Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει ότι «στο όνομα της παράδοσης λειτουργεί μια καλοστημένη μηχανή που μας εξουθενώνει». Τα λόγια του επικαλείται ο Γιώργος Νταλάρας για να ξεκαθαρίσει ότι διαφέρει από αυτό που περιέγραφε ο συνθέτης, δηλώνοντας: «Εγώ θέλω να είμαι ένας εργάτης της μουσικής, ένας ακόμη κρίκος που κρατάει την αλυσίδα που μας δένει με το ωραίο παρελθόν».

Και αυτό με αφορμή τη συνάντησή του ξανά με τη Γλυκερία δέκα χρόνια μετά (το 2003 στο Ηρώδειο), αυτή τη φορά στη σκηνή του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, σε ένα αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα με άξονα τα έργα «Μικρά Ασία» και «Βυζαντινός Εσπερινός».

Από τα τραγούδια αυτά, γραμμένα πριν από 40 χρόνια, ο τραγουδιστής αντλεί δύναμη: «Δεν είμαι κολλημένος στο παλιό. Δεν αγαπώ το λαϊκό τραγούδι ούτε από συνήθεια ούτε από υποχρέωση, και προσπαθώ να εκφράσω στο σήμερα τη δική μου ψυχή και τη δική μου γνώση».

Αποστάσεις κρατάει και από το δήθεν μοντέρνο, που «στο όνομά του λειτουργεί αρκετές φορές ένα κακοστημένο τσίρκο, με «λαμπερό» θέαμα ή ακρόαμα, με χρωματιστές παρουσίες και με μια απομίμηση ασμάτων μιας κοσμοπολίτικης πολυτέλειας που μας μελαγχολεί βαθιά».

Η νεαρή τραγουδίστρια που το 1978 συμμετείχε στο σχήμα της μπουάτ Διαγώνιος στην Πλάκα μαζί με την Ελένη Βιτάλη στην παράσταση του Γιάννη Μαρκόπουλου δεν ήταν άλλη από τη Γλυκερία. Την είχε προτείνει ο Γιώργος Νταλάρας που από εκείνη τη σκηνή τραγουδούσε τα «Παραπονεμένα λόγια». Ετσι, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η τραγουδίστρια χαρακτηρίζει τη συνάντησή τους επί σκηνής «ευτυχή συγκυρία».

Τα πρώτα της δισκογραφικά βήματα είχαν την υπογραφή του Απόστολου Καλδάρα, όπως και τώρα οι δύο κύκλοι τραγουδιών. «Το 1978 βγήκε ο πρώτος μου δίσκος «Μην κάνεις όνειρα τρελά». Hταν το ιδανικότερο ξεκίνημα να έχουν τα τραγούδια το όνομα του Απόστολου Καλδάρα».

Για τη Γλυκερία ο συνθέτης «προσέγγιζε πάντα το λαϊκό τραγούδι με μια πια φρέσκια άποψη. Αυτό διαφαίνεται καθαρά και στη «Μικρά Ασία»».

Τα τραγούδια των δύο δίσκων «Μικρά Ασία» και «Βυζαντινός Εσπερινός», που αποτελούν το υλικό των δύο συναυλιών, έχουν γράψει την ιστορία τους και έχουν κατακτήσει τη θέση τους στο μουσικό στερέωμα. Δύσκολα μπορεί κανείς να ξεχωρίσει κάποιο.

Ο Γιώργος Νταλάρας επιλέγει τον «Βυζαντινό Εσπερινό» και εξηγεί γιατί: «Μετά την τεράστια επιτυχία της «Μικράς Ασίας» θεωρώ τον «Βυζαντινό Εσπερινό» λίγο αδικημένο. Είναι ένα έργο που το έχουν λατρέψει οι πιο βαθείς γνώστες του λαϊκού τραγουδιού. Είναι πιο δύσκολο έργο με περισσότερο ψάξιμο από τον συνθέτη στους λαϊκούς δρόμους και αυτό με γοήτευσε πάρα πολύ».