Μαγνήτη έχει το ελληνικό ποδόσφαιρο και τραβά όλους αυτούς τους απίθανους;

Γιατί σε λίγο καιρό, μάλλον θα χάσουμε τον λογαριασμό με το ποιοι επενδυτές ή υποψήφιοι ιδιοκτήτες έχουν νταραβέρια και ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη. Δεν είναι μόνο η ξαφνική εμφάνιση του Αργύρη Σαλιαρέλη – είδε φως και μπήκε ο άνθρωπος και θυμηθήκαμε ωραίες ιστορίες από το παρελθόν, που διανθίστηκαν με πικάντικα γεγονότα της σύγχρονης εποχής. Τώρα, ο κ. Ξενιάδης μοιάζει νέος παίκτης του χώρου. Με τα ερωτήματα να πλανώνται. Σπούδασε οικονομικά; Τι οφειλές έχει προς το Δημόσιο; Γιατί είχε τετ-α-τετ με την Αστυνομία χθες τα ξημερώματα; Διαθέτει ο ίδιος χρήματα ή είναι απλώς ένας «μπροστινός» και εκπροσωπεί εταιρείες στην Κίνα; Πώς αντιλαμβάνεται την εμπλοκή του στο εγχώριο ποδόσφαιρο;

Απαντήσεις δεν μπορεί να δώσει ούτε ο ίδιος. Γιατί δεν θέλει. Αλλά εδώ το ζητούμενο σχετίζεται με τη ρότα που ακολουθεί το ποδόσφαιρο. Πολλοί θέλουν είτε να ξεπλύνουν χρήμα, κάτι που είδαμε πολλές φορές στο παρελθόν, είτε να αποκτήσουν έναν μανδύα νομιμότητας και να νιώσουν ισχυροί. Και μόνο που γίνονται διαπραγματεύσεις ή κουβέντες με κάποιους από αυτούς για να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες ομάδων, είναι κάτι που προκαλεί τον κόσμο. Γιατί μετά την ιστορία με τα στημένα, το μόνο που δεν χρειάζεται το ποδόσφαιρο είναι εμπλοκή ατόμων με θολό παρελθόν και αμφιλεγόμενο μητρώο.

Ενα ποδόσφαιρο στον αέρα. Με ανοικτές πύλες για τον οποιονδήποτε. Και με ποδοσφαιριστές στις μικρές κατηγορίες που χτυπάνε το καμπανάκι του συναγερμού, καθόσον παραμένουν ανασφάλιστοι και ουδείς ενδιαφέρεται. Τα προβλήματα στις χαμηλές κατηγορίες είναι μεγαλύτερα, διότι εκεί η δημοσιότητα είναι μικρότερη. Οπότε ας έχουμε κατά νου ότι οι απειλές για απεργία και λουκέτο στα πρωταθλήματα δεν είναι λόγια του αέρα, αλλά μια σοβαρή προειδοποίηση για όσους θέλουν να την ακούσουν.