Σαφώς και υφίσταται πρόβληµα διαιτησίας στην Ελλάδα.

Αλίµονο αν ειπωθεί το αντίθετο την ώρα που «καίγεται ο τόπος» και ο Πιλάβιος δέχεται τον έναν πρόεδρο µετά τον άλλον.

Ωστόσο, µήπως κατά κάποιον τρόπο το θέµα της διαιτησίας αποτελεί και κάτι σαν άλλοθι για τους ισχυρούς; Διότι τι βλέπουµε µέχρι στιγµής; Οσες οµάδες έχουν την ταµπέλα του διεκδικητή του τίτλου, δυσκολεύονται αφάνταστα.

Ο Ολυµπιακός γκρίνιαξε για τη διαιτησία στην ήττα από τον Ηρακλή και φώναξε µετά το «πέναλτι» που πήρε ο ΠΑΟ στο Χαριλάου. Η «κόκκινη» φωνή βγήκε είτε από τις χορδές του Μώραλη είτε από του Μαρινάκη. Αλλά µια αυτοκριτική δεν βλάπτει στο Λιµάνι: ο Βαλβέρδε πασχίζει να βρει σηµείο επαφής µε την προ διετίας θητεία του στον Ολυµπιακό. Τότε, έχοντας την καθολική αποδοχή κατάφερε να φτιάξει ένα γερό σύνολο. Τώρα, αφήνει τα ηχηρά ονόµατα εκτός µάχης, δεν βρίσκει διακριτό ρόλο για τον Ιµπαγάσα, επιµένει στον Φουστέρ και χρησιµοποιεί ως αλλαγή τον Ρόµενταλ. Ο κόουτς µοιάζει να ψάχνει την οµοιογένεια µε τρόπο που σηκώνει µπόλικη κουβέντα και προκαλεί απορίες.

Η ΑΕΚ; Ο Αδαµίδης τα έβαλε µε τον Κουκουλάκη και σωστά, γιατί ο ρέφερι από την Κρήτη υπέπεσε σε λάθη εις βάρος της Ενωσης. Αλλά τα γκολ των Αράς και του Φορτούνη δεν ήταν οφθαλµαπάτη! Με… ρουκέτες έµοιαζαν! Γιατί τα µπακ δεν µάρκαραν σωστά και ο γκολκίπερ δεν ενήργησε όπως θα έπρεπε. Κάτι ανάλογο έγινε και απέναντι στην Κέρκυρα, σε µια ήττα που πόνεσε. Γιατί η ΑΕΚ ναι µεν παίζει σχετικά καλά, αλλά απέχει από την οµάδα των φιλικών του καλοκαιριού.

Την τετράδα συµπληρώνουν ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ. Οι µεν Πράσινοι δυσκολεύονται να κρατήσουν το µηδέν και χάνουν εύκολα πόντους. Ο δε ΠΑΟΚ τα φορτώνει όλα στους «πρώην» και µε τον τρόπο αυτόν δεν προσεγγίζει σωστά την πραγµατικότητα που τον θέλει να µετρά δύο αναπάντεχα ισόπαλα αποτελέσµατα.