Αιώνιος Ρωμιός

Γεννήθηκε Ελληνας και δοξάστηκε Τούρκος. Ηταν ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όχι μόνο της Τουρκίας αλλά ολόκληρου του κόσμου. Δεν διεκδικούσε χρήματα, τη δόξα την περιφρονούσε. Αναζητούσε μόνο αγάπη. Ηταν ο σπουδαιότερος αγώνας της ζωής του τον οποίο κέρδισε, έστω και αν οι Ελληνες του πέταξαν πορτοκάλια, η αναμέτρηση με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα το 1944 γιατί έβαλε γκολ εναντίον του. «Νόμιζαν πως ήμασταν πεινασμένοι», είχε πει πριν από τρία χρόνια σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ».

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 86 ετών στο Αμερικανικό Νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης. Αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την καρδιά του, είχε υποστεί μάλιστα έμφραγμα κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Αθήνα πριν από περίπου έναν χρόνο και είχε επιστρέψει στην Πόλη με ειδικά ναυλωμένο αεροσκάφος από τη Φενερμπαχτσέ. Στην κηδεία του Λεφτέρ παρέστη ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος στα νιάτα του ήταν ημιεπαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Κασιμπάσα και από τους πλέον φανατικούς οπαδούς της Φενερμπαχτσέ. Αυτό ήταν το επιστέγασμα της ζωής του Ρωμιού, που λατρεύτηκε σαν θεός. Το μαρτυρούν το άγαλμά του στο γήπεδο της Φενερμπαχτσέ και το Λεφτέρ Φενερμπαχτσέ Σοκάκι στην αγαπημένη του γενέτειρα, την Πρίγκιπο που δεν εγκατέλειψε ποτέ, ούτε φυσικά στον θάνατό του. Θα το μαρτυρά στο μέλλον το ίδιο το γήπεδο της «Φενέρ», το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο πως θα μετονομαστεί σε «Λεφτέρ Κιουτσούκ – Αντωνιάδης» ύστερα από πρόταση των οπαδών της, η οποία θα συζητηθεί στο επόμενο συμβούλιο των μελών του συλλόγου!

Οι Ελληνες τον θεωρούσαν γενίτσαρο και προδότη, οι Τούρκοι Ρωμιό. Το «αμάρτημά» του, οι γονείς του. Ελληνας ψαράς από την Πρίγκιπο ο πατέρας, Τουρκάλα η μητέρα.

Μαζί με τα αδέλφια του συμπλήρωναν ενδεκάδα. Φτώχεια και ανέχεια. Διέθετε όμως μοναδικό ταλέντο στο ποδόσφαιρο.

Γεννημένος τρεις ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 1925 στην Πρίγκιπο, μέσα στη «σκόνη» της Μικρασιατικής Καταστροφής ο Λεφτέρ ξεχώρισε αμέσως στην πρώτη του ομάδα Ταξίμσπορ, εκεί όπου έπαιζε η πλειονότητα των παιδιών από την ομογένεια.

Τα γκολ τα έβαζε με το… τσουβάλι. Σε ένα φιλικό παιχνίδι με τη Φενερμπαχτσέ έστειλε έξι φορές την μπάλα στα δίχτυα. Τα Κίτρινα Καναρίνια σχεδόν τον απήγαγαν το 1947 και πρόσθεσαν έναν χρόνο στην ηλικία του ανήλικου τότε Λεφτέρ για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή.

Οι αριθμοί του ασύλληπτοι. Σε 601 παιχνίδια με τη «Φενέρ» πετυχαίνει 423 γκολ. Διαθέτει τρομερή αίσθηση του γκολ και καταπληκτικό σουτ. «Ver Leftere Yazsin Deftere» (Δώσε στον Λεύτερη, θα γράψει στο τεφτέρι). Τον αποκαλούν «ordinaryus», δηλαδή επιστήμονα, για την ακρίβεια με την οποία «εκτελούσε» τους αντιπάλους. Ιδια επιτυχία με την Εθνική Τουρκίας, με την οποία αγωνίζεται σε 50 ματς, στα 9 ως αρχηγός.

Φοράει τη φανέλα της Μεικτής Κόσμου και παίζει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 σημειώνοντας δύο γκολ, ενώ του απονέμεται το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής της τουρκικής Ομοσπονδίας. Τρία χρόνια νωρίτερα γίνεται ο πρώτος Τούρκος που περνάει τα σύνορα, φορώντας τη φανέλα της Φιορεντίνα.

Εντονα συναισθηματικός δεν τα καταφέρνει στο Καμπιονάτο. Ατυχής και η προσπάθειά του στη Νις, που ακολούθησε την επόμενη χρονιά.

Επιστρέφει στη «Φενέρ» το ’53. Ακολουθούν τα Σεπτεμβριανά το ’55 και η ατυχής έμπνευση της ομάδας του να επισκεφθεί την Αθήνα. «Ο γενίτσαρος Λευτέρης να φύγει από την Ελλάδα», έγραφε στο πρωτοσέλιδό της η «Αθλητική Ηχώ» με πηχυαίους τίτλους, ενώ αποκαλούσε τον Αντωνιάδη «περισσότερο Τούρκο και από τους Τούρκους!».

Στα αφιερώματά τους οι Τούρκοι ανέφεραν πως το σπίτι του Αντωνιάδη γλίτωσαν από τη λεηλασία οι οπαδοί της «Φενέρ».

Στα ποδοσφαιρικά του γεράματα, 39 ετών έρχεται στην ΑΕΚ το 1964. Παίζει πέντε παιχνίδια και αποσύρεται όταν τραυματίζεται σοβαρά σε αγώνα με τον Ηρακλή. Τον επόμενο χρόνο αναλαμβάνει για μερικούς μήνες την τεχνική ηγεσία του Αιγάλεω για να ακολουθήσουν πολλές ομάδες.

Πριν από 40 χρόνια αποσύρεται και μένει στην Πρίγκιπο. «Μόνο εδώ θέλω να μείνω», έλεγε και εκεί έμεινε.