Είναι πάγια τακτική μιας επιχείρησης, μικρής ή μεγάλης, όταν αποφασίσει να προσλάβει νέο στέλεχος και μάλιστα σε θέση νευραλγική να επιλέγει έπειτα (και) από συνέντευξη· βλέπει τα βιογραφικά, μελετάει τα προσόντα και τέλος, όσους αποφασίσει ότι της ταιριάζουν, τους καθίζει απέναντι σε έναν έμπειρο άνθρωπο της εταιρείας και μιλούν για όλα. Εκεί βγαίνει ο χαρακτήρας, λένε, κατά μεγάλο ποσοστό. Στη συνέντευξη φαίνεται ο ψυχοπαθής, ο φαιδρός, ο σοβαρός, ο λιγομίλητος, ο προσηνής, ο απρόσιτος. Η συνομιλία βγάζει, για τους περισσότερους, «το μέσα-έξω». Γιατί κακά τα ψέματα: τα πτυχία και το παρελθόν δεν σημαίνουν τίποτα αν ο άνθρωπος δεν κάνει ως χαρακτήρας.

Οι ΠΑΕ είναι μεγάλες εταιρείες που οφείλουν να λειτουργούν με τους κανόνες των υπόλοιπων εταιρειών αν θέλουν να κινούνται σωστά. Και ερχόμαστε στο προκείμενο. Οταν προσελήφθη ο Φαμπριθιάνο Γκονζάλες πέρασε από συνέντευξη; Αντε, κάποιος τον πρότεινε.

«Σας έχω έναν προπονηταρά, που αδικήθηκε στην πατρίδα του, γιατί δεν τον γουστάρανε ο Γκουαρντιόλα, ο Ντελ Μπόσκε και ο Βαλβέρδε και του τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Ο άνθρωπος είναι από τους τρεις καλύτερος», αυτά θα πει αυτός που θα πουλήσει και θα κοιτάξει με πονηριά τον αγοραστή στα μάτια. Ο αγοραστής τώρα (ο Παναθηναϊκός) και πείρα έχει και παρελθόν σε λάθη και αστοχίες, τι κάνει; Ψάχνει, ρωτάει, ενημερώνεται. Και αν πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια το να μάθεις το παρελθόν ενός άγνωστου σε εσένα προπονητή προϋπέθετε την πρόσληψη ιδιωτικού ντετέκτιβ, σήμερα οι παροχές του Διαδικτύου σού επιτρέπουν να εισέλθεις ακόμα και στον ιατρικό φάκελο του ατόμου που σε ενδιαφέρει. Αναζητείς λοιπόν το παρελθόν, μαθαίνεις τα πεπραγμένα του προπονητή και όταν αποφασίσεις να τον προσλάβεις γιατί κάτι σου είπε η πορεία του, τον καθίζεις απέναντι σε έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης με πείρα, έξυπνο και πονηρό και του ξεσκονίζεις τα ενδότερα.

Εδωσε συνέντευξη ο Φάμπρι σε κάποιον; Και αν ναι, ποιος άκουσε για κάστρα και 300 του Λεωνίδα, για Αλ Πατσίνο και «Any given Sunday», ποιος είδε στα μάτια τον ισπανό προπονητή και δεν δάγκωσε τα χείλη του να μην ξεσπάσει σ’ ένα τρελό γέλιο; Ποιος μίλησε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Φάμπρι και δεν κατάλαβε γιατί ένας προπονητής της μεγάλης των Ισπανών σχολής ψάχνει την τύχη του στο χρεοκοπημένο ελληνικό πρωτάθλημα και μάλιστα σε μια από τις ομάδες που κολυμπούν σε βαθιά θάλασσα προβλημάτων; Αν συνέβησαν όλα αυτά, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Παιανίας… Και όχι μόνο της Παιανίας για να λέμε του στραβού το δίκιο.

Πριν από πολλά χρόνια στην ΑΕΚ του παμμέγιστου Λουκά Μπάρλου, στη μετά Φάντρονκ εποχή, την εποχή δηλαδή της παντοδυναμίας των Κιτρινόμαυρων, προσελήφθη προπονητής ονόματι Χέρμαν Στεσλ, αυστριακής καταγωγής, με γνώσεις για το ποδόσφαιρο από τηλεοράσεως. Ο Αυστριακός αφού διέλυσε την ΑΕΚ που με κόπο είχε χτίσει ο βοηθός τού Ρίνους Μίχελς, Φάντρονκ, έφυγε νύχτα κυριολεκτικά. Αργότερα έγινε γνωστό ότι μεγαλοπαράγων της ΠΑΕ είχε υποστηρίξει την πρόσληψη του Στεσλ καρπούμενος την αποκλειστική αντιπροσωπεία στην Ελλάδα αυστριακών τσιγάρων.

Τι θέλει να πει ο ποιητής: ότι πίσω από κάθε πράξη κρύβεται κάποιο μεγαλύτερο συμφέρον.

Ο Φάμπρι δεν έκανε για τον Παναθηναϊκό από τότε που προτάθηκε, ίσως όμως «έκανε» σε κάποιον άλλον για κάποιους λόγους που θα μάθουμε κάποτε, αν ζούμε. Και για να κλείσουμε: όσους στρατηγούς κι αν εκπαραθύρωσε ο Ναπολέων, όσους στρατηγούς κι αν αποστράτευσε ο Χίτλερ, ο πρώτος δεν απέφυγε το Βατερλό κι ο δεύτερος γλίτωσε τη Νυρεμβέργη με μια σφαίρα στο κεφάλι. Αυτά για την ιστορία…

Τελευταία Νέα