«Η Ευρώπη είναι η λύση και όχι το πρόβλημα»

Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, ενόσω ο θρίαμβος της παράταξής του ήταν ακόμα νωπός, παρουσιαστής της γαλλικής τηλεόρασης τον ρώτησε αν τα επόμενα σχέδιά του αφορούν τη γαλλική προεδρία. Ο 64χρονος άνδρας με το ανοιχτό πουκάμισο, τα διαπεραστικά γαλάζια μάτια και το ειρωνικό χαμόγελο σκυθρώπιασε: «Θα ήμουν φριχτός προεδρικός υποψήφιος», δήλωσε.

«Και δεν με ενδιαφέρει να είμαι φριχτός»…
Η ερώτηση του παρουσιαστή ήταν, βασικά, άτοπη. Μπορεί ο πάλαι ποτέ «Κόκκινος», μετέπειτα «Πράσινος» κι αιώνια αντάρτης Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ να έχει αναγορευτεί σε «πρίγκιπα της Γαλλίας» (περιοδικό «Μarianne») μετά το θριαμβευτικό 16,3% και την τρίτη θέση που κατέκτησε ο συνασπισμός του «Ευρώπη Οικολογία» στις κάλπες που στήθηκαν για τις ευρωεκλογές στη Γαλλία, δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για το Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων ωστόσο δεν έχει.

Όπως ανακάλυψε έναν Μάη ο στρατηγός Ντε Γκωλ (πριν τον ξαποστείλει ως ανεπιθύμητο), δεν είναι Γάλλος. Είναι Γερμανός.

Γεννήθηκε μεν στη Γαλλία από Γερμανοεβραίους γονείς, παρέμεινε εντούτοις άπατρις μέχρι τα 18 του οπότε επέλεξε τη γερμανική υπηκοότητα προκειμένου να απαλλαγεί από τη στρατιωτική θητεία.

Από την επιλογή αυτή έχουν περάσει 46 χρόνια. Και σε αυτά τα 46 χρόνια έχουν γίνει πολλά. Στα 23 του, ο ΚονΜπεντίτ έγινε το εμβληματικό πρόσωπο του γαλλικού Μάη- τότε ήταν που απέκτησε το προσωνύμιο «Κόκκινος Ντάνι», για το χρώμα των μαλλιών του, διότι κομμουνιστής δεν υπήρξε ποτέ- στην πραγματικότητα ήταν ο αγαπημένος αποδιοπομπαίος τράγος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Στο πράσινο το γύρισε πολύ αργότερα, αρχές της δεκαετίας του 1980, στη Γερμανία. Σήμερα, πάντως, έχει αποκτήσει και άλλο χρωματικό παρατσούκλι: «Ντάνι ο μπλε με τα κίτρινα αστέρια». Δεν υ πάρχει Ευρωπαίος πολιτικός που να υπερασπίζεται την Ευρώπη πιο πειστικά από τον Κον-Μπεντίτ. Πρόσφατα μάλιστα, στη διάρκεια μιας περιοδείας για διαλέξεις στις ΗΠΑ ένας Αμερικανός γερουσιαστής ακούστηκε να ρωτάει γεμάτος δέος: «Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Και γιατί δεν διοικεί την Ε.Ε.;». Προς το παρόν, αυτό που ενδιαφέρει τον ΚονΜπεντίτ είναι να εμποδίσει την επανεκλογή του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στην κεφαλή της Κομισιόν· και κατόπιν, να δημιουργηθεί στη γαλλική και την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή μια νέα δύναμη, όχι ένα πολιτικό κόμμα «από αυτά που αποτυγχάνουν παντού» αλλά «μια νέα μορφή πολιτικού κινήματος» που θα ξυπνήσει, ή θα αντικαταστήσει, τις κοιμώμενες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής κεντροαριστεράς και θα τιθασεύσει, ή θα ανατρέψει, την αυξανόμενη εχθρότητα των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς. Ο Κον-Μπεντίτ παραμένει πεπεισμένος πως η Ευρώπη είναι η λύση, όχι το πρόβλημα. Ότι «χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη, όχι λιγότερη». Οι ευρωεκλογές, διακηρύττει, πρέπει να πάψουν να θυμίζουν «στενόμυαλες επαρχιακές μάχες». Οι δύο βασικοί άξονες της ευρωπαϊκής πολιτικής, δηλώνει, πρέπει να είναι 1ον: η ελεύθερη αγορά ως βάση, αλλά όχι ως εμμονή και 2ον: το περιβάλλον ως βασική έγνοια, αλλά όχι υπό τη μορφή ενός οικο-φονταμενταλισμού. «Ποιος είναι αυτός ο τύπος», το ξέρουμε καλά, εδώ και δεκαετίες. Τώρα «γιατί δεν διοικεί την Ε.Ε.»…

Μια ζωή γεμάτη πάθος

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στο Μοντομπάν της Γαλλίας, στις 4 Απριλίου του 1945, από Γερμανοεβραίους γονείς.

ΣΠΟΥΔΑΣΕ: Γυμνάσιο και λύκειο έκανε στο Οdenwaldschule του Χέπενχαϊμ, κοντά στη Φρανκφούρτη. Το 1966 επέστρεψε στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ.

ΑΝΔΡΩΘΗΚΕ: Στη Ναντέρ, από όπου και άρχισε ο Μάης του ΄68, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και πρώτο πρώτο αίτημα να επιτραπεί στα αγόρια να επισκέπτονται το κτίριο των κοριτσιών και τούμπαλιν. ΕΡΓΑΣΤΗΚΕ: Αμέσως μετά τον Μάη του ΄68, του απαγορεύτηκε για περισσότερα από 10 χρόνια η διαμονή στη Γαλλία. Στη Γερμανία, όπου εγκαταστάθηκε, έκανε για να ζήσει πολλά επαγγέλματα. Το 1984 εντάχθηκε στους Γερμανούς Πράσινους, το 1989 έγινε αντιδήμαρχος της Φρανκφούρτης.

ΕΙΝΑΙ: Ευρωβουλευτής από το 1994, συμπροεδρεύων της ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο από το 2002.

ΛΕΕΙ: «Είναι λάθος να λέμε πως οι νέοι αδιαφορούν σήμερα για την πολιτική. Είναι διαφορετικοί. Είναι πιο ευαίσθητοι, κατά κάποιους τρόπους φοβισμένοι, αλλά δεν ενδιαφέρονται λιγότερο».

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ: «Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ είναι το πιο επικίνδυνο παλιόμουτρο στη Γαλλία». Σαρλ ντε Γκωλ, πρόεδρος της Γαλλίας, 1968.