Για να γίνεις επαγγελματίας ποδηλάτης την σήμερον ημέρα πρέπει να είσαι μαζοχιστής! Διαφορετικά δεν εξηγείται το γεγονός ότι οι αθλητές αυτοί, ενώ κερδίζουν λιγότερα χρήματα σε σχέση με άλλους επαγγελματίες συναδέλφους τους, προπονούνται ή τρέχουν σε αγώνες περίπου 330 μέρες τον χρόνο!


Πρόσφατες έρευνες επιβεβαίωσαν ότι το άθλημα της επαγγελματικής ποδηλασίας είναι το πιο κοπιαστικό στον κόσμο! Οι ποδηλάτες αγωνίζονται κάτω από συνθήκες πρωτόγνωρες για αθλητές. Με κρύο, βροχές, χιόνια, αφόρητη ζέστη, καυτό ήλιο, άνεμο. Ανεβαίνουν σε βουνά, σε τεράστιες ανηφόρες, κατεβαίνουν σε επικίνδυνες κατηφόρες, ρισκάρουν και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη ρεπό.

Για να δυναμώσουν τους μυς, πέρα από τα ατελείωτα χιλιόμετρα, πηγαίνουν καθημερινά σε γυμναστήρια, κάνουν βάρη, προσέχουν τη δίαιτά τους. Μισή ζωή περνούν πάνω στη σέλα και μισή ζωή πάνω στη ζυγαριά, για να μην πάρουν κιλά. Οσοι συμμετέχουν σε μεγάλους διεθνείς αγώνες (Τour de France, Giro d΄Ιtalia κ.λπ.) εξαφανίζονται από τα σπίτια τους μήνες ολόκληρους. Ταξιδεύουν συνεχώς και έχουν τουλάχιστον από τρία κινητά τηλέφωνα- ένα για την οικογένεια, ένα για τους δημοσιογράφους, ένα για τους σπόνσορες. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον εκατό νύχτες τον χρόνο διαμένουν σε ξενοδοχεία.

Η αγωνιστική σεζόν σ΄ αυτό το συναρπαστικό άθλημα, που δυστυχώς στην πατρίδα μας δεν είναι δημοφιλές όσο θα έπρεπε, δεν έχει ποτέ τέλος. Οι νομάδες της ποδηλασίας όμως το αγαπούν τόσο πολύ, ώστε δεν υπολογίζουν χιλιομετρητές και αποστάσεις…

ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ

ταξιδεύουν συνεχώς ενώ υπολογίζεται ότι τουλάχιστον εκατό νύχτες τον χρόνο διαμένουν σε ξενοδοχεία

ΑΙΧΜΕΣ Ο στίβος αναζητεί νέους ήρωες

» Του , Κώστα Κοφινά


ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ τα παλιά ήταν ο Κόβα και ο Σιόμπεργκ. Ο Μπούμπκα και ο Εντουαρντς. Η Κονσταντίνοβα και η Σιμεόνι. Η Κρατοσβίλοβα και η Κοχ. Για να μην ανακαλέσουμε στη μνήμη τους έλληνες πρωταθλητές.

Τώρα, αλήθεια, ποιοι είναι οι στιβικοί που ξεχωρίζουν; Οπως συμβαίνει σε αρκετούς τομείς της ζωής (στην πολιτική για παράδειγμα), λείπουν οι ισχυρές προσωπικότητες. Οι χαρισματικοί αθλητές.

Να φταίει άραγε η εκτίναξη των ρεκόρ τα προηγούμενα χρόνια μέχρι εκεί που δεν «πάει άλλο»;

Να έγιναν αυστηροί οι έλεγχοι ντόπινγκ και οι αθλητές σκέφτονται και ξανασκέφτονται την (λεγόμενη) «επιστημονική υποστήριξη»; Το βέβαιο είναι πως ο στίβος, όπως βλέπουμε και σε αυτό το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, φθίνει. Το ενδιαφέρον είναι μικρό. Ισως γιατί η επιλογή για παγκόσμια πρωταθλήματα έφερε σε δεύτερο πλάνο και με λιγότερη αίγλη το πανευρωπαϊκό. Ο κορεσμός όλων, πασιφανής. Και η έλλειψη μεγάλων ταλέντων, ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Ο Λεμέτρ, ο λευκός φτεροπόδαρος γάλλος, έγινε ήδη σύμβολο των αγώνων λόγω της νίκης του επί των μαύρων σπρίντερ (με την εξαίρεση ενός Ιταλού). Ακόμη και με το σχετικά μέτριο 10.11, η «Μασσαλιώτιδα» ακούστηκε στη Βαρκελώνη.

Αλλά ο νέος πρωταθλητής Ευρώπης είναι πολύ πίσω από τον ασυναγώνιστο Μπολτ, τον υπερ-αστέρα!

Η Γηραιά Ηπειρος ψάχνει τους νέους ήρωες. Με τη διαφορά ότι όπως φαίνεται από τις επιδόσεις, μιλάμε για προσγείωση και επιστροφή στη γήινη πραγματικότητα. Που ευτυχώς για τον «καθαρό» αθλητισμό δεν θα έχει ρεκόρ «φοβερά και τρομερά»!