Στην παράδοση των τελευταίων δεκαετιών της ιταλικής Κεντροαριστεράς, ο Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι δεν έχει τίποτε από αυτά που χαρακτηρίζουν έναν ηγέτη χαρισματικό. Δεν ενθουσιάζει τα πλήθη, είναι άχρωμος, ένας κακεντρεχής αντίπαλός του είχε πει κάποτε ότι τα μόνα δείγματα ζωής επάνω του είναι το ελαφρώς ειρωνικό του βλέμμα και το υποδόριο χιούμορ του. Ως φυσικό επακόλουθο, αυτή η Κεντροαριστερά δεν συναρπάζει. Αλλοι, πάντως, υποστηρίζουν ότι τα χαρίσματα του ηγέτη θα αναδειχθούν όταν ο Μπερσάνι φορέσει το κοστούμι του πρωθυπουργού. Ο γιος του πρατηριούχου βενζίνης από την Πιατσέντσα μπορεί να λειτουργήσει ως ήρεμη δύναμη, να πορευτεί με την κοινωνική ευαισθησία την οποία υποτίθεται ότι δεν διαθέτει ο τεχνοκράτης προκάτοχός του, να αφουγκραστεί τα προβλήματα της ιταλικής κοινωνίας. Αλλά και να επιδείξει τον πραγματισμό που απαιτείται αυτές τις δύσκολες ημέρες στην Ευρώπη ακολουθώντας τις επιταγές του μεταρρυθμιστικού οίστρου των Βρυξελλών. Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και κατακτήσει την πρώτη θέση, ο Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι θα γίνει ο δεύτερος πρώην κομμουνιστής πρωθυπουργός της Ιταλίας μετά τον Μάσιμο Ντ’ Αλέμα. Είναι, όμως, κι ένας πιστός καθολικός. Επομένως, είναι βέβαιο ότι θα τον ευλογήσει το Βατικανό.