Στη Σύνοδο Κορυφής της 4/2/2011της Ευρωπαϊκής Ενωσης η Γερµανία παρουσίασε τους άξονες ενός νέου Συµφώνου Ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη για την αντιµετώπιση της επερχόµενης κρίσης χρέους των κρατών – µελών, το οποίο ουσιαστικά υιοθετώντας την αποτυχία των εφαρµοζόµενων Μνηµονίων, παρά τις θυσίες (εισοδηµατικές, εργασιακές, ασφαλιστικές κ.λπ.) των πολιτών, περιλαµβάνει – στην ίδια κατεύθυνση µε τα Μνηµόνια – αορίστου χρόνου µέτρα ασφυκτικής λιτότητας συνταγµατικά προβλεπόµενα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Με άλλα λόγια,η Γερµανία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προετοιµάζοντας το Σύµφωνο Ανταγωνιστικότητας ενόψει της Συνόδου Κορυφής της 25/3/2011 στις Βρυξέλλες, θεωρούν αναγκαία:

α) την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη ή και παραπάνω, ανάλογα µε την αύξηση του προσδόκιµου ορίου ζωής, β) τη µείωση των ποσοστών αναπλήρωσης των κύριων και επικουρικών συντάξεων, γ) τη µείωση των µισθών, δ) την αύξηση των φόρων και ιδιαίτερα των έµµεσων, ε) τη γενίκευση της ευελιξίας στις µορφές απασχόλησης, στις συλλογικέςσυµβάσεις και τις εργασιακές σχέσεις, στ) τηµείωση των κοινωνικών δαπανών κ.λπ., προκειµένου να εξασφαλισθούν πόροι, σύµφωνα µετην αντίληψη των συντακτών, για την αντιµετώπιση του χρέους, των ελλειµµάτων καιτη δηµιουργίασυνθηκών βελτίωσης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονοµίας.

Οµως αξίζει να σηµειωθεί ότι οι ασκούµενες πολιτικές λιτότητας την περίοδο 2009 – 2010 σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ρουµανία βύθισαν την οικονοµική δραστηριότητα αυτών των χωρών σε ύφεση µε σηµαντική µείωση των εισοδηµάτων και αύξηση της ανεργίας.

Πιο συγκεκριµένα, όπως έχειαποδειχθεί από την επιστηµονική έρευνα, οι προαναφερόµενες χώρες – που χαρακτηρίζονται από χαµηλό επίπεδο προστασίας της απασχόλησης και σηµαντική µείωση τωνµισθών και των εισοδηµάτων – υπέστησαν και θα υποστούν στο άµεσο µέλλον τη µεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας κατά την τελευταία διετία (2009-2010).

Απότηνάποψηαυτή,είναιχαρακτηριστικό ότι στις χώρεςτου ΟΟΣΑ κατά την προαναφερόµενη διετία ηανεργία των νέων 15-24 ετών αυξήθηκεκατά 6,5 ποσοστιαίες µονάδες,δηλαδή προστέθηκαν4 εκατοµµύρια νέοι άνεργοι σε σχέση µε το τέλος του 2007, µε αποτέλεσµα η ανεργία των νέων να έχει φθάσει στα επίπεδα του 20% του εργατικού δυναµικού, δηλαδήστα 15 εκατοµµύρια άτοµα.

Στην Ελλάδα, εξετάζοντας τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ για την ανεργία (γ’ τρίµηνο, 2010), διαπιστώνεται ότι η αντίστοιχη οµάδα ηλικιών (15-24 ετών) έχει φθάσει στα επίπεδατου 34,6%, µε αυξητικές προβλέψεις τα επόµεναπέντε χρόνια κατά τα οποία προβλέπεται ότι θα δηµιουργηθούν στην ελληνική οικονοµία συνθήκες κραχ ανεργίας.

Κατά συνέπεια, το Σύµφωνο Ανταγωνιστικότητας, ή ακριβέστερα το Σύµφωνο Λιτότητας, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στερούµενο παντελώς αναπτυξιακών στοιχείων καθώς και εισοδηµατικών και κοινωνικών ισοδύναµων στην επιβολή των µέτρων δηµοσιονοµικής πειθαρχίας, οδηγεί την ευρωπαϊκή οικονοµία και την οικονοµία των κρατών – µελών σε συρρίκνωση της ζήτησης και της κατανάλωσης, καθώς και στη δηµιουργία συνθηκών µιας νέας οικονοµικής κρίσης και ύφεσης κατά τη δεκαετία 2010-2020. Από την άποψη αυτή, παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι προβλέψεις του Ινστιτούτου Oliver Wiman (2011) καθώςκαι του P. Artus (2011) για την επιστροφή της παγκόσµιας και της ευρωπαϊκής οικονοµίας σε µια σοβαρότερη οικονοµική κρίση κατά την προαναφερόµενη δεκαετία εξαιτίας:

α) της διεύρυνσης της κρίσης χρέους και της επιδείνωσης της οικονοµικής κατάστασης των χωρών, β) της αύξησης των τιµών των πρώτων υλών και γ) των περιοριστικών νοµισµατικών και δηµοσιονοµικών πολιτικών που οδηγούν σε νέα ύφεση και σε αύξηση της ανεργίας.

Κατά συνέπεια, το Σύµφωνο Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εκτός των άλλων, αποτελεί σύµφωνο υψηλού κινδύνου, µε την έννοια της παράτασης και στη συνέχεια τηςεπιστροφής στην ύφεση της ευρωπαϊκής οικονοµίας, τηςαύξησης της ανεργίας και της αδυναµίας επιστροφής στην ανάπτυξη και στην αναδιανοµή του εισοδήµατος.

Ο Σάββας Ροµπόλης είναι Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και επιστηµονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ – Α∆Ε∆Υ

Η Ευρώπη οδηγείται σε συρρίκνωση της ζήτησης και της κατανάλωσης, καθώς και στη δηµιουργία συνθηκών µιας νέας οικονοµικής κρίσης και ύφεσης