ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ

Ώς εδώ η σπουδή της κυβέρνησης είναι κατανοητή.

Αλλά αυτή η σπουδή δεν πρέπει να παρακάμψει τις ενστάσεις που διατυπώνονται για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου.

Ακόμη και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αντιδρούν σε ορισμένες ρυθμίσεις του.

Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις αυτές οι αντιδράσεις είναι λογικές και βάσιμες.

Η μια περίπτωση αφορά τους πολύτεκνους, οι οποίοι πρόκειται να χάσουν τις ειδικές φοροαπαλλαγές που τους παρέχει η Πολιτεία, ακριβώς γιατί είναι πολύτεκνοι.

Θεωρείται βέβαιο ότι οι εκπρόσωποί τους θα προσφύγουν στην ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Και είναι εξαιρετικά πιθανό να δικαιωθούν, δεδομένου ότι η υποχρέωση του κράτους να τους ενισχύει προβλέπεται από το Σύνταγμα της χώρας.

Κατά συνέπεια στο σημείο αυτό η κυβέρνηση μάλλον θα νομοθετήσει ασκόπως.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά τη φορολόγηση των μισθωτών με μεσαίο οικογενειακό εισόδημα.

Είναι μια ογκώδης ομάδα φορολογουμένων η οποία επλήγη ιδιαίτερα από τις περικοπές και τις επιβαρύνσεις τον τελευταίο χρόνο.

Η πρόσθετη επιβάρυνση που θα επέλθει εάν ψηφιστούν ως έχουν οι σχετικές διατάξεις στο πολυνομοσχέδιο, θα τη «γονατίσει».

Οι δυσάρεστες κοινωνικές συνέπειες που θα προκύψουν υπερβαίνουν το όποιο όφελος θα έχει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Και αυτό είναι λόγος να επανεξεταστεί το θέμα με ευαισθησία και κατανόηση.

Ενδεχομένως το οικονομικό επιτελείο έχει ανάγκη από τα έσοδα που θα του αποφέρουν οι ρυθμίσεις για τις προαναφερόμενες κατηγορίες.

Ωστόσο αυτά τα έσοδα μπορούν να αναπληρωθούν μέσω του μηχανισμού των τεκμηρίων διαβίωσης.

Είναι προτιμότερο να ενισχυθεί ένα μέτρο που σε τελευταία ανάλυση πλήττει τη φοροδιαφυγή, παρά να συμπιεστούν οικογενειακά εισοδήματα που δεν αντέχουν άλλες επιβαρύνσεις.

Σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για κοινωνικές ομάδες με ουσιαστική συνεισφορά στη χώρα.