Αναζήτηση
Αλήθεια, τα νούμερα δουλεύουν;
Προς Φοίβη Αθηναίου.
Πολύ εύστοχη η απάντηση – σχόλιό σας στην επιστολή του κ. Πέτρου Βέργουλα. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει άπειρα παρόμοια παραδείγματα. Ομως για μένα παραμένει αναπάντητο (απ’ ό,τι τουλάχιστον εγώ ξέρω) ένα καίριο ερώτημα: Βάσει του ευρωπαϊκού μέσου όρου και κατ’ αναλογίαν πληθυσμού, πόσους «εργαζόμενους» έπρεπε κανονικά να φιλοξενεί στις αγκάλες του αυτό που λέμε ευρύτερος δημόσιος τομέας; Και πόσοι εν τέλει σιτίζονται [παραφράζω τη γνωστή ατάκα του Κ. Καραμανλή (του μεγάλου)] στο απέραντο αυτό οικοτροφείο;
Με εκτίμηση, Νίκ. Δετοράκης,
Θεσσαλονίκη
Ούτε μ’ αυτό βγάζει άκρη κάποιος στην Ελλαδάρα που συντηρεί όοοοοολους τους ψηφοφόρους που έχουν μπει – από το παράθυρο ή από την πόρτα – στο Δημόσιο, αγαπητέ Νίκ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ήταν 768.009 οι δημόσιοι υπάλληλοι που καταχώρισαν το ΑΦΜ τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση του υπουργείου Εσωτερικών. Ομως μαζί με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα – που σιτίζεται βεβαίως βεβαίως από τον κρατικό κορβανά – λέγεται ότι ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο. Εκεί τους τοποθετεί η τρόικα τουλάχιστον. Αυτούς υποτίθεται πως δεν θα έχει να πληρώσει το ελληνικό Δημόσιο αν δεν «βοηθηθεί» από τις δόσεις. Γι’ αυτούς υποτίθεται πως κάνουν αιματηρές θυσίες οι υπόλοιποι, τα κοντά εννέα εκατομμύρια δηλαδή. Για να μη μείνουν απλήρωτοι, βλέπουν μισθούς και συντάξεις να μειώνονται δραματικά, βλέπουν δυσβάσταχτα χαράτσια να έρχονται από παντού, βλέπουν τους πολιτικούς βουτηγμένους σε ένοχη σιωπή και συνενοχή, βλέπουν την ανεργία και τη φτώχεια να φουντώνουν εκρηκτικά, την αγορά να πεθαίνει, το επίπεδο διαβίωσης να πέφτει όσο να φτάσει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και παράλληλα βλέπει τις πολυθρύλητες εφεδρείες του Δημοσίου να γίνονται… αέρας κοπανιστός, τους σκανδαλώδεις μισθούς αμετακίνητους, τους 16 και 18 μισθούς για τους «ευνοημένους» με τα «γερά δόντια» απείραχτους, τα δημόσια έξοδα στο… ύψος τους. Και έτσι για την ιστορία: στη Γερμανία των 81 εκατομμυρίων «σιτίζονταν» 1.645.000 δημόσιοι υπάλληλοι και στην επίσης δοκιμαζόμενη Ιταλία των 60 εκατομμυρίων «σιτίζονταν» το 2010 κάπου 3,6 εκατομμύρια δημόσιοι υπάλληλοι, που αντιστοιχούν στο 14,5% των εργαζομένων, με μέσο μισθό 3.500 ευρώ (πού τα δεκαχίλιαρα και βάλε των δικών μας – ειδικά των συνδικαλισταράδων…).
Αγαπητή Φοίβη,
Στην απάντησή σας των σαράντα γραμμών είπατε αυτά που θέλατε να πείτε εκτός από την ουσία των επισυναπτομένων που σας έστειλα.
Περίληψη: Η αποτυχία του Δημοσίου είναι μισή αλήθεια. Το τεράστιο έλλειμμα ισοζυγίου εισαγωγών/εξαγωγών είναι η άλλη μισή αλήθεια για τα αίτια καταστροφής. Εδώ έχουμε αποτυχία του ιδιωτικού τομέα.
Τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται στην πρώτη μισή αλήθεια και αποκρύπτουν τη δεύτερη μισή.
Μετά τιμής, Πέτρος Βέργουλας, Γλυφάδα
< Ιδού λοιπόν που κατά κάποιο τρόπο ανοίγει ένας διάλογος για το προφανές, αγαπητέ Πέτρο, και με τον προηγούμενο αναγνώστη. Ενας διάλογος για το πόσο απέτυχε – κατά εσάς – ο ιδιωτικός τομέας, που προφανώς αυτός φταίει για όλα (και για τα έξοδα του Δημοσίου και για τους παχυλότατους μισθούς και για την ένοχη σιωπή των πολιτικών μας) ή για το πόσοι τελικά σιτίζονται από τα εννέα εκατομμύρια Ελλήνων ή έστω τα έξι των εργαζόμενων στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα Ελλήνων. Που έχουν απομείνει, βεβαίως, πολύ λιγότεροι με την έκρηξη της ανεργίας, την οποία προφανώς δεν προκάλεσε το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας (δημοσιονομικό = αφορά τα οικονομικά του Δημοσίου ή μήπως όχι;) και με την τρομακτική ύφεση που έχουν προκαλέσει οι περικοπές και τα χαράτσια κάθε είδους στην αγορά.
