Αναζήτηση
Ποιος ασχολείται με τα Οσκαρ; Και μάλιστα σε μια χρονιά με μέτριες ταινίες «για όλη την οικογένεια». Οταν έχει να ασχοληθεί, στο περιθώριό τους, με ένα χαριτωμένο εννιάχρονο (σε ανθρώπινα χρόνια κοντά στα 63!) μικρόσωμο σκυλάκι, 7,3 κιλών, με καφέ βούλες και όρεξη – ακόμα… – για τούμπες και καμώματα.
Ποιος ασχολείται με το αν θα πάρει Οσκαρ ο Σκορσέζε ή ο Γούντι Αλεν, όταν το twitter και το facebook βοούν υπέρ του παιχνιδιάρη Αγκι; Ζητώντας επίμονα να του δώσουν Οσκαρ β’ ρόλου – μάλλον ανδρικού εννοούν – στο πλαίσιο κοτζάμ καμπάνιας υπό τον τίτλο «Υπολογίστε τον Αγκι» («Consider Uggie»).
ΤΟ ΜΕΛΟ. Ασε που ο συμπαθής σκυλάκος, όπως όλα τα καλά κινηματογραφικά «προϊόντα» – ας όψεται το Χόλιγουντ – έχει και μια καλή δραματική ιστορία (τον κακομοίρη δεν τον ήθελαν, τον πέταξαν στον δρόμο, τον πήγαιναν για ευθανασία, κάποιος διείδε την αξία του και να το σταριλίκι). Με στόχο τα φιλόζωα αισθήματα κυρίως των κυριών στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Ποιος ξεχνάει άλλωστε ότι η Σαρλίζ Θέρον, που δεν το ‘χει για κανέναν κοινό θνητό το φιλί, τον ασπάσθηκε περιπαθώς στο στόμα τον Αγκι.
Μπράβο, Αγκι, μπράβο. Λουκανικάκι;
Διότι ο Αγκι με λουκανικάκι παίζει τον ρόλο του. Οχι με τίποτα κροκέτες ή μπισκοτάκια σαν τα κοινά θνητά τετράποδα. Λουκανικάκι. Ετσι τον συνήθισε ο θετός πατέρας του στο Βόρειο Χόλιγουντ όπου γεννήθηκε και ζει ο Αγκι. Ο εκπαιδευτής ζώων για τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο Ομάρ φον Μίλερ ήταν που τον έσωσε από τον μπόγια. Καθώς τα πρώτα δύο αφεντικά του έσπευσαν να τον ξεφορτωθούν ως «πολύ άγριο».
Να που βρέθηκε μέντορας για τον «άγριο» Αγκι. Και τον πήρε στο σπίτι του, να τον φροντίζει και να τον εκπαιδεύει με υπομονή και επιμονή μαζί με τα εφτά «αδέλφια» του, τετράποδα που εμφανίζονται σε ρολάκια σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές.
Ετσι ξεκίνησε και ο Αγκι, δίχως να έχει χάσει αυτό το χαριτωμένο υπερκινητικό που πήρε τη θέση της θρυλούμενης «αγριάδας». Με ρολάκια. Σε ταινίες όπως οι «What’s Up Scarlett, Wassup Rockers» του 2005 και «Mr. Fix It» του 2006, το «Life is Ruff» των Στούντιο Ντίσνεϊ. Ωσπου πήρε τον πρώτο του «επώνυμο» ρόλο το 2011. Και με αναφορά στη ζενερίκ, παρακαλώ. Ως Κουίνι στο αισθηματικό δράμα «Νερό για ελέφαντες», με συμπρωταγωνιστή που πολύ θα εκτιμούσε αν ήταν… κοπελίτσα. Τον Ρόμπερτ Πάτινσον της κινηματογραφικής σειράς «Twillight» («Λυκόφως»).
Μπράβο, Αγκι, μπράβο. Λουκανικάκι;
Τι ήταν να τον προσέξουν στο τσίρκο των «Ελεφάντων»; Ξεκίνησε το τσίρκο της δημοσιότητας. Κι έτσι ο τετράποδος φίλος μας βρέθηκε να κάνει… τσαλίμια πάνω σε σκέιτμπορντ στο «Incredible Dog Show», που περιόδευσε στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική.
Σε μια παράσταση τον θαύμασε και ο γάλλος σκηνοθέτης Μισέλ Χαζναβισιούς και τον πήρε να παίξει τον Τζακ στο «Artist» των πολλών βραβείων και υποψηφιοτήτων για Οσκαρ.
Μόνο που όπως συνέβαινε και με την τηλεοπτική Λάσι ή με την Τσίτα του Ταρζάν, ο Αγκι χρειαζόταν και ντουμπλέρ. Τον Ντας και τον Ντουντ. Δύο Τζακ Ράσελ τεριέ, που τα έβαφαν με αντίστοιχες βούλες.
Τρία ολόκληρα μερόνυχτα ζούσε ο Αγκι παρέα με τον συμπρωταγωνιστή του Ζαν Ντιζαρντέν και φυσικά με τον «πατέρα» του Ομάρ και άλλους εκπαιδευτές, ώστε να μάθει ο ηθοποιός να του δίνει εντολές κι εκείνος να τον ακούει.
Η ερμηνεία του στο βωβό «Artist» δεν πέρασε απαρατήρητη. Ούτε ο Αγκι σε μια σειρά από πρεμιέρες και φιλανθρωπικές προβολές. Και σε κόκκινα χαλιά και σε αγκαλιές και στα… πόδια των σταρ. Τα φλας άστραφταν διαρκώς. Επιτέλους, όλοι είχαν καταλάβει πως ο Αγκι, που κάποιοι ήθελαν να τον στείλουν στον μπόγια, ήταν γεννημένος σταρ.
Και να και οι εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές σε Αμερική και Ευρώπη και να και οι φωτογραφίσεις. Και να φανταστεί κάποιος ότι ο Αγκι θεωρούνταν πριν το «Artist» ότι έχει πλησιάσει – εδώ είναι που μετράνε τα… ανθρώπινα χρόνια – σε ηλικία συνταξιοδότησης από το Χόλιγουντ.
Μπράβο, Αγκι, μπράβο. Λουκανικάκι;
Αυτές οι ωραίες δραματικές, όσο και ευχάριστες, ιστορίες δεν περνούν απαρατήρητες από τους ανθρώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Ενας απ’ αυτούς, συντάκτης του ιντερνετικού κόμβου Movieline, ο Σ.Τ. βαν Ερσντέιλ αποφάσισε πως η ερμηνεία του Αγκι ξεπερνά τις αποδόσεις πολλών σταρ, θυμήθηκε και την ιστορία του θρυλικού Rin Tin Tin, του γερμανικού ποιμενικού που το 1929 στην πρώτη απονομή Οσκαρ φημολογούνταν πως θα έπαιρνε βραβείο, και είπε να ξεκινήσει στο facebook την καμπάνια «Consider Uggie».
Ο Αγκι θεωρούνταν πως θα… βγάλει τα σπασμένα για όλα τα συμπαθητικά τετράποδα που έχουν λάμψει στην οθόνη, από καταβολής Οσκαρ: ο Τότο στον «Μάγο του Οζ», ο Μπετόβεν, ο Μάιλο στη «Μάσκα», ο Ασπροδόντης και πιο πρόσφατα ο Χάτσικο, η Λάικα στο «Λιμάνι της Χάβρης», ο Κόσμο στους «Πρωτάρηδες». Εις μάτην. Δεν εισακούσθηκαν ούτε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, ούτε από τη Βρετανική που έβγαλε και ανακοίνωση ότι «δεν είναι δυνατόν να βραβεύσει μη άνθρωπο».
ΧΡΥΣΟ ΚΟΛΑΡΟ. Ομως οι Γάλλοι και το Φεστιβάλ Καννών, βλέποντας μπροστά – και ασπρόμαυρα, όπως άλλωστε και τα σκυλιά – του απένειμαν το Χρυσό Κολάρο (Colliers d’ Or). Και ειδική μνεία στα Prix Lumiere. Ετοιμάζονται δε να του δώσουν και το – σκυλίσιο – αμερικανικό βραβείο Pawscar (από την πατούσα και τα Οσκαρ!).
Μπράβο, Αγκι, μπράβο. Λουκανικάκι;
Οπως όλοι γνωρίζουν, όμως, και οι σταρ έχουν προβλήματα. Σε πόσες πρεμιέρες και μπροστά από πόσα φλας μπορεί να εμφανιστεί ένα – νευρικό – ώριμο σκυλάκι; Κούραση. Γι’ αυτό οι παραγωγοί του βρήκαν αντικαταστάτες και στα κοσμικά.
Οπως ο «σωσίας» του (με λίγο πιο μαύρα αυτιά), Φρέντι, που έδωσε το «παρών» στην αγκαλιά του Ζαν Ντιζαρντέν σε πρεμιέρα στο Βερολίνο. Πού να προλάβαινε ο Αγκι; Είχε φωτογράφιση στο Λος Αντζελες. Κάποτε και η ζωή των σταρ είναι… σκυλίσια.
