«Εχουμε μειώσει τα πάντα. Πόσες θυσίες μπορούμε να αντέξουμε;» αναρωτιούνται οι πολίτες σε όλη τη χώρα. Αγανακτισμένοι με τα νέα μέτρα σε Ασφαλιστικό και Εργασιακό δηλώνουν οι περισσότεροι, ενώ η πλειονότητα αρνείται να δεχθεί νέα σκληρότερα μέτρα. Αλλοι πάλι θα πουν το «ναι» σε νέες θυσίες, αρκεί να έχουν θετικό αντίκτυπο και αποτελέσματα. Οπως λένε, πάντως, βιώνουν αυτό που ονομάζουμε «οικονομική κρίση» σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, είτε με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης, είτε με την πτώση του τζίρου στα καταστήματά τους. Για ορισμένους ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πιο σημαντικός, καθώς έχει δημιουργήσει αίσθημα ανασφάλειας. Μάλιστα, όπως λένε, μέρος της κρίσης οφείλεται στην κακή ψυχολογία που επηρεάζει την αγορά αλλά και τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

ΒΑΛΑΝΤΗΣ ΝΑΓΚΟΛΟΥΔΗΣ

(κτηματομεσίτης, Θεσσαλονίκη)

«Θα φύγω στο εξωτερικό»

«Η οικονομική κρίση αποτυπώνεται στη δουλειά μου πρωτίστως με το γεγονός ότι ο κόσμος φοβάται να αγοράσει ακίνητα. Επίσης, βλέπει πλέον τη δουλειά του μεσίτη ως πολυτέλεια. Αποφεύγει δηλαδή να πληρώσει 150 ευρώ και προτιμά να ταλαιπωρηθεί και να ψάξει ο ίδιος να βρει σπίτι. Τελευταία, έχουμε γίνει και πιο δύσπιστοι. Φοβόμαστε, για παράδειγμα, να εισπράξουμε επιταγές. Νέα μέτρα δεν είμαι διατεθειμένος να δεχθώ, ούτε και σκοπεύω να παλέψω ακόμη πιο σκληρά για να σώσω την οικονομία της χώρας μου. Σκέφτομαι μάλλον να φύγω στο εξωτερικό και να αφήσω πίσω μόνους τούς διεφθαρμένους πολιτικούς».

ΘΟΔΩΡΟΣ ΞΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

(οπτικός, Θεσσαλονίκη)

«Θα… πάρω τα όπλα»

«Η οικονομική κρίση αποτυπώνεται στο γεγονός ότι έχει μειωθεί η αγοραστική δύναμη και δεν δίνονται κίνητρα για ανάπτυξη. Η εύκολη λεία είναι πάντα ο εργαζόμενος- είτε στον ιδιωτικό, είτε στον δημόσιο τομέακαι αυτόν προτιμούν να κατασπαράξουν. Από τον Σεπτέμβριο είμαι έτοιμος για ακόμη χειρότερες μέρες. Αντί για νέα πιο σκληρά μέτρα, μάλλον είμαι διατεθειμένος να πάρω τα όπλα. Πολύ φοβάμαι ότι η οικονομική κατάσταση θα οδηγήσει σε εκτίναξη της εγκληματικότητας. Οταν κάποιος πεινάει δεν μπορείς να ελέγξεις τι θα κάνει για να βρει φαγητό».

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΠΕΠΑΣ

(ιδιωτικός υπάλληλος, Αθήνα)

«Να πιάσουν τόπο οι θυσίες»

«Εχω επηρεαστεί ψυχολογικά από την κρίση, όχι οικονομικά. Είμαι πιο φοβισμένος στις αγορές μου και πιο εγκρατής στις διακοπές μου. Οταν θα βγω για ποτό, θα σκεφτώ αν θα πάρω δεύτερο και μπορεί να μην έχω περιορίσει ακόμα τις εξόδους μου αλλά χωρίς αμφιβολία είμαι πιο συγκρατημένος. Το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο και ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους. Ωστόσο, αν οι θυσίες μου πιάσουν τόπο, είμαι διατεθειμένος να μειώσω τα έξοδά μου και να περιοριστώ στα απολύτως απαραίτητα. Ούτως ή άλλως ήμασταν ένας πολύ σπάταλος λαός, δεν είναι κακό να μαζευτούμε λίγο εάν πρόκειται να βελτιωθεί η κατάσταση της χώρας. Αρκεί να γίνει κάτι και να μην ξανασυμβούν τα ίδια».

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΜΠΑΣΙΑΚΟΥΛΗ

(υπάλληλος με μερική απασχόληση, Λάρισα)

«Οι νέοι δεν βλέπουν μέλλον»

«Με μικρό μισθό και μερική απασχόληση είναι λογικό να έχω πρόβλημα. Για εμάς τους νέους είναι δύσκολα τα πράγματα γιατί δεν βλέπουμε να υπάρχει μέλλον. Οταν δουλεύεις τετράωρα για 400-500 ευρώ πώς να μπορέσεις να ζήσεις; Δεν είμαι διατεθειμένη να κάνω άλλες θυσίες, γιατί για μένα δεν έκανε κανένας καμία θυσία…».

ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΑΤΙΟΥ

(σερβιτόρα σε καφέ, Θεσσαλονίκη)

«Ετσι κι αλλιώς ποιος μας ρωτάει»

«Αισθάνομαι την οικονομική κρίση πρωτίστως από τη μείωση των εισοδημάτων των γονιών μου, που είναι δημόσιοι υπάλληλοι, γεγονός που επηρεάζει τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Από την άλλη, βλέπω ότι η κίνηση στα καφέ και τα μαγαζιά του κέντρου της Θεσσαλονίκης έχει μειωθεί γενικότερα. Αναφορικά με τα νέα μέτρα, έχω να παρατηρήσω ότι έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μας ρωτάει. Τα περισσότερα από αυτά μάλλον έπρεπε να ληφθούν, ώστε να νοικοκυρευτούν έστω και με αυτόν τον τρόπο τα οικονομικά».

ΚΙΜΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

(τραπεζικός, Πάτρα)

«Μεγάλη η ανασφάλεια»

«Ο ψυχολογικός παράγοντας έχει δημιουργήσει μεγάλη ανασφάλεια, μείωση της κατανάλωσης και συγκράτηση πια κάθε δαπάνης. Εάν παρθούν νέα μέτρα να είναι δίκαια και να κατανέμονται σωστά με στόχο ένα αναπτυξιακό μοντέλο».

ΜΑΚΗΣ ΑΞΙΩΤΗΣ

(γιατρός ΕΣΥ, Μυτιλήνη)

«Δεν θα αλλάξει τίποτε»

«Εχουν γίνει περικοπές στους μισθούς μας και αγωνιούμε για το μέλλον των συντάξεών μας. Ποιες άλλες θυσίες θα μπορούσαμε να κάνουμε; Γιατί δεν ζητούν θυσίες από αυτούς που θα έπρεπε να είναι στη φυλακή; Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι όσο υπάρχουν επαγγελματίες πολιτικοί».

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ

(έμπορος, Πάτρα)

«Η χύτρα βράζει»

«Σοκ! Ακόμα και για τις υγιείς επιχειρήσεις δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε την πτώση του τζίρου που αρχίζει από 30% και φτάνει ακόμη και το 70%. Είμαι έτοιμος να αντιδράσω σε οποιαδήποτε αστοχία με νέα μέτρα. Η χύτρα θα σπάσει με απρόβλεπτες κοινωνικές διαστάσεις».

ΟΛΥΜΠΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

(φοιτήτρια, Πάτρα)

«Ψάχνω για δουλειά»

«Εχουμε περιορίσει τα έξοδα και περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι εξετάσεις για να δούμε αν μπορούμε να πιάσουμε έστω και προσωρινά δουλειά. Οσο σπουδάζω, τα βάρη επωμίζονται οι γονείς μου που ήδη ανταποκρίνονται δύσκολα στις απαιτήσεις των σπουδών μου»

ΜΑΡΙΑΝΤΖΕΛΑ ΛΕΣΤΟΥ

(επιχειρηματίας στο Ιντερνετ, Αθήνα)

«Πώς να κάνουμε αλλιώς;»

«Μέσω των συνεργατών μου διαπιστώνω πως όλοι είναι επηρεασμένοι και κατ΄ επέκταση σκεπτικοί στο πώς θα επενδύσουν τα χρήματά τους. Και εγώ έχω γίνει ακόμη πιο προσεκτική στις αγορές μου. Πάντως, στην περίπτωση που η κυβέρνηση λάβει νέα μέτρα, νομίζω πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά να ακολουθήσω. Εγιναν λάθη και δυστυχώς θα πρέπει να επωμιστούμε το βάρος εμείς».

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΒΙΚΑΤΟΥ

(ιδιωτική υπάλληλος, Πάτρα)

«Δεν θα μπορούμε να επιβιώσουμε»

«Μειώσαμε τα πάντα. Σπίτιδουλειά, αυτή είναι η κατάστασή μας σήμερα. Εξοδα κάνουμε μόνο για τα απαραίτητα. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν φταίμε εμείς που κάποιοι έφαγαν χρήματα. Γιατί να τα πληρώσει ο λαός; Ελπίζω να μην παρθούν νέα μέτρα γιατί θα είναι πια μεγάλες οι δυσκολίες, ακόμη και για να καλύψουμε τα στοιχειώδη για την επιβίωση».

ΕΛΛΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

(ιδιοκτήτρια πρατηρίου βενζίνης, Λάρισα)

«Οδηγούμαι σε λουκέτο»

«Η πτώση στη δουλειά μας είναι από 35% έως 45%. Από τη στιγμή μάλιστα που μπαίνει και ο αυξημένος ΦΠΑ πιστεύω ότι θα είναι μεγαλύτερη. Η θυσία που μπορώ να κάνω είναι να πουλήσω με μικρότερο κέρδος. Τότε όμως δεν θα μπορέσω να κρατήσω την επιχείρηση και είναι σίγουρο ότι θα οδηγηθώ σε κλείσιμο…».

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΡΣΑΜΗΣ

(ελεύθερος επαγγελματίας, Λάρισα)

«Θα κλείσω το μαγαζί»

«Δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση. Εχω το τυροπιτάδικο περίπου 20 χρόνια και σήμερα έχω φθάσει στο σημείο να μην μπορώ να αντεπεξέλθω στα έξοδα και στις συνεχόμενες αυξήσεις σε όλα. Εκανα τη θυσία να μειώσω τις τιμές για να προσπαθήσω να κρατήσω την πελατεία μου. Δεν απέδωσε όμως γιατί όλοι οι προμηθευτές πουλάνε πλέον ακριβότερα με την αύξηση του ΦΠΑ, τη ΔΕΗ που ακολουθεί και η μόνη μείωση που είχα ήταν στο ενοίκιο για να μην κλείσω το μαγαζί. Δυστυχώς όμως αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα είναι μονόδρομος…».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΟΠΟΔΗ

(ιδιωτική υπάλληλος, Αθήνα)

«Επιστροφή στο χωριό μου»

«Προς το παρόν δεν έχω επηρεαστεί από την κρίση. Αν κρίνω όμως από την οικογένειά μου και κάποιους φίλους δεν θα αργήσει να επηρεάσει και μένα. Οι περικοπές στα περιττά έξοδα είναι από τα πρώτα πράγματα που θα κάνω. Αν εξαιρέσεις το φαγητό, όλα τα υπόλοιπα μπορώ να τα κόψω. Η επόμενη λύση θα ήταν το ΄΄σχέδιο Β΄΄, δηλαδή η επιστροφή στο χωριό μου στη Λευκάδα. Στην περιφέρεια οι ανάγκες είναι λιγότερες και η ποιότητα ζωής καλύτερη».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΑΠΛΕΣ

(έμπορος ενδυμάτων, Λάρισα)

«Να κάνει θυσίες το κράτος»

«Ολη η αγορά έχει πτώση πάνω από 30%. Και εκπτώσεις να κάνω ο κόσμος δεν αγοράζει, γιατί δεν έχει χρήματα και θέλει πρώτα να καλύψει τις βασικές ανάγκες του.

Δεν θα πάρει τώρα ρούχα και παπούτσια, θα βολευτεί με αυτά που έχει. Θα μπορούσα να κάνω θυσίες με μικρότερες τιμές.

Το κράτος γιατί δεν κάνει θυσίες με μικρότερη φορολογία ώστε να είναι κερδισμένο από τη μεγαλύτερη κατανάλωση;»

ΜΑΝΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ

(δικηγόρος, Μυτιλήνη)

«Χάνω όλα τα κεκτημένα»

«Υπάρχει μείωση της δικηγορικής ύλης, μείωση των αμοιβών, αύξηση των έμμεσων φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ το κράτος δεν μπορεί να μας διασφαλίσει ούτε τα φάρμακά μας.

Καμία άλλη θυσία δεν θα μπορούσα να κάνω, δεδομένου ότι ακόμη και αυτά που είχαμε ως κεκτημένα, ένα συνταξιοδοτικό δικαίωμα και μία ασφάλιση, εκ των πραγμάτων τα χάνω».

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

(μηχανικός παραγωγής, Κομοτηνή)

«Να πληρώσουν οι φταίχτες»

«Στον ιδιωτικό τομέα τον τελευταίο χρόνο οι ευκαιρίες απασχόλησης μαζί με τις αποδοχές έχουν μειωθεί πάρα πολύ.

Θα ήμουν διατεθειμένος να κάνω περαιτέρω θυσίες στην περίπτωση που διαπίστωνα ότι υπάρχει ανάλογη συνεισφορά από όλα τα στρώματα της κοινωνίας και ειδικά από εκείνους που ζημίωσαν την οικονομία της χώρας. Υπάρχουν πολλά στελέχη που φεύγουν από την Ελλάδα στο εξωτερικό.

Δούλεψα στην Ιταλία και αν μου δινόταν η ευκαιρία θα ξαναέφευγα στο εξωτερικό».

ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΡΛΙΑΦΤΗΣ

(ιδιοκτήτης μπιτς μπαρ, Μυτιλήνη)

«Τι άλλο να θυσιάσω»

«Εζησα για τα καλά τις συνέπειες της κρίσης, καθώς φέτος αναγκάστηκα να πουλήσω την επιχείρησή μου όταν είδα ότι δεν μπορούσα να επιβιώσω σε μια τουριστική σεζόν που κάθε χρόνο συρρικνώνεται.

Στο ερώτημα αν θα δεχόμουν να κάνω και άλλες θυσίες, απαντώ με σιγουριά: Δεν υπάρχει περίπτωση.

Δεν έχω τίποτε άλλο να θυσιάσω».

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

(συνταξιούχος ΙΚΑ, Πάτρα)

«Χαριστική βολή»

«Μόνο στο καφενεδάκι και εκεί με δυσκολία. Αρχίζουμε πια και καθόμαστε στα παγκάκια της πλατείας γιατί δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα με τα ήδη φτωχά οικονομικά μας. Πάντως, θα είναι χαριστική βολή για τους χαμηλοσυνταξιούχους η απόφαση για νέα μέτρα. Θα τα βγάζουμε πέρα ακόμη πιο δύσκολα. Γι΄ αυτό και καλό θα είναι να μην ανακοινωθούν».