Ο λόγος στους αναγνώστες.

Ο Κ. Παπανδρέου, Φαραί Πατρών, γράφει:

Το κείμενο που παραθέτω το είχα γράψει πριν από 17 χρόνια με αίσθημα οργής γιατί, ενώ έβλεπα ότι οι πολιτικοί της χώρας μου δεν κυβερνούν οι ίδιοι αλλά εκτελούν προειλημμένες αποφάσεις του εκάστοτε αμερικανού προέδρου και τώρα της τρόικας, πληρώνονται αδρά, τυγχάνοντας παραδόξως και προνομιακής μεταχείρισης.

Αφού λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί να ψηφίζουμε Ελληνες και να ξοδευόμαστε γι’ αυτούς αφού δεν κυβερνούν οι ίδιοι και να μην ψηφίζουμε τους έξωθεν που μας κυβερνούν, ώστε να ξέρουμε κι εμείς τι μας γίνεται; Οταν τότε το διάβασα στον αδελφό μου, μου έκανε παρατήρηση σε έντονο ύφος, λέγοντας: «Τι ‘ναι αυτά που γράφεις, αφού δεν συμβαίνουν». Και του απάντησα: «Θα ‘ρθει μέρα που θα δεις ότι έτσι συμβαίνει και θα εκπλαγείς, αλλά και για μένα που τα σκέφτηκα, ενώ εσύ και πολλοί άλλοι δεν τα σκεφτήκατε».

Επειδή εξαιτίας της κακοδιαχείρισης της οικονομίας από τους πολιτικούς βρίσκεται τώρα η χώρα μας σε δραματική κατάσταση, οφείλουμε να μην αποφεύγουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και αν ακόμα κάποιοι δεν συμφωνούν, προφανώς από εθνικιστική αντίληψη και από στενοκεφαλιά. Σημειώνω: Αυτοί της τρόικας σωστά σκέφτηκαν ότι τα λεφτά του επίμαχου δανείου θα πρέπει να δοθούν κατ’ ευθείαν στον ελληνικό λαό, παρά μέσω του οποιουδήποτε κυβερνώντος κόμματος. Γι’ αυτό ζήτησαν από Παπανδρέου και Σαμαρά να τα βρουν, ώστε να συναινέσουν προς την κατεύθυνση αυτή, αφού ανατεθεί η πρωθυπουργία σε εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα για να μην έχει να θριαμβολογεί κανείς απ’ αυτούς, μηδέ εξαιρουμένου και του δέκτη από στείρα ευχολόγια δοτού Πρωθυπουργού.

Γιατί αν έδιναν το δάνειο μέσω κυβερνώντος κόμματος, αυτό θα θύμιζε τον βουλευτή των δεκαετιών του ’50 και του ’60 που έγραφε σε κάποια τοπική εφημερίδα ότι χάρη στις δικές του ενέργειες τελέστηκε το τάδε επαρχιακό έργο. Ετσι έβγαινε πάλι βουλευτής, από τους αφελείς που τον πίστευαν.