«Χαθήκαµε αν δεν βλέπουµε φως στο τούνελ. Ακόµη κι αυτοί που βρίσκονται στο τέλος τους, φως στο τούνελ ονειρεύονται» δηλώνει ο ποιητής Βαγγέλης Χρόνης που πρόσφατα εξέδωσε την ποιητική του συλλογή «Ενα χωνάκι θλίψη» (Εκδόσεις Καστανιώτη). Στην ερώτηση ποια συµβουλή θα έδινε σε έναν πατέρα που χάνει τη δουλειά του, λέει «µακάρι να είχαµε τη συνταγή.

Χρειάζεται µεγάλος αγώνας» και γι΄ αυτά που ζουν σήµερα οι Ελληνες απαντά µε τον στίχο: «Τα ψεύτικα τα λόγια τα µεγάλα…»
1 «Ενα χωνάκι θλίψη».

Χωράει σ’ ένα χωνάκι η θλίψη;

Χωράει και παραχωράει.

Η θλίψη από µόνη της έχει µεγάλο βάρος. Το χωνάκι είναι ένα απλό και χαριτωµένο µέσο για να την απαλύνει ως έναν βαθµό. Τα παιδιά όταν τελειώσουν το παγωτό τους αισθάνονται µια θλίψη γιατί δεν έχουν κι άλλο. 2 «Ζωή και θάνατος ταυτόχρονα. Θέµα δευτερολέπτων». Πώς συνυπάρχουν;

Γεννιόµαστε για να πεθαίνουµε. Είναι ένας κανόνας της φύσης που δεν µπορούµε να ανατρέψουµε. Μέσα στο άπειρο που µας περιβάλλει δεν είµαστε παρά µία ελαχιστότατη κουκίδα.

3 «Ετσι θέλω να σε θυµάµαι, λουσµένη από τα όνειρά σου…». Η νοσταλγία της νιότης;

Τα όνειρα ή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν. Οταν υπάρχουν, αφορούν και το µέλλον. Οι µνήµες στην περίπτωση αυτή παίζουν σηµαντικότερο ρόλο από τη νοσταλγία.

4 «Νέοι στον Αδη». Η τραγικότητα της ζωής;

Η τραγικότητα και το αναπόφευκτο σίγουρα. Στον τίτλο όµως αυτό, η µεταφορά αναφέρεται στον νέο νεκρό της ηµέρας που περνά, ο οποίος δεν είναι παρά νέος νεκρός στον Αδη.

5 Οι στίχοι σας βγάζουν απαισιοδοξία;

Ετσι δείχνει µια πρώτη ανάγνωση. Η γνώση της ύπαρξης είναι σηµαντικό να υπάρχει και ύπαρξη δίχως φως είναι αδιανόητη. 6 Βγήκατε αργά στην ποίηση. Τι σας κρατούσε µακριά της όλα αυτά τα χρόνια;

Ισως µια ανασφάλεια, ίσως έλλειψη χρόνου, ίσως µια αυστηρότητα, πολλά ίσως. 7 «Βλέπω και ζω το παρελθόν µου…». Τι σας δίνει δύναµη για το αύριο;

Η αισιοδοξία και η ανάγκη να δω και να µάθω, αν και είµαι βέβαιος πως δεν θα προλάβω. Βλέπετε τελικά πόσο µικρός είναι ο χρόνος; 8 Ο χρόνος µπορεί στις σηµερινές συνθήκες να είναι… σύµµαχός µας;

Ο χρόνος δεν είναι σηµερινός και ούτε πρέπει να σταµατάµε στο σήµερα. Πρέπει να γίνει σύµµαχος για τα χρόνια της ύπαρξης και για να γίνει απαιτείται αγώνας.

9 Τι βλέπει ένας ποιητής στον αιώνα µας;

Αυτά που έβλεπαν και στους προηγούµενους αλλά µε τη δική του µατιά και όχι µε τη µατιά της Ιστορίας.

Βλέπει επιπλέον θαύµατα τεχνολογικά σε όλα τα επίπεδα αλλά βλέπει και πράγµατα και αξίες που δεν υπάρχουν.

10 Τι σας ανησυχεί σήµερα στην κοινωνία;

Αυτά που απασχολούν τον σύγχρονο πολίτη. Ευτυχώς οι ανησυχίες του καθενός είναι διαφορετικές και έτσι συγκεντρώνονται περισσότερες. Δεν µπορώ να τις συγκρίνω µε τις ανησυχίες του παρελθόντος γιατί δεν τις έζησα. Θα ήθελα να ζω σε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσµο.

11 Η ποίηση είναι και ένας δρόµος διαφυγής;

Διαφυγή ίσον παραίτηση και κλείσιµο των µατιών. Να διαφύγεις από τι και γιατί; Η ποίηση υπάρχει για να αφουγκράζεται και να καταγράφει µε έναν διαφορετικό τρόπο.

12 Ενας στίχος συναδέλφου σας που σας ταξιδεύει;

Κάνω το κορµί µου βάρκα και τα χέρια µου κουπιά, το µαντίλι µου κατάρτι, µπαινοβγαίνω στη στεριά. 13 Κι ένας που σας προβληµατίζει;

Θα έλθει η σειρά µας, όταν οι µεγαλύτεροί µας δεν θα υπάρχουνε πια. Θα βρούµε τη σκόνη τους και τα σηµάδια της αρετής τους.

14 Ο ποιητής µπορεί να είναι… σκληρός στις καθηµερινές του ασχολίες;

Ο ποιητής διαφέρει από τους άλλους. Η λέξη σκληρός επιδέχεται πολλές ερµηνείες. Η ζωή µάς κάνει σκληρούς; 15 ΔΝΤ, φόροι, περικοπές µισθών. Μπορεί ο Ελληνας να είναι αισιόδοξος;

Βασίζουµε τα όνειρά µας στους πολιτικούς για να µας τα ανατρέπουν χωρίς να µας ρωτήσουν. Με την αντίσταση επιθυµούµε να αισθανόµαστε αισιόδοξοι.

16 Βλέπετε φως στο τούνελ;

Χαθήκαµε αν δεν βλέπουµε φως στο τούνελ. Ακόµη και αυτοί που βρίσκονται στο τέλος τους, φως στο τούνελ ονειρεύονται.

17 Ποια συµβουλή θα δίνατε σε έναν πατέρα που χάνει τη δουλειά του;

Μακάρι να είχαµε τη συνταγή. Χρειάζεται µεγάλος αγώνας.

18 Και σε έναν νέο που δεν µπορεί να βρει εργασία;

Να µην εγκαταλείπει τις προσπάθειες.

19 Με ποιον στίχο θα σκιαγραφούσατε αυτό που ζουν σήµερα οι Ελληνες;

Τα ψεύτικα τα λόγια τα µεγάλα µου τα ‘πες µε το πρώτο σου το γάλα. Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι, εσύ κοιτάς τ’ αρχαία σου τα κάλλη και στις αρένες του κόσµου, µάνα µου Ελλάς, το ίδιο ψέµα πάντα κουβαλάς.

20 Εάν είχατε απέναντί σας τον Πρωθυπουργό, τι θα τον ρωτούσατε;

Πόσο µπορούµε να ελπίζουµε;

Τελευταία Νέα