Αναζήτηση
Το ίδιο ερώτημα που τίθεται όταν ο ίδιος μετακινεί τον εαυτό του στο προσκήνιο, αλλά και οσάκις οι φήμες τον χρίζουν πρωταγωνιστή σε ιστορίες του παρασκηνίου: Ποιος ακριβώς είναι ο Νίκος Παπανδρέου; Ο οικονομολόγος που τα παράτησε για να γίνει συγγραφέας; Ή απλώς ο αδελφός του Γιώργου, όπως στη δυναστεία των Κένεντι ο Μπομπ ήταν αδελφός – και σύμβουλος – του JFK; Ενας αντικομφορμιστής με ανοικτό μυαλό που δεν αναγνωρίζει τυπικότητες; Ή κάποιος που κινείται ως το άλλο πρόσωπο του Ιανού στο παιχνίδι της εξουσίας; Είναι φορέας ιδεών και υπερβάσεων με καλές προθέσεις; Ή ο κακομαθημένος πρίγκιπας στο οικογενειακό βασίλειο που εκπροσωπεί ο αδελφός σήμερα, ο πατέρας και ο παππούς παλαιότερα; Είναι ο εύκολος στόχος των αντιπάλων του Γιώργου επειδή δίνει αψήφιστα αφορμές και δεν κρατάει τα προσχήματα; Ή ο γόνος που έχει μερίδιο στην οικογενειακή πολιτική κληρονομιά και διεκδικεί με τον δικό του τρόπο ποσόστωση στη διαχείρισή της; Οι απαντήσεις συνήθως είναι αντιφατικές και συχνά περιέχονται στα ερωτήματα. Υπάρχουν όμως τρεις τρόποι για να περιγραφεί το φαινόμενο του δευτερότοκου γιου του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο ένας τρόπος είναι να ερμηνεύσει αυτά που γράφει ο ίδιος στα βιβλία του, καθώς συνήθως μεταφέρει τα βιώματά του. Εκεί διακρίνεται ένα πρόσωπο με κρίση ταυτότητας. Αναζητεί διαρκώς το στίγμα του μέσα από την αφήγηση της οικογενειακής ιστορίας. Οχι επειδή οι μύθοι ήθελαν κάποτε τον Ανδρέα να προτιμά αυτόν στην ενεργό πολιτική και όχι τον Γιώργο. Αλλά γιατί ο ίδιος δηλώνει ότι η σκιά του ονόματος, η βουή του πλήθους και οι διαδρομές της οικογένειας τον σημαδεύουν υπαρξιακά ακόμη και σήμερα, στα 56 του χρόνια.
Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ. Εξομολογήθηκε πολλές φορές: «Ακόμη δεν μπορώ να ορίσω ποια είναι η εθνική μου ταυτότητα: Ελληνοαμερικανός, Αμερικανοέλληνας ή και τα δύο μαζί;». Μεγάλωσε σε ένα σπίτι με δύο γλώσσες και με δύο κουλτούρες. Γράφει σε ένα από τα βιβλία του: «Ο αμερικανός παππούς όταν του είπα πως είμαι ματιασμένος με ανάγκασε να πλύνω το στόμα μου με σαπούνι για να το καθαρίσω από τις αηδίες που έλεγα, ενώ ο έλληνας παππούς με έφτυσε στο μέτωπο και με πρόσταξε να μην κοιτάξω κανέναν στα μάτια για είκοσι έξι ώρες».
Γεννήθηκε στο Μπέρκλεϊ όταν δίδασκε εκεί ο πατέρας του και έχει το καλύτερο βιογραφικό από τους Παπανδρέου: σπούδασε στο Γέιλ και στο Πρίνστον οικονομικά και στο Βερμόντ λογοτεχνία. Το 1991, έπειτα από ένα πέρασμα από τη Διεθνή Τράπεζα, τα παράτησε για να ασχοληθεί με τη συγγραφή και έχει ήδη οκτώ βιβλία στα ράφια των βιβλιοπωλείων, εκ των οποίων το ένα έγινε ταινία, ενώ ετοιμάζει μία ακόμη κινηματογραφική παραγωγή. Παρότι ο Μίκης Θεοδωράκης ασκούσε εξαρχής σκληρή κριτική στον Γ. Παπανδρέου, ο Νίκος μπαινόβγαινε στο σπίτι του απέναντι από την Ακρόπολη και συζητούσε την παραγωγή μιας ταινίας με τη ζωή του συνθέτη. Εχει ολοκληρώσει το σενάριο ο ίδιος και έχουν υπογραφεί τα πρώτα συμβόλαια με τους παραγωγούς.
Ο Νίκος είναι ο αρχειοθέτης της οικογένειας. Εχει στη διάθεσή του ένα τεράστιο υλικό από έγγραφα, φωτογραφίες και ηχητικά ντοκουμέντα για τη διαδρομή του παππού του και του πατέρα του. Και συχνά αυτή η διαδρομή είναι το φόντο, αλλά και το περιεχόμενο στα βιβλία του. Εκεί αναστηλώνει τους οικογενειακούς μύθους με τον δικό του τρόπο. Π.χ., στο πρώτο του βιβλίο ο Γιώργος εμφανίζεται με το όνομα Ιάσονας. Οι πραγματικές ιστορίες αναμειγνύονται με τη φαντασία, η αλήθεια με τη μυθοπλασία και σε αυτό το φόντο η δική του φιγούρα εμφανίζεται μονίμως να ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί. Εύρημα ή πραγματικότητα, τον συνοδεύει αδιάκοπα και τον χαρακτηρίζει. Αν και ο συγγραφέας μέσα του ως χειριστής του λόγου προδόθηκε στην πρόσφατη επιστολή του στον ιστότοπο iefimerida.gr, με διατυπώσεις όπως «ο χαλιμάς» και την εντελώς προσωπική σύνταξη.
