Θ.Ν.: Πώς εξηγείται το γεγονός ότι παλαιότερα οι πολιτικοί ήταν και πνευματικοί άνθρωποι; Δεν εννοώ ότι έγραφαν ποιήματα ή τον Βενιζέλο που είχε μεταφράσει τον Θουκυδίδη. Εννοώ ότι ανέδιδαν έναν τόνο καλλιέργειας, μόρφωσης, μιας κάποιας πνευματικότητας και, επιπλέον, έγραφαν και κείμενα. Ενώ σήμερα είναι γεγονός ότι δεν γράφουν.

Λ.Κ.: Δεν νομίζω πως είναι αλήθεια κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον χώρο της πολιτικής που γράφουν και ασχολούνται με τις τέχνες, αλλά όταν υπάρχει η σχέση αυτή, απλώς δεν αναδεικνύεται. Βέβαια οι πολιτικοί αυτοί είναι η εξαίρεση, δεν είναι η πλειονότητα. Γεγονός ωστόσο που έχει να κάνει με τον τρόπο που αναδεικνύονται οι πολιτικοί καθώς και με την εμπλοκή τους στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Πιστεύω όμως πως η εποχή αυτή αλλάζει καθώς, στην παρούσα τουλάχιστον κυβέρνηση, έχουμε αρκετούς ανθρώπους που προσήλθαν στην πολιτική χωρίς να είναι πολιτικοί, ανθρώπους με διαφορετική προπαίδεια και διαφορετικά βιώματα. Δεν είναι η παραδοσιακή κυβέρνηση των τελευταίων είκοσι πέντε χρόνων.

Θ.Β.: Θεωρώ πως αν δεν υπάρχουν πια διανοούμενοι πολιτικοί, είναι γιατί επικρατεί μια εξωστρέφεια καθώς και μια ανάγκη για εμπειρικές λύσεις, αλλά και δραστηριότητες τεχνοκρατικές. Σαφώς υπάρχουν πολιτικοί που διαβάζουν, που γράφουν ενδεχομένως. Δεν αποκλείεται ν΄ αποδειχθεί αργότερα ότι κάποιος απ΄ αυτούς έγραφε ποιήματα και πολύ καλά μάλιστα. Οσο κι αν δεν μπορεί να είναι κανείς και καλός πολιτικός και να γράφει και καλά ποιήματα.

Τελευταία Νέα