Το μάτι που τα πάντα βλέπει.

Ποιο μάτι; Της κουζίνας, του Θεού ή του αυγού; Το δίλημμα δεν ήταν αμελητέο. Ήταν λογικό όμως ή ηθικό; Μήλο ή τσιγάρο; Πήγα να δαγκώσω το μήλο και άφησα τα τσιγάρα στο πακέτο. Τότε η ηθική δεν έχασε χρόνο και τα έμπλεξε με τη λογική, όπως το συνηθίζει από την εποχή του Νεύτωνα μέχρι τις μέρες μας. «Μαυρίζει τα πνευμόνια όχι μόνο τα δικά σου, αλλά και των άλλων». «Προκαλεί θανατηφόρο καρκίνο των πνευμόνων». «Το τσιγάρο σκοτώνει». «Αν δεν το καταφέρει»- συμπλήρωνε η λογική- «Βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας». Ώρα για τσιγάρο, σκέφτηκα και έτεινα το χέρι μου προς το πακέτο για να συγκρατήσω τις σκέψεις μου. Ειδήσεις, δηλώσεις γιατρών, διαφημίσεις, δηλώσεις ασθενών και προειδοποιητικά σήματα έγιναν τρελό χαρμάνι, καθώς το αυγό-μάτι βούλιαζε νωχελικά στο τηγανισμένο λάδι. Η ηθική αντέτεινα επέτρεψε στους φτωχούς να παραμείνουν φτωχοί και στους πλούσιους να ελεήσουν. Η λογική, όποτε συμβάδισε μαζί της, είχε πυξίδα το συμφέρον, το οποίο ουσιαστικά την αναιρούσε. Τα συνήθη διλήμματα με παρονομαστή τον κοινό νου διαιρούσαν κατά το δοκούν το κοινό καλό και έκρυβαν επιμελώς τον μπούσουλα.

Πρώτο συμπέρασμα: όταν πληρώνουμε τους φόρους σημαίνει ότι έχουμε χρήματα κι αυτό σε ισοσκελισμένο ταμείο μάς καθιστά ηθικούς και λογικούς. Ρητορικό ερώτημα: όταν ανεβάζουμε τις τιμές των τσιγάρων παραμένουμε ηθικοί και λογικοί ή νόμιμοι άρα ηθικοί; Όταν περιορίζουμε τις καλλιέργειες των καπνών, κλείνουμε τα ελληνικά καπνεργοστάσια και σταματάμε τις επιδοτήσεις ηθικολογούμε, σοβαρολογούμε, ελεούμε ή πλουτίζουμε; ρώτησα το μάτι που ήξερα πως βλέπει τα πάντα. Όταν επιτρέπουμε λαθραία και νόμιμα τσιγάρα να διακινούνται, αναλόγως και λόγω τιμής, από τα περίπτερα και τις λαϊκές μέχρι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια είμαστε λογικοί και ανήθικοι μαζί ή παράλογοι και ηθικοί; ξαναρώτησα, ενώ σηκωνόμουν για να κλείσω το μάτι στην κουζίνα, που γνωρίζει από την τηλεόραση τα παιχνίδια της υποκριτικής.

Τελευταία Νέα