Η σκηνή εκτυλίσσεται στη Λεμεσό αλλά θα μπορούσε να εκτυλίσσεται σε ένα χωριό της οροσειράς Τρόοδος ή σε μια ταράτσα της παλιάς πόλης της Λευκωσίας. Ενας Κύπριος με λευκά μαλλιά σαν βαμβάκι και με ευγενικούς τρόπους ξιφουλκεί κατά του σχεδίου σωτηρίας που επιβλήθηκε στη χώρα του από την ευρωζώνη, τα ξημερώματα της περασμένης Δευτέρας. «Στη μακραίωνη Ιστορία της η Κύπρος ήταν το κέντρο του εμπορίου της περιοχής» δηλώνει. «Δεν ξέρουμε να κάνουμε τίποτε άλλο, δεν έχουμε άλλον τρόπο επιβίωσης». Το σχέδιο σωτηρίας, υποστηρίζει ο Ανδρέας Νεοκλέους, θα σκοτώσει την κυπριακή οικονομία. «Είναι μια οικονομική εισβολή της οποίας ηγούνται οι βόρειοι εταίροι μας», λέει και τη συγκρίνει με την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974, αυτός ο πατριώτης που στα 15 του χρόνια ήταν μέλος της ΕΟΚΑ, της μυστικής ένοπλης οργάνωσης που αντιστάθηκε στη βρετανική κατοχή. Ο Ανδρέας Νεοκλέους συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε τρία χρόνια, για να αφεθεί ελεύθερος όταν η Κύπρος κατέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960.

Αλλά ο Ανδρέας Νεοκλέους δεν είναι μόνο ένας παλιός αντιστασιακός γεμάτος αναμνήσεις. Δικηγόρος στο επάγγελμα, διοικεί στα 74 του χρόνια το μεγαλύτερο δικηγορικό γραφείο της Κύπρου, με 250 υπαλλήλους και παρουσία σε πέντε χώρες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Η δικηγορική εταιρεία του καταλαμβάνει ένα πολυτελές κτίριο έξι ορόφων στο κέντρο της Λεμεσού και αποτελεί μέρος του γαλαξία των χρηματοοικονομικών εταιρειών που έκαναν την Κύπρο πλούσια. Τώρα που το σύστημα κινδυνεύει να καταρρεύσει, ο Ανδρέας Νεοκλέους είναι ένας από εκείνους που οι Ευρωπαίοι κατηγορούν εμμέσως ότι βρίσκονταν στην καρδιά του μηχανισμού που ξέπλενε βρώμικο χρήμα.

Ηταν το 1991, λίγο μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, όταν ο παλιός αντιστασιακός πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο ρωσικό έδαφος. Η αποστολή του ήταν να έρθει σε επαφή με τις ρωσικές επιχειρήσεις που ήθελαν να κάνουν εμπόριο με το εξωτερικό και να τις βοηθήσει να εξάγουν τα προϊόντα τους μέσω της Κύπρου. Πρώτος από δεκάδες συναδέλφους του ο Ανδρέας Νεοκλέους είχε μια ιδέα: να μετατρέψει τη χώρα του σε έναν «αναπόφευκτο» μεσάζοντα. Από την μία πλευρά οι ρωσικές holdings χρειάζονταν ένα μέρος στο εξωτερικό για να είναι ασφαλή τα χρήματά τους. Από την άλλη πλευρά οι Δυτικοί δεν μπορούσαν να επενδύσουν στη Ρωσία χωρίς να περάσουν από την Κύπρο. «Το σύστημα εξελίχθηκε στη συνέχεια», εξηγεί. «Ημασταν πιο φτηνοί από την Ελβετία και το Λουξεμβούργο, διαθέταμε καλούς δικηγόρους, καλούς λογιστές και μέχρι πρόσφατα καλές… τράπεζες». Το πρόσωπό του σκοτεινιάζει. «Τώρα, οι ρώσοι πελάτες μας ανησυχούν, αφού αυτό το σύστημα βασίζεται στην εμπιστοσύνη. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα φύγουν, παρά το γεγονός ότι πολλές κυπριακές επιχειρήσεις θα κλείσουν».

Αυτό που ενοχλεί περισσότερο τον Ανδρέα Νεοκλέους είναι η ευρωπαϊκή υποκρισία. «Η Κύπρος έχει μόλις το 0,5% από την τούρτα των συναλλαγών που πραγματοποιούν οι επιχειρηματίες από την Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη. Οι περισσότεροι πελάτες μας έφτασαν σ’ εμάς από δικηγορικά γραφεία της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Και οι ευρωπαϊκές τράπεζες προσπαθούν να αρπάξουν τους ρώσους πελάτες που σκέπτονται να εγκαταλείψουν την Κύπρο».

Δεν πρόκειται για ξέπλυμα χρήματος, λοιπόν; «Συγκεντρώνουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για τους πελάτες μας. Φτάνουμε στο σημείο να τους ζητήσουμε ακόμη και λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος».