Για µια οµάδα όπως η ελληνική, που το παιχνίδι της βασίζεται στην καλή αµυντική λειτουργία, η παρουσία ενός στόπερ υψηλού επιπέδου, του Παπασταθόπουλου, στην 11άδα της αποτελεί µεγάλη ευτυχία.

Χτες το βράδυ στο Ζάγκρεµπ, το αντιπροσωπευτικό συγκρότηµα βρήκε στο πρόσωπο του Σωκράτη Παπασταθόπουλου τον ηγέτη που αναζητούσε εδώ και τρία – τέσσερα χρόνια στην άµυνά του. Ο νεαρός άσος, µε νωπά τα… παράσηµα από τη µεταγραφή του στη (µεγάλη) Μίλαν και τον αέρα του Καµπιονάτο, ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου.

Δεν έχασε καµία προσωπική µονοµαχία. «Διάβαζε» τις φάσεις και κατάφερνε να αντιδράσει σωστά και την κατάλληλη στιγµή.

Ηταν καλός τόσο όταν η µπάλα κυλούσε στο χορτάρι όσο και όταν βρισκόταν ψηλά. Ακόµη, όσες φορές τού δόθηκε η ευκαιρία έβαλε την µπάλα κάτω, προωθήθηκε, έβγαλε πάσες στους συµπαίκτες του στη µεσαία γραµµή, ενώ προσπάθησε µε µακρινές µπαλιές να βρει στην επίθεση τον Δηµήτρη Σαλπιγγίδη.

Αν και είναι µόλις 22 χρόνων, ο Σωκράτης εµφανίζεται εξαιρετικά ώριµος στο παιχνίδι του. Παράλληλα, δείχνει πως µπορεί να συνθέσει ένα αξιόπιστο αµυντικό δίδυµο µε τον (επίσης πολύ καλό χθες το βράδυ) Αβραάµ Παπαδόπουλο.

Αν όλα αυτά συνδυαστούν µε την πολύ καλή απόδοση που είχε χτες ο Γιώργος Τζαβέλλας (πήρε τη θέση του τραυµατία Νίκου Σπυρόπουλου και διέπρεψε), όλα συγκλίνουν µε την άποψη πως η Εθνική οµάδα αποκτά ξανά τη χαµένη της δυνατή γραµµή: Την αµυντική. Και µάλιστα µε παίκτες που έχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης, ποδοσφαιριστές στους οποίους µπορεί να στηριχθεί για αρκετά χρόνια λόγω της ηλικίας τους.

Η χτεσινοβραδινή απόδοση του Σωκράτη Παπασταθόπουλου αποδεικνύει και το τεράστιο «έγκληµα» του Οτο Ρεχάγκελ στο περασµένο Μουντιάλ. Οταν ο Γερµανός είχε τον «Ιταλό» τελευταία επιλογή για µια θέση στο κέντρο της ελληνικής άµυνας.

Βεβαίως – και για να είµαστε αντικειµενικοί – στην πολύ καλή αµυντική λειτουργία της Εθνικής χτες το βράδυ σηµαντικό ρόλο διαδραµάτισαν τόσο ο Βύντρα (στη θέση του δεξιού µπακ) όσο και οι δύο ανασταλτικοί χαφ, ο Κώστας Κατσουράνης και ο Αλέξανδρος Τζιόλης.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ…

Η χθεσινοβραδινή απόδοση του Σωκράτη Παπασταθόπουλου αποδεικνύει το «έγκληµα» του Ρεχάγκελ στο περασµένο Μουντιάλ όταν τον είχε ως τελευταία επιλογή

ΑΙΧΜΕΣ Μετά την άµυνα, τι;

» Τoυ , Δηµήτρη Δοντά

ΚΑΛΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ λειτουργία, αλλά, από εκεί και πέρα, «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα».

Η Εθνική µπορεί να κατάφερε χτες να πάρει την ισοπαλία (0-0) από την Κροατία στο Ζάγκρεµπ, όµως για ακόµη µια φορά η αδυναµία στον δηµιουργικό τοµέα ήταν κάτι παραπάνω από εµφανής.

Χρόνια τώρα, οι αναφορές στη γύµνια του ελληνικού ποδοσφαίρου αφορούν την έλλειψη παικτών ικανών στο να φτιάχνουν παιχνίδι. Και έτσι όπως είναι δοµηµένες οι ελληνικές ποδοσφαιρικές οµάδες, η αποκάλυψη τέτοιων παικτών φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση τα επόµενα χρόνια.

Τους καλούς προπονητές τούς κάνουν οι καλοί ποδοσφαιριστές. Και τα συστήµατα είναι καλά αν έχεις τους κατάλληλους παίκτες για να τα εφαρµόσουν.

Ο Φερνάντο Σάντος θέλησε να αλλάξει σύστηµα και να δώσει στην οµάδα πιο επιθετικό χαρακτήρα στο παιχνίδι της περασµένης εβδοµάδας µε τη Γεωργία. Αλλά δεν του «βγήκε». Και χτες, αφού είδε τις σκέψεις του να µην υλοποιούνται, επέστρεψε στην τακτική Ρεχάγκελ. Και δικαιώθηκε…