Αναζήτηση
Ο εγκέφαλος ρουφά σαν σφουγγάρι κάθε πληροφορία στην παιδική ηλικία. Δυστυχώς, η κυκλοφοριακή αγωγή αποτελεί- με ελάχιστες εξαιρέσεις- άγνωστη έννοια στη χώρα μας και επαφίεται κυρίως στους γονείς να εκπαιδεύσουν τα βλαστάρια τους.
Για να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις ενός παιδιού στον δρόμο και για να το βοηθήσουμε να εμπεδώσει τους βασικούς κανόνες της κυκλοφοριακής αγωγής, οφείλουμε να μπούμε στη θέση του και να δούμε τον κόσμο με τα δικά του μάτια και τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Ορισμένες από αυτές είναι ότι διακρίνεται καθυστερημένα εξαιτίας των μικρών του διαστάσεων, σκοντάφτει ευκολότερα, κάνει μικρότερα βήματα και αργεί να διασχίσει τον δρόμο, συνηθίζει να τρέχει και δεν βλέπει δεξιά και αριστερά του παρά μόνον ευθεία, στις μικρότερες ηλικίες μάλιστα δεν σταματά αμέσως το τρέξιμό του, ενώ έχει γενικότερα μία τάση υπερκινητικότητας. Επίσης η προσοχή ενός παιδιού αποσπάται εύκολα, ενώ είναι δύσκολο να υπολογίσει τις ταχύτητες των οχημάτων όταν είναι μικρότερο από 8-9 ετών.
Οι τριτοκοσμικές συνθήκες κυκλοφορίας στην Ελλάδα κάνουν τους γονείς υπερπροστατευτικούς, όμως ο κίνδυνος παραμονεύει παντού. Ακόμη λοιπόν και αν είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφήσουμε από νωρίς τα παιδιά να κυκλοφορούν χωρίς… υψηλή προστασία στον δρόμο, κρίνεται απαραίτητο να μάθουν ορισμένα βασικά μυστικά επιβίωσης στη ζούγκλα των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών.
* Το παιδί πρέπει να μάθει να περνά τον δρόμο μόνον από σημεία με καλή ορατότητα. Αν εμποδίζουν το οπτικό 
* Το μαθαίνουμε να σταματά λίγο πριν από την άκρη του πεζοδρομίου (για να μην κινδυνεύει να πέσει) και να κοιτά καλά δεξιά και αριστερά. Ξεκινά όταν διαπιστώσει ότι ο δρόμος είναι ελεύθερος και αφού κοιτάξει άλλη μία τελευταία φορά προς τα αριστερά, όπου είναι και το πιο κοντινό του ρεύμα κυκλοφορίας.
* Δεν βγαίνει ποτέ στον δρόμο ξεκινώντας από σημείο όπου δεν φαίνεται, όπως π.χ. η είσοδος ενός πάρκινγκ ή πίσω από ένα μεγάλο δέντρο.
* Πρέπει να μάθει να επιλέγει τη συντομότερη διαδρομή και να διασχίζει κάθετα το οδόστρωμα, ενώ την ίδια στιγμή να ελέγχει συνεχώς την κυκλοφορία.
* Η διάσχιση του δρόμου γίνεται σβέλτα, όχι όμως με βιασύνη που ενδέχεται να του προκαλέσει άγχος και νευρικές αντιδράσεις.
* Δεν πατά το οδόστρωμα, αν δεν είναι σίγουρο ότι έχουν σταματήσει όλα τα οχήματα. Το παιδί πρέπει να επιζητά την οπτική επαφή με τα μάτια των οδηγών, ώστε να αντιλαμβάνεται ότι το έχουν δει.
* Αν εμφανιστεί ένα αυτοκίνητο τη στιγμή που διασχίζει ένα παιδί τον δρόμο, τότε είναι λάθος να προσπαθήσει να τρέξει πίσω στο αρχικό σημείο. Η σωστή κίνηση είναι προς τα εμπρός ή απλώς να σταματήσει εκεί που βρίσκεται και σε κάθε περίπτωση να επιδιώξει να κοιτάξει τον οδηγό στα μάτια.
* Τα φανάρια και η σημασία του Γρηγόρη και του Σταμάτη αποτελούν βασικό στοιχείο εκπαίδευσης. Εννοείται ότι το παιδί μαθαίνει να μην περνά ακόμη και με Γρηγόρη, αν δεν έχουν σταματήσει προηγουμένως όλα τα οχήματα.
* Περπατήστε με το παιδί σας κάνοντας τις συνηθισμένες διαδρομές της ημέρας. Τις πρώτες φορές το καθοδηγείτε εσείς, φροντίζοντας πάντα να κινείστε υποδειγματικά ως πρότυπο. Ταυτόχρονα σχολιάζετε και εξηγείτε τις κινήσεις σας, ώστε να αντιληφθεί το παιδί γιατί πρέπει και το ίδιο να συμπεριφέρεται έτσι στον δρόμο. Σιγά σιγά αφήνετε το παιδί στη θέση του οδηγού να σας δείχνει και να σας εξηγεί τις σωστές κινήσεις. Ο έπαινος (αρχικά μεγαλύτερος και συχνότερος, αργότερα λιγότερο συχνός) όταν συμπεριφέρεται σωστά και οι άμεσες παρατηρήσεις στα λάθη βοηθούν το παιδί να μάθει καλύτερα τους κανόνες της κυκλοφοριακής αγωγής.
