Αναζήτηση
«Οπως διαλέγει ο πελάτης και αν δεν του αρέσεις φεύγει, έτσι διαλέγουμε κι εμείς. Γενικά αποφεύγω τους Πακιστανούς. Οχι από ρατσισμό, αλλά επειδή θέλουν σχεδόν πάντα φιλιά στο στόμα και αγκαλιές» λέει η κ. Δήμητρα Κανελλοπούλου, καθισμένη αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα στην κουζίνα του σπιτιού της όπου και εργάζεται.
Είναι πρόεδρος του σωματείου εκδιδομένων προσώπων.
«Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη. Και τα προφυλακτικά είναι γερμανικά, αγορασμένα από μένα για σιγουριά».
Από πάνω της η κάμερα ασφαλείας στραμμένη προς την εξώπορτα και δίπλα της ο Αρης που έχει αναλάβει χρέη θυρωρού. Οι ανοιχτές πόρτες ανήκουν στο παρελθόν. Στα “σπίτια” της Αθήνας η ασφάλεια έχει γίνει Νο 1 προτεραιότητα, αλλά οι δουλειές εξακολουθούν να ευημερούν, σαν τον παλιό καλό καιρό!
Η Δήμητρα Κανελλοπούλου, όπως και άλλες 2.000 γυναίκες, είναι εργάτρια σε μια βιομηχανία που εξακολουθεί να ανθεί και σε ημέρες κρίσης. Στην Αθήνα λειτουργούν περισσότερα από 100 sex-shops, ξενοδοχεία ημιδιαμονής, 200 πορνεία και ισάριθμες αίθουσες strip show. Κανείς από τους επιχειρηματίες με τους οποίους ήλθαν σε επαφή «ΤΑ ΝΕΑ» δεν μίλησε για οικονομικές δυσκολίες των πελατών. Το ΔΝΤ απέχει πολύ από τα μαγαζιά του σεξ. Το ενδιαφέρον είναι ότι, αν εξαιρέσει κανείς τα πορνεία, οι γυναίκες εμφανίζονται ως οι κατ΄ εξοχήν πελάτες της βιομηχανίας του σεξ- ειδικά στις πιο καινούργιες της εκδοχές, όπως τα sex-shops και τα νέου τύπου καμπαρέ.
Τα ξενοδοχεία
Από την άλλη πλευρά, στα ξενοδοχεία ημιδιαμονής οι κύριοι πελάτες είναι άνδρες. «Κάθε δωμάτιο έχει διαφορετικό θέμα και την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Οι σουίτες είναι ακόμα πιο προχωρημένες» λέει ο κ. Ευάγγελος Κοτσίνης, ιδιοκτήτης ξενοδοχείου στο κέντρο. «Στις “Νηρηίδες” έχουμε διπλό τζακούζι, ενώ όλα τα δωμάτια ανακαινίστηκαν ριζικά πριν από δύο χρόνια. Είναι πολύ προσεγμένη η διακόσμηση και παρέχουμε δωρεάν στάθμευση, καφέ και εμφιαλωμένα νερά. Οι πελάτες μας μπορούν επίσης να διαλέξουν και να δουν περισσότερες από 1.000 αισθησιακές ταινίες σε DVD και συνδρομητικά αθλητικά κανάλια».
Οι περισσότεροι πελάτες του, όπως λέει, είναι Ελληνες από 20 έως 75 ετών και ετεροφυλόφιλοι σε ποσοστό 70%. Οι τιμές για τρίωρη διαμονή είναι 27 ευρώ για τις σουίτες και 23 για τα δωμάτια. Υπάρχουν και πολύ φθηνότερα αλλά και ακριβότερα παρόμοια ξενοδοχεία σε όλη την Αθήνα.
Τα «σπίτια» λειτουργούν με βασιλικό διάταγμα
«Στα “σπίτια” είναι διαφορετικό το καθεστώς. Μόνο 56 είναι αναγνωρισμένα από το κράτος, επειδή είχε εκδοθεί πριν από 50 χρόνια ανάλογο βασιλικό διάταγμα. Σήμερα 250 οίκοι ανοχής έχουν καταθέσει συμβόλαια στην Εφορία, αλλά ουσιαστικά δεν έχουν νομική υπόσταση, ούτε κανονική άδεια λειτουργίας» υποστηρίζει η κ. Δήμητρα Κανελλοπούλου.
Η Δήμητρα εξηγεί ότι το 80% των γυναικών που εκδίδονται σήμερα στην Αθήνα είναι αλλοδαπές και μόνον το 20% Ελληνίδες. Οι πελάτες είναι συνήθως Ελληνες αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά και ο αριθμός των ξένων, κυρίως, οικονομικών μεταναστών. Τα “σπίτια” διαφημίζονται πλέον σαν στούντιο στο Ιντερνετ και στα περιοδικά, έχουν ωράριο λειτουργίας και διαθέτουν κάμερες ασφαλείας για να ελέγχουν τους πελάτες πριν τους δεχθούν.
Οι τιμές. «Με 10- 15 ευρώ θα βρεις στο Μεταξουργείο, στον Κεραμεικό. Στα δικά μας “σπίτια” οι τιμές αρχίζουν από τα 20 ευρώ» συνεχίζει. «Μιλάνε για κρίση και για φοροδιαφυγή. Εμείς θέλουμε να βάλουμε ταμειακές μηχανές. Θέλουμε να κόβονται αποδείξεις για να μπούμε σε μια σειρά. Είμαστε 2.000 γυναίκες επαγγελματίες που εξεταζόμαστε από γιατρούς κάθε 15 μέρες και υπάρχουν πολλές χιλιάδες παραπάνω παράνομες, οι οποίες ελέγχονται μόνον από τους προαγωγούς τους, που παίρνουν και τις περισσότερες μαύρες εισπράξεις τους».
«Είμαστε γεμάτοι κάθε βράδυ»
«Στο σόου του “Κίνκι-Οπερα” έχουμε και στριπτίζ ανδρών, όχι μόνο γυναικών. Ερχονται παρέες όλων των ηλικιών και διασκεδάζουν καθημερινά, εδώ. Από τον Δεκέμβριο που ανοίξαμε μέχρι σήμερα είμαστε γεμάτοι κάθε βράδυ» λέει ο κ. Λάκης Λάλος, καλλιτεχνικός παραγωγός του ομώνυμου καμπαρέ στη Λ. Συγγρού. «Αυτό το είδος ερωτικής παρωδίας επί σκηνής ξεκίνησε στο Αμστερνταμ το 2000 και ακολούθησε η Βοστώνη, η Φρανκφούρτη, το Τόκιο, το Ελσίνκι και πέρσι η Αθήνα. Το πρόγραμμα τις καθημερινές αρχίζει μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα ενώ Παρασκευή και Σάββατο μία ώρα αργότερα».
Το ερωτικό stand-up comedy το έχουν δει μέχρι τώρα περίπου 30.000 θεατές. «Στο σόου μετέχουν επτά γυναίκες και τρεις άνδρες, όλοι ξένοι, είναι δίωρο και επαναλαμβάνεται μέχρι τις έξι το πρωί» λέει ο κ. Λάλος. Ομως και σε αυτό το καμπαρέ όπως και σε λιγότερο φαντασμαγορικά στριπτιζάδικα της Αθήνας υπάρχει η λεγόμενη κονσομασιόν. Κορίτσια συνήθως που μετέχουν στο σόου πίνουν στη συνέχεια το ποτό τους στα τραπέζια των πελατών ανεβάζοντας ανάλογα με τα οφθαλμόλουτρα ή τη γλυκόπικρη ιστορία που συχνά διηγούνται τους τζίρους των καταστημάτων.
«Οι γυναίκες είναι οι καλύτεροι πελάτες μας»
«Εχουμε περίπου 10 χρόνια το μαγαζί και οι γυναίκες αποτελούν την πλειονότητα των πελατών μας σε ποσοστό 70% προς 30%», λέει ο Δημήτρης, υπάλληλος σε sex-shop στη Λεωφόρο Μεσογείων. «Οι γυναίκες είναι μεταξύ 20 και 40 ετών ενώ οι άνδρες είναι μέχρι και 70 ετών. Τη μεγαλύτερη κίνηση έχουν τα dildo και οι δονητές και ακολουθούν τα εσώρουχα και οι κούκλες». Διαφορετική η εικόνα σε μεγαλύτερα sex-shops κυρίως σε κεντρικές λεωφόρους. «Εμείς πουλάμε περισσότερο DVD ερωτικού περιεχομένου και στη συνέχεια δονητές, μεγεθυντές και κούκλες» λέει ο κ. Γιώργος Τζώρτζης. «Σε εμάς είναι λίγο περισσότεροι οι άνδρες πελάτες από τις γυναίκες, σε ποσοστό 60-40%, στο ίδιο ποσοστό κυμαίνονται και οι ετεροφυλόφιλοι με τους ομοφυλόφιλους ενώ το 80% των πελατών είναι Ελληνες».
Τα DVD πωλούνται προς 8-20 ευρώ, τα dildo 30- 150, οι δονητές 30- 400, οι μεγεθυντές 30 – 250 και ένα καινούργιο προϊόν, το lelo, που είναι unisex, επαναφορτιζόμενο με remote control και αυξομειώνει τη δόνηση, προς 120 ευρώ.
Τα sex σινεμά. Υπάρχουν βέβαια και οι φανατικοί του sex σινεμά. «Αυτοί θέλουν σκοτεινή αίθουσα, βελούδινα καθίσματα και μεγάλη οθόνη» λέει ο ταμίας σε κεντρικό κινηματογράφο πορνό της Αθήνας. «Δεν έρχονται γυναίκες, μόνο άνδρες. Αρχίζουμε στις 9 το πρωί τις προβολές και τελειώνουμε στις 2 μετά τα μεσάνυχτα». Για να δείξει ότι όλα κυλούν ήρεμα, ο υπάλληλος με βάζει στην αίθουσα με τις κόκκινες κουρτίνες, τον τεράστιο εξώστη και τους πρωταγωνιστές σε δράση. «Ελα να δεις, δεν είναι τίποτα, κινηματογράφος είναι» έλεγε συνεχώς. Ομως με το που ακούστηκε γυναικεία φωνή, δύο- τρεις θεατές πετάχτηκαν από τις καρέκλες και βγήκαν άρον άρον μαζί μου εκτός αιθούσης. «Πού ζεις κορίτσι μου;» με ρώτησε η ηλικιωμένη ταξιθέτρια που περιμένει για ώρες έξω από τον κινηματογράφο κόβοντας εισιτήρια.
Το εισιτήριο κοστίζει 4- 5 ευρώ και η πλειονότητα των θεατών είναι οικονομικοί μετανάστες. Αντίθετα, στα καμπαρέ, που δείχνουν να επανέρχονται στη νυχτερινή Αθήνα, το εισιτήριο είναι από 15 ευρώ και άνω κι ο αισθησιασμός συγκεντρώνει εξίσου τα βλέμματα ανδρών και γυναικών.
