ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Η σχέση κράτους – πολιτών

Μάνος Τεννές

ΠΑΓΚΡΑΤΙ

Κατά τη γνώμη μου, ο έλεγχος από το ΣΔΟΕ των τραπεζικών λογαριασμών των ελλήνων πολιτών είναι πράξη αντισυνταγματική. Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 9Α ορίζει ότι: καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων.

Μια τροπολογία επίσης δίνει το δικαίωμα στο Δημόσιο να απαλλοτριώνει αναγκαστικά ακίνητα για έργα υποδομής, με παρέκκλιση της νομοθεσίας. Ομως αν γίνει παρέκκλιση της νομοθεσίας, αυτό δεν θα είναι σύμφωνα με τον νόμο. Η σχέση κράτους – πολιτών περνά μια δοκιμασία. Αν η σχέση αυτή βελτιωθεί, αυτό θα είναι εγγύηση προόδου.

Μάρμαρα και πλατείες

Φοίβος Ι. Πιομπίνος

ΑΘΗΝΑ

Ελεεινή είναι η εικόνα που εμφανίζει η γνωστότερη πλατεία της Αθήνας ύστερα από αλλεπάλληλους βανδαλισμούς τους οποίους έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια. Τι κι αν μας έχουν κοστίσει μια περιουσία οι διάφορες κατά καιρούς επεμβάσεις της δημοτικής Αρχής ή άλλων δημόσιων υπηρεσιών για την αποκατάσταση των ζημιών!

Η εικόνα της πλατείας παραμένει τριτοκοσμική. Παντού μάρμαρα σπασμένα, που αναμένουν να αντικατασταθούν από καινούργια, που θα έχουν ωστόσο την ίδια ακριβώς τύχη με τα προηγούμενα. Μας έχει καταλάβει ο άκρατος αρχοντοχωριατισμός να θέλουμε να καλύπτουμε κάθε επιφάνεια με μαρμαρόπλακες, λες και δεν υπάρχουν για την ίδια χρήση άλλα, πολύ φθηνότερα δομικά υλικά (τσιμεντένιες πλάκες, χυτό τσιμέντο κ.ά.), τα οποία είναι συνάμα ανθεκτικότερα και πιο εύχρηστα στην τοποθέτησή τους.

Αφού όλοι το γνωρίζουν, πως με τις πρώτες διαδηλώσεις τα μάρμαρα θα ξηλωθούν για άλλη μία φορά από τους ίδιους πάντοτε ταραχοποιούς για να εκσφενδονιστούν εναντίον των οργάνων της τάξης. Είναι ντροπή για τους Νεοέλληνες η κατασπατάληση του μαρμάρου, για την εξαγωγή του οποίου γέμισε η χώρα νταμάρια που πλήγωσαν κι εξακολουθούν να πληγώνουν ανεπανόρθωτα τα βουνά μας.

Τα σπλάγχνα μιας ολόκληρης Νάξου επένδυσαν λουτροκαμπινέδες και σμιλεύτηκαν σε νεροχύτες των σπιτιών μας, του δικού μου συμπεριλαμβανομένου, για να πεταχτούν κάποια ημέρα αλύπητα στο πεζοδρόμιο ή στα μπάζα με την ευκαιρία μιας σπιτικής ανακαίνισης. Γι’ αυτό τώρα που επανεξετάζεται το ενδεχόμενο της νιοστής ανάπλασης της πολύπαθης τούτης πλατείας, ας ληφθεί η πρόνοια να μη γίνει κατάχρηση μαρμάρων, που έτσι κι αλλιώς θα τα σπάσουν κάποιοι βάνδαλοι κουκουλοφόροι με την πρώτη δοθείσα ευκαιρία. Ας χρησιμοποιηθεί κάποιο ευτελέστερο και ευκολότερα αντικαταστάσιμο υλικό επένδυσης. Και προπαντός ας φυτευτούν όσο το δυνατόν περισσότερα αειθαλή δέντρα. Δέντρα χρειαζόμαστε, όχι πλακάκια επένδυσης λουτροκαμπινέδων και λονδρέζικο γκαζόν.

Η βιτρίνα της Αθήνας

Χαρίκλεια Μυττά

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Ολες οι πρωτεύουσες έχουν τη βιτρίνα τους, την οποία προστατεύουν ως κόρην οφθαλμού. Η Αθήνα, δυστυχώς, δεν είχε ποτέ τη βιτρίνα της. Μετά την περιοχή του Κοινοβουλίου, το χάος. Ακόμα και η Πλατεία Συντάγματος έγινε πια μια Πλατεία Ομονοίας με σπασμένα και βρωμισμένα μάρμαρα, κλειστά καταστήματα, επαίτες και αστέγους που διανυκτερεύουν στα παγκάκια!

Οι αφρικανοί μικροέμποροι έφυγαν από την Ερμού –αν έφυγαν και δεν περιμένουν να επιστρέψουν –και τώρα απλώνουν τα σεντόνια τους στην Οθωνος. Η Τοσίτσα απαλλάχθηκε –για πόσο όμως –από τους τοξικομανείς, αλλά όλη η περιοχή του Πολυτεχνείου μαζί με τους παράδρομους είναι απελπιστική! Μαζί με την καθαριότητα πρέπει να γίνεται και εξωραϊσμός.

Ολα τα ιστορικά κτίρια, όλα τα διατηρητέα μνημεία είναι λερωμένα από πάνω ώς κάτω. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ευπρεπή εμφάνισή τους. Η εγκατάλειψη και η κρίση έχουν χειροτερέψει την κατάσταση και συνηθίζουμε πια να ζούμε σ’ ένα τοπίο ρυπαρό και ακαλαίσθητο. Ακόμα και η Ακαδημία –ποιος θα το περίμενε –ήταν γεμάτη γκραφίτι για πολλές ημέρες και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τα σβήσει εν μια νυκτί.

Ομως δεν είναι αποκλειστική δουλειά του Δήμου η καθαριότητα στις προσόψεις. Είναι δουλειά των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στα συγκεκριμένα κτίρια. Ούτε αρκεί να έχει κάποιος ένα ωραίο διαμέρισμα με φυτά στα μπαλκόνια. Είναι ανάγκη και η είσοδος και ο περιβάλλων χώρος να είναι καθαρά από σκουπίδια και γκραφίτι. Και αυτό πρέπει να το φροντίζουν αυτοί που κατοικούν στο οικοδόμημα. Δουλειά του Δήμου είναι να έχουν αδειάσει οι κάδοι χωρίς να χρειαστεί να έχουν ξεχειλίσει τα σκουπίδια και να είναι καθαρά, ακίνδυνα και χωρίς 4×4 τα πεζοδρόμια.

Ο Ελληνας διακατέχεται από συμπλέγματα μειονεξίας και αισθήματα ανασφάλειας. Μπορεί να βλέπει να γκρεμίζεται κάτι, θα αναρωτηθεί «τι κρίμα», αν διαθέσει λίγο χρόνο για να το προσέξει, αλλά μετά θα κάνει στην άκρη. Δεν θα επέμβει. Αδιαφορεί για ό,τι δεν περικλείεται από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του. Εχει μάθει να λειτουργεί ατομοκεντρικά και όχι συλλογικά, να ιδιωτεύει και αυτό είναι καταστροφή για το περιβάλλον που το αντιμετωπίζει με ιδιοτέλεια και υποκρισία.

Το είδωλοτης δημοκρατίας

Αιμίλιος Κομίνης

Η δημοκρατία εμφανίζεται σήμερα στη χώρα μας μόνο μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη και είναι τόσο αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά της, που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να την αναγνωρίσει.

Τα χαρακτηριστικά ή μάλλον τα γνωρίσματα της δημοκρατίας είναι γνωστά, πιστεύω, σε όλους, αλλά εκείνοι που θα πρέπει να τα γνωρίζουν πολύ καλά είναι ασφαλώς οι συνταγματολόγοι μας. Ας έλθουν λοιπόν να καθήσουν μπροστά από αυτόν τον καθρέφτη και ας μας πουν ποια είναι η εικόνα που εμφανίζει σήμερα η δημοκρατία μας.

Ενα από αυτά τα γνωρίσματα είναι βέβαια η ισονομία. Αυτή εμφανίζεται στην εικόνα με τη μορφή της δικαιοσύνης. Υπάρχει λοιπόν ισονομία στη χώρα μας, όταν οι πολιτικοί έχουν οικειοποιηθεί τόσο πολλά προνόμια και επειδή τους φάνηκε πολύ λίγη η βουλευτική τους ασυλία, φρόντισαν να τη συμπληρώσουν με τον επαίσχυντο νόμο περί «ευθύνης» υπουργών; Ή μήπως εφαρμόζεται η ισονομία σε άλλες κοινωνικές τάξεις;

Αλλά ας προσπαθήσουν τώρα να διακρίνουν ένα άλλο γνώρισμα, που είναι η λαϊκή κυριαρχία και η ελεύθερη βούληση. Ο λαός έχει πράγματι την ελεύθερη βούληση να εκλέγει, με ένα οποιοδήποτε εκλογικό σύστημα, δίκαιο ή άδικο, το κόμμα της αρεσκείας του.

Και επειδή ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας, το κυβερνών κόμμα που την έχει, αποφασίζει τελικά αν ένα νομοσχέδιο θα ψηφιστεί στη Βουλή. Ελα όμως που σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα εφαρμόζεται πάντοτε η κομματική γραμμή και οι βουλευτές δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση, αλλά κατ’ επιθυμία του αρχηγού τους. Αυτή είναι δημοκρατία ή μια λανθάνουσα ολιγαρχία;

Οσο για την αξιοκρατία, που είναι ένα άλλο γνώρισμα της δημοκρατίας, ας μην κουράσουν τα μάτια τους να τη διακρίνουν, διότι είναι τόσο δυσδιάκριτη. Αλλά την ελευθερία, που είναι ένα από τα βασικότερα γνωρίσματα της δημοκρατίας, δεν θα δυσκολευτούν καθόλου να τη διακρίνουν, γιατί η μορφή της είναι τόσο μεγάλη.

Αυτή όμως είναι η ελευθερία, που πρέπει να εξασφαλίζει στους πολίτες μια γνήσια δημοκρατία; Απεριόριστη; Χωρίς κανένα φραγμό; Να έχει δηλαδή το δικαίωμα ο κάθε πολίτης να περιορίζει τα δικαιώματα των συμπολιτών του; Να είναι ελεύθεροι οι μαθητές και οι φοιτητές να καταλαμβάνουν τις σχολές τους και να κλειδώνουν τους καθηγητές τους; Οι αγρότες ελεύθεροι να καταλαμβάνουν τις οδικές αρτηρίες και άλλοι εξαγριωμένοι πολίτες να καταλαμβάνουν τα αεροδρόμια και τα λιμάνια;