει ιδιαίτερες συνθήκες αυτονομίας, «ζυγίζει» πολύ βαρύτερα από εκείνη της Κύπρου.

Επιπτώσεις. Με πληθυσμό 5 εκατ. έναντι του περίπου ενός εκατ. της Κύπρου και Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 76 δισ. ευρώ έναντι των μόλις 18 δισ. ευρώ της Μεγαλονήσου, η ανάγκη να διασωθεί η σικελική οικονομία όπως και οι επιπτώσεις από τυχόν χρεοκοπία της θα είναι πολλαπλάσιες.

Ο διοικητικός μηχανισμός της καταπίνει 15 δισ. ευρώ κάθε χρόνο μόνο για τρέχουσες δαπάνες. Οι ανείσπρακτες οφειλές προς την Περιφέρεια της Σικελίας ανέρχονται σε 15 δισ. ευρώ, μεγάλο μέρος των οποίων –όπως γράφει το «Panorama» –μάλλον δεν θα εισπραχθεί ποτέ. Παράλληλα, το χρέος της υπερβαίνει τα 6 δισ. ευρώ και συνεχώς μεγαλώνει.

Υπό αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, η Σικελία καλείται τις επόμενες ημέρες να καταρτίσει τον προϋπολογισμό του 2013, έναν από τους πιο δύσκολους στη μέχρι τώρα ιστορία της, καθώς ο τοπικός κυβερνήτης Ροζάριο Κροτσέτα θα πρέπει να βρει έσοδα για να καλύψει μια τρύπα γύρω στα 3 δισ. ευρώ. Η τοπική κυβέρνηση θα πρέπει να εξασφαλίσει τα χρήματα αυτά το αργότερο μέχρι τις 30 Απριλίου, οπότε και πρόκειται να εγκριθεί το τελικό σχέδιο του προϋπολογισμού της Περιφέρειας της Σικελίας για το 2013. Διαφορετικά το νησί κινδυνεύει να τεθεί υπό την εποπτεία της κεντρικής κυβέρνησης της Ρώμης, κίνηση που θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις, από την απουσία ρευστότητας –με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις πληρωμές μισθών και συντάξεων –έως την πλήρη κατάρρευση της οικονομίας του, κάτι που θα ταρακουνήσει ολόκληρη την Ιταλία.

Το προειδοποιητικό καμπανάκι για την πορεία της σικελικής οικονομίας έχει χτυπήσει εδώ και πολλά χρόνια. Αυτή τη φορά, όμως, ο κίνδυνος είναι πολύ σοβαρότερος. Τον έχει επισημάνει από τον Ιούνιο του 2012 ο τότε επικεφαλής του Γενικού Λογιστηρίου της Περιφέρειας Μπιάτζιο Μποσόνε, προειδοποιώντας για επικείμενη χρεοκοπία. Το ίδιο έχουν κάνει ο Γενικός Εισαγγελέας του Ελεγκτικού Συνεδρίου του νησιού Τζιοβάνι Κόπολα, ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Βιομηχάνων Ιταλίας και υπεύθυνος για την Περιφέρεια της Σικελίας Ιβάν Λο Μπέλο («η Σικελία κινδυνεύει να μετατραπεί σε ιταλική Ελλάδα» είχε δηλώσει πέρυσι) και, τέλος, ο τότε αρμόδιος για τα οικονομικά ζητήματα της Περιφέρειας Γκαετάνο Αρμάο. Ενας χρόνος έχει περάσει από τότε και ο Μποσόνε δεν βρίσκεται πια επικεφαλής του Γενικού Λογιστηρίου, οι προειδοποιήσεις των Κόπολα και Λο Μπέλο δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη και ο Αρμάο έχει κατηγορηθεί για καταστροφική διαχείριση. Παρ’ όλα αυτά, μέτρα δεν ελήφθησαν.

Δημόσιο. Αλλωστε, ελάχιστα έχουν γίνει προς την κατεύθυνση μείωσης του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα της. Η Περιφέρεια της Σικελίας απασχολεί 22.000 εργαζομένους, πέντε φορές τον αντίστοιχο αριθμό της Περιφέρειας της Λομβαρδίας που όμως έχει το διπλάσιο πληθυσμό. Στους 22.000 εργαζομένους δεν περιλαμβάνονται οι 26.000 δασικοί υπάλληλοι, ενώ οι απολαβές των υπαλλήλων της Περιφέρειας δεν συνάδουν με την οικονομική κατάσταση του νησιού. Ενας περιφερειακός σύμβουλος εισπράττει καθαρό μηνιαίο μισθό 3.097 ευρώ και μια δακτυλογράφος 2.518 ευρώ. Η καθαρή μηνιαία σύνταξη για τον γενικό γραμματέα με 35 χρόνια υπηρεσίας φτάνει τα 12.263 ευρώ και για τον περιφερειακό σύμβουλο τα 9.517 ευρώ…