Ενεργοποίηση πόθεν έσχες

Ηλίας Μιχαηλίδης

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ

Πόθεν έσχες. Αυτές οι δύο λέξεις μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας. Φυσικά αυτό θα πρέπει να γίνει αναδρομικά από το 1981 με την ένταξή μας στην ΕΟΚ. Τότε η χώρα μας είχε χρέος 25% του ΑΕΠ, μέχρι το 1992 το χρέος έφτασε στο 116% του ΑΕΠ, δηλαδή το χρέος σχεδόν πενταπλασιάστηκε. Την ίδια περίοδο η χώρα έπαιρνε φόρους, άμεσους και ιδιαίτερα έμμεσους από τη φτωχολογιά. Παράλληλα, μεγάλα πακέτα από ΕΕ (ΜΟΠ, Ντελόρ, Σαντέρ) και μεγάλα δάνεια από τράπεζες του εξωτερικού. Αυτό ήταν απαίτηση της κυβέρνησης για την τελική υπογραφή για την ένταξή μας στην ΕΕ και όλα αυτά για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας. Τότε φυσικά μας παραμύθιαζαν ότι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Αυτό όντως θα συνέβαινε εάν γινόταν στοιχειωδώς καλή διαχείριση των πάρα πολλών χρημάτων για οικονομική ανάπτυξη της χώρας σε βάθος τουλάχιστον 20 έως και 30 ετών. Αντί αυτών όμως καλλιεργήθηκαν η τεμπελιά, η διαφθορά, το ψέμα, η υποκρισία και η ρεμούλα. Αρκεί να κυβερνάμε εμείς, μια ΠΑΣΟΚ μια ΝΔ. Κανείς δεν έπαιρνε το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Δηλαδή συνειδητά ή ασυνείδητα άφηναν τη χώρα να πέσει στον γκρεμό, ενώ πολλοί απλοί άνθρωποι βλέπανε τον κατήφορο που παίρνει η χώρα. Δεν πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις μαζί με τους βιομηχάνους, τραπεζίτες, μεγαλέμπορους και μεγαλοαεριτζήδες του Χρηματιστηρίου να μην έβλεπαν τίποτε. Εβλεπαν και πολύ καλά. Ομως ήθελαν η χώρα να χρεοκοπήσει και σαν Πόντιοι Πιλάτοι να ρίξουν τα βάρη στους συνειδητά εργαζόμενους όλα αυτά τα χρόνια. Εν τω μεταξύ οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Απαιτείται εδώ και τώρα ενεργοποίηση του πόθεν έσχες όλων των Ελλήνων. Ιδιαίτερα αυτών που κυβέρνησαν τη χώρα και των παρατρεχάμενων, συγγενών και κολλητών από το 1980 έως το 2010 των γεν. γραμματέων, διευθυντών όλων των υπουργείων, δικαστικών, εφοριακών, όλων των ΔΕΚΟ και αρκετών στο κάτω μέρος της πυραμίδας της εξουσίας, τόσο της πολιτικής όσο και της οικονομικής.

Καταψήφιση κυβέρνησης Μεταξά

Γεράσιμος Καζάνας

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

Δημοσιεύθηκε άρθρο του κ. Κωστή Καρπόζηλου με τίτλο: «Ιωάννης Μεταξάς, ο δικτάτορας και ο μονόδρομος του «ΟΧΙ»». Μεταξύ άλλων γράφει κάτι εντελώς ανακριβές: «Ο Μεταξάς, γράφει, παρών σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, κυβερνητικά σχήματα και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, εν τέλει το 1936 ανέλαβε την κυβέρνηση της χώρας και στη συνέχεια, με συναίνεση των κομμάτων πλην ΚΚΕ, προχώρησε στην κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος».

Δυστυχώς, ο αρθρογράφος δεν προσέτρεξε στα πρακτικά της Βουλής, στις 25 Απριλίου 1936, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ως αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος, καταψήφισε την κυβέρνηση Ι. Μεταξά, προβλέποντας τη δικτατορία, που τον οδήγησε στην εξορία στα Κύθηρα και στην Ανδρο.

Ο Γ. Παπανδρέου στην ιστορική και προφητική του ομιλία κατέληξε: «Αλλά, η άρνησις της ψήφου μας προς την Κυβέρνησιν επιθυμούμεν να έχη και μίαν ακόμη έννοιαν: Επιθυμούμεν να έχη την έννοιαν της διαμαρτυρίας εναντίον των μεγάλων κομμάτων της Συνελεύσεως, τα οποία περιεβλήθησαν με την ευρείαν εμπιστοσύνην του Ελληνικού Λαού και εν τούτοις δεν κατώρθωσαν να εκπληρώσουν την κυρίαν αποστολήν και του λόγου της υπάρξεώς των, ο οποίος συνίσταται εις την κατοχύρωσιν της κανονικής λειτουργίας του Πολιτεύματος και την δημιουργίαν Κοινοβουλευτικής Κυβερνήσεως εκ των κόλπων του. Ενώ κατώρθωσαν, δυστυχώς, εντελώς το αντίθετον: Να στηρίξουν μίαν κυβέρνησιν, την οποίαν οι ίδιοι ομολογούν αντικοινοβουλευτικήν και ανώμαλον, να εμφανίσουν εις κατάστασιν παρακμής τους κοινοβουλευτικούς μας θεσμούς. Και να θερμάνουν τοιουτρόπως προς ωρίμασιν τους κινδύνους των λαϊκών ελευθεριών!».

Οι εθελοντές

του πολιτισμού

Μάνος Στεφανίδης

ΕΠ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Μπορεί ο άτεγκτος κ. Πάγκαλος ν’ αποκάλεσε συλλήβδην «τεμπέληδες» τους δημοσίους υπάλληλους τους οποίους πάντως αυτός και οι όμοιοί του διόρισαν αγεληδόν ώστε να θάλλει απρόσκοπτο το πελατειακό κράτος, υπάρχουν όμως κάποιες εξαιρέσεις που δείχνουν με αξιοπρέπεια έναν άλλο δρόμο για να βγούμε από την κρίση, μακριά από δωρεάν μαγκιές και τζάμπα λεονταρισμούς.

Εδώ και μήνες τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι πάσχουν από έλλειψη φυλακτικού προσωπικού με αποτέλεσμα να ανοίγουν αίθουσες ή μνημεία εκ περιτροπής – ή μήπως εκ «περιντροπής»; -, να παραμένει κλειστή κατά το ήμισυ η ναυαρχίδα που λέγεται Εθνικό Μουσείο ή να μην είναι επισκέψιμη η Περίβλεπτος στον Μυστρά όταν «ανοίγει» η Οδηγήτρια. Σε αυτό το κλίμα της πολιτιστικής ξεφτίλας την οποία την αποσιωπούν τα ΜΜΕ – δεν καταβάλλονται βλέπετε οι γλίσχροι μισθοί των φυλάκων από το ΥΠΠΟΤ – υπάρχουν πρωτοβουλίες που αντιδρούν θετικά στην κρίση εκτός του γνωστού εκδικητικού συνδικαλισμού. Ετσι, οι επιμελητές, οι συντηρητές και οι διοικητικοί της Εθνικής Πινακοθήκης αλλά και του Βυζαντινού Μουσείου ασκούν εθελοντικά χρέη φυλάκων τα Σαββατοκύριακα.

Παρακαλώ ας τους αποδοθούν τα ανάλογα εύσημα από την έγκυρη εφημερίδα σας για να μην ασχολούμαστε με τους εργαζομένους στο ΥΠΠΟΤ μόνο όταν αποκλείουν την Ακρόπολη (πράξη εκ προοιμίου απαράδεκτη).

ΥΓ: Ασχετο – ή μήπως απόλυτα σχετικό; Σε πρόσφατη εκπομπή του αφιερωμένη στο ΚΘΒΕ, ο Σπύρος Παπαδόπουλος είχε καλεσμένο ανάμεσα σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς και σκηνογράφους τον… Μαλέλη. Ο αθεόφοβος, ο οποίος ομίλησε για τον πολιτισμό ως μοναδικού μας όπλου (sic). Ο κατασκευαστής της Τζούλιας και βασικός υπεύθυνος της τηλεγελοιότητας μας νουθέτησε ανερυθρίαστος από κρατικό δίαυλο. Και ουδείς αντέδρασε…

Σκάνδαλα χωρίς ενόχους

Λευτέρης Αρμελινός

ΑΘΗΝΑ

Ολοι ευελπιστούσαμε σε μια άλλη εικόνα στο πολιτικοκοινωνικό μας γίγνεσθαι. Η κοροϊδία με τα «αλληλοκουκουλώματα» διαδέχεται την απαξίωση των πολιτικών και όχι μόνο. Υπάρχουν διαπλεκόμενα αλλά δεν υπάρχουν ένοχοι! Υπάρχουν θύτες αλλά καλύπτονται από νομοθετικά δικά τους κατασκευάσματα. Οι «ορχήστρες» Siemens, Βατοπέδι και λοιπά, παιανίζουν υπό τη διεύθυνση των μαέστρων ταγών μας. Και αυτοί που δεν φταίνε, χορεύουν πληρώνοντας. Καταντήσαμε να θεωρούμε ελπίδα μας το ΔΝΤ. Και εις ανώτερα!

Το κλείσιμο των φαρμακείων

Νίκος Τσιρώνης

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

Διαφωνείτε με τα σχέδια – πολιτική της κυβερνήσεως για το επάγγελμά σας. Και κλείνετε τα φαρμακεία σας. Δεν τα κλείνετε για τα μέλη της κυβερνήσεως και τις οικογένειές τους, ούτε για τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και τους οπαδούς του, αλλά για όλη την κοινωνία. Νομίζετε εσείς και ίσως τα περισσότερα μέλη σας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο ασκείτε πίεση προς τους κυβερνώντες. Λάθος. Δεν συγκινούνται από τη δυσκολία του κοινού να προμηθευτεί ό,τι χρειάζεται από τα φαρμακεία. Ούτε και από τυχόν αγανάκτηση και οργή των πολιτών. Είναι αντικοινωνική ενέργεια το κλείσιμο των φαρμακείων. Βρείτε άλλους τρόπους αντιδράσεως σε λαμβανόμενα ή σχεδιαζόμενα μέτρα που θεωρείτε παράλογα, ανήθικα, άδικα. Το πιο αποτελεσματικό μέσο που έχουμε είναι η ψήφος μας. Να καταψηφίζουμε πρόσωπα και κόμματα που δεν έχουν σχέση με την εντιμότητα, την ηθική, τη δικαιοσύνη, που είναι όργανα εξωθεσμικών κέντρων και παραγόντων, εσωτερικού και εξωτερικού, που δεν ενδιαφέρονται για τον λαό και την πατρίδα μας.

Συγχωνεύσεις σχολείων

Νάνσυ Χλέτσου ΜΑΘΗΤΡΙΑ 7ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Παιδιά είμαστε, ηλικίας μικρότερης των 18. Τι συμβαίνει πια με αυτή τη χώρα; Δεν έχουν με ποιον να «πολεμήσουν» και «χτυπάνε» εμάς; Αν είναι αναγκαίο να κονταροχτυπηθείτε με κάποιον κάντε το μεταξύ σας. Η οικονομική κρίση, κύριοι, έχει ήδη έρθει και δεν πρόκειται να πάει πουθενά ακόμα και αν κλείσετε όλα τα σχολεία της Ελλάδας.

Και τώρα τι; Το σχολείο μας; Το σχολείο μου; Τι; Θα κλείσει; Ή θα συγχωνευτεί; Δεν την κατανοώ αυτή τη λέξη. Μήπως σημαίνει, θα χάσω τις σπουδαιότερες όμορφες, αθώες, παιδικές, σχολικές μου αναμνήσεις; Ή την παρέα μου; Τους καθηγητές μου; Το θρανίο μου; Την τάξη μου; Την τάξη που ήμουν πέρυσι; Ή μήπως αυτήν που ήμουν πρόπερσι; Εγώ θέλω αυτούς τους τοίχους, θέλω αυτές τις σκάλες. Θέλω αυτά τα θρανία. Δεν σας επιτρέπω να με πάρετε από εκεί. Να μας πάτε πού; Είμαστε ψυχές. Ανθρωποι. Ούτε ψηφοφόροι ούτε πελάτες ούτε κοπάδι να μας πηγαίνετε αριστερά δεξιά. Εμείς είμαστε το μέλλον.

Η κοινωνία μου είναι το σχολείο μου. Το σχολείο μου, οι φίλοι μου, τα μαθήματά μου, κουραστικά ή ενδιαφέροντα, αυτά όλα είναι ο κόσμος μου. Με ποιο δικαίωμα και με ποιο νόμο μού γκρεμίζετε τον κόσμο μου; Αντί να μας σώσετε, τώρα γίνεστε και παιδοκτόνοι. Ναι, ακριβώς. Ονείρων παιδικών.

Σκεφτείτε, εμείς λοιπόν τι φταίμε; «Τις πταίει;» που έλεγε και ο Τρικούπης. Πάντως όχι εμείς. Παιδιά είμαστε, κύριοι. Οχι κοπάδια. Δεν μας ξεπουλάνε με το κιλό. Είμαστε ανεκτίμητοι. Και πολύ δυνατοί. Αν η δικιά μου φωνή δεν ακουστεί, θα ακουστεί όταν ενωθεί με εκατοντάδες. Και πιστέψτε με. Δεν νιώθω μόνη σε αυτόν τον κόσμο που μου γκρεμίζετε. Καθόλου μόνη. Η ισχύς εν τη ενώσει.

Είμαι μαθήτρια της Α’ Λυκείου του 7ου Λυκείου Νέας Σμύρνης «Εστία». Αυτό στην πλατεία που έφτιαξε ο Ωνάσης. Που σε λίγο καιρό θα το δω να γκρεμίζεται. Ντροπή! Οχι απλώς για μένα. Για όλους μας. Αποτελεί ιστορία. Εχω μάθει να σέβομαι και να αγαπώ την Ιστορία. Από όσο έχω καταλάβει όποιος γνωρίζει Ιστορία ξέρει και ποιος είναι, ποιος θα γίνει, πού ζει, τι κάνει και σέβεται. Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Μαθαίνεις. Γίνεσαι σοφότερος. Εσείς, κύριοι, τι σχέση έχετε με την Ιστορία;