Ας είµαστε ειλικρινείς.

Μόνο το σύστηµα ευθύνεται για τη συντριβή του Παναθηναϊκού στη Βαρκελώνη; Ασφαλώς και ο Νιόπλιας δεν «διάβασε» καλά το παιχνίδι, σίγουρα θα µπορούσε να φροντίσει περισσότερο τις πτέρυγες και τους ακραίους µπακ, αλλά µήπως υπερβάλλουµε µε όλα αυτά;

Η διαφορά είναι απλή: το ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν πέρασε στην επόµενη φάση του Μουντιάλ, αντιµετώπισε την εκπρόσωπο της παγκόσµιας (και ευρωπαϊκής, συνάµα) πρωταθλήτριας Ισπανίας. Ο πρωταθλητής ΠΑΟ τέθηκε απέναντι στην καλύτερη οµάδα του κόσµου.

Οταν ο κορυφαίος των Πράσινων είναι ο Τζόρβας και της Μπάρτσα ο Μέσι, η διαφορά είναι ορατή.

Και αυτό δεν µοιάζει τιµητικό για τον Παναθηναϊκό. Στη Βαρκελώνη εµπιστεύονται τα νέα παιδιά, ποντάρουν στα φυτώρια, βάζουν τον Μπόγιαν πριν από τον ακριβοπληρωµένο Μασεράνο, δεν… διαλύονται επειδή ήρθε µια Χέρκουλες και έκανε το «µπαµ» της σεζόν µε νίκη στο «Καµπ Νου». Συνέβη και (προφανώς) θα ξανασυµβεί να επικρατήσει ο Δαβίδ του Γολιάθ στο ισπανικό πρωτάθληµα. Αλλά θα έχουµε διάλυση; Οχι, ο κόσµος στήριξε την Μπάρτσα και γέµισε τις εξέδρες.

Αντίθετα, στην Ελλάδα από το περασµένο Σάββατο και δώθε, παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Με ανθρώπους που αναζητούν συµµαχίες, διαιτητές να φεύγουν από το προσκήνιο κυνηγηµένοι και παράγοντες που ψάχνονται ποικιλοτρόπως.

Διαφορά επιπέδου, διαφορά προσέγγισης του αθλητικού θεάµατος. Οπως και να ‘χει, πάντως, η χαώδης απόσταση ανάµεσα στους παίκτες της Μπάρτσα µε τους αντίστοιχους του ΠΑΟ, δεν µπορεί να λειτουργήσει ως άλλοθι και να µη δουν οι υπεύθυνοι την κακή εικόνα της οµάδας. Γιατί ο Κατσουράνης χάθηκε ξανά, ο Βύντρα δυσκολεύεται αριστερά, ο Μαρίνος δεν είναι ακόµη έτοιµος για τέτοια ραντεβού, ο Ζιλµπέρτο δεν έχει τις δυνάµεις της περασµένης περιόδου και ο Λέτο πέρα από κούρσες, ούτε µια πάσα της προκοπής δεν έδωσε. Ο δε κουστουµάτος Νιόπλιας οφείλει να παρουσιάσει τάχιστα µια καλύτερη οµάδα. Τόσα χρήµατα ξοδεύτηκαν άλλωστε, ενώ και η οµοιογένεια παραµένει στα συν του Παναθηναϊκού.