Ο Ζαν-Φρανσουά Κοπέ είναι ένας φιλόδοξος άνθρωπος. Δεν είναι ακριβώς νέος: στα 47 του χρόνια, είναι είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από τον άνθρωπο που διορίστηκε χθες υπουργός Φορολόγησης στη Δανία. Ομως η Γαλλία δεν είναι Δανία. Και στις προεδρικές εκλογές του 2017, όπου σκοπεύει να θέσει υποψηφιότητα, ο Κοπέ θα είναι «μόλις» 53 ετών. Προς το παρόν, αποστολή του γενικού γραμματέα του κόμματος που κυβερνά τη Γαλλία, του UMP, είναι να ενώσει τα τρία ρεύματα της Δεξιάς: το κοινωνικό, το σύγχρονο και το λαϊκιστικό. Και να εξασφαλίσει την επανεκλογή του Νικολά Σαρκοζί στην προεδρία της Γαλλίας.

Η αποχώρηση του κεντρώου πρώην υπουργού Περιβάλλοντος Ζαν-Λουί Μπορλό από τη μάχη ξεκαθαρίζει κάπως την εικόνα στο κεντροδεξιό στρατόπεδο. Ο Σαρκοζί παρουσιάζεται ως η μόνη σοβαρή υποψηφιότητα. Το κακό είναι ότι οι Γάλλοι δεν τον θέλουν: σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Λιμπερασιόν, το 68% πιστεύει ότι ο σημερινός πρόεδρος δεν θα επανεκλεγεί. Και είναι λογικό, αφού όλα τα προεκλογικά του συνθήματα απέτυχαν, με πρώτο και καλύτερο το «Να δουλεύουμε περισσότερο για να κερδίζουμε περισσότερα». Θεωρητικά, θα μπορούσε ο σημερινός πρόεδρος να αποσυρθεί και να διεκδικήσουν το αξίωμα ο πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν ή ο ανερχόμενος υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ. Κανείς στη Γαλλία δεν πιστεύει όμως πραγματικά σ’ ένα τέτοιο σενάριο.

Ο Κοπέ πρέπει λοιπόν να προσπαθήσει να αλλάξει τα δεδομένα, να ξαναμοιράσει την τράπουλα. Οπως λέει σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λ’ Εσπρέσσο, τρία είναι τα γεγονότα που καθορίζουν τη σημερινή κατάσταση: οι πρόσφατες ταραχές στο Τότεναμ, η χρηματοπιστωτική κρίση και η Αραβική Ανοιξη. Τρεις είναι κατά συνέπεια και οι άξονες γύρω από τους οποίους πρέπει να κινηθεί η Κεντροδεξιά. Πρώτον, να αναθεωρήσει το μοντέλο ανάπτυξης, μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες και αυξάνοντας τις εξαγωγές. Δεύτερον, να δώσει έμφαση στην ασφάλεια, τον έλεγχο της μετανάστευσης, την εκπαίδευση και την κοινωνική δικαιοσύνη. Τρίτον, να επανεξετάσει τη θέση της Γαλλίας (και της Ευρώπης) στον νέο κόσμο.

Ο Κοπέ είναι σαφής: το να αφήσει σήμερα η Ευρώπη την Ελλάδα να πέσει θα ήταν τρέλα. Η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ θα σήμαινε το τέλος της ευρωζώνης. Δεν μπορούμε πια να αφήνουμε τις αγορές να αποφασίζουν την τιμή μιας επιχείρησης ή την αξία ενός κράτους. Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει τη συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής κυβέρνησης που θα αποφασίζει και θα συντονίζει την κοινωνική, δημοσιονομική και οικονομική πολιτική της Ευρώπης. Οσο για τις τράπεζες, πρέπει να βοηθηθούν για να σωθούν οι αποταμιεύσεις των πολιτών.

Ο δελφίνος της γαλλικής Δεξιάς κάνει ασφαλώς τη δουλειά του. Αλλά ο αέρας στη χώρα του φυσά χωρίς αμφιβολία προς άλλη κατεύθυνση. Η Κεντροαριστερά ετοιμάζεται να αναλάβει την εξουσία τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία. Το περιμένουμε με αγωνία.