ΣΤΙΣ περιοδείες του πριν από την 11η Νοεμβρίου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος πέρασε κάποια στιγμή και από το Αγρίνιο. Στο περιθώριο της ομιλίας του, ενώ περπατούσε στην πόλη, τον πλησίασε κάποιος ηλικιωμένος Αγρινιώτης. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

ΑΓΡΙΝΙΩΤΗΣ: «Εμείς εδώ,όταν πεθάνει κάποιος, αφήνουμε να περάσουν σαράντα μέρες και μετά πλευρίζουμε τη χήρα…» ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: «Εσύ τι σχέση έχεις με τη χήρα;» ΑΓΡΙΝΙΩΤΗΣ: «Είναι συγγενής μου!» Το περιστατικό διακινεί «οφ» η πλευρά Παπανδρέου. Τόσο η διαρροή όσο και η στιχομυθία επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά την ασχήμια του ενδο-πασοκικού προεκλογικού αγώνα. Και το τέλος της πολιτικής ευπρέπειας.

ΔΕΝ πρόκειται για ελληνική αποκλειστικότητα. Πρόντι και Μπερλουσκόνι αντάλλαξαν- περίπου- ύβρεις στο τηλεντιμπέιτ των ιταλικών εκλογών. Πιο πρόσφατα, σε μια σύνοδο ισπανόφωνων χωρών της Λατινικής Αμερικής ο Ούγκο Τσάβες χαρακτήρισε φασίστα από το βήμα τον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Παρόντες, ο διαδοχός του Χοσέ, Θαπατέρο και ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος. Ο Θαπατέρο ζήτησε από την ηγέτη της Βενεζουέλας να είναι πιο διπλωματικός. Αλλά ο Χουάν Κάρλος δεν «μάσησε». «Γιατί δεν το βουλώνεις;», φώναξε στον Τσάβες από τη θέση του. «Σαγρέ» συνομιλίες υπάρχουν πάντα στην πολιτική, εσωτερική ή διεθνή. Από τη συνομιλία Κέννεντυ- Χρουστσώφ στη Βιέννη το 1961 ώς τα ξεκατινιάσματα Μπλερ- Σιράκ στις Ευρωπαϊκές Συνόδους. Όλα αυτά όμως γίνονταν σε κατ΄ ιδίαν συναντήσεις ή σε συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών. Αντίστοιχα, κάποιοι Έλληνες δημοσιογράφοι θυμούνται ακόμη την εποχή που η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ συνεδρίαζε αφού είχαν βγει έξω οι εκπρόσωποι του Τύπου. ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ πολιτική ισχύει η κυρίαρχη τάση της εποχής: «όλα στη φόρα» ή, τέλος πάντων, διαφάνεια. Είναι η επιρροή της τηλεόρασης; Θα απαντούσε κανείς θετικά αν δεν υπήρχε το Διαδίκτυο. Τα ριάλιτι δεν υστερούν σε τίποτε από το Υou Τube. Το τρέμουν οι Αμερικανοί υποψήφιοι για το χρίσμα Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών, αφού εκεί «αναρτώνται» βίντεο με τα λάθη ή τις πατάτες τους. Διάφορα μπλογκς, αλλά και μια παρέμβαση στο βιογραφικό του στη Wikipedia- που αμφισβητούσε το πραγματικό του ονοματεπώνυμοδέχθηκε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Στον αντίποδα, ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε εκστρατεία χωρίς να ενοχληθεί από αυθόρμητες εκφράσεις της «βάσης» του κόμματος ή να δεχθεί ανώνυμες προσωπικές επιθέσεις από το Διαδίκτυο. Μπορεί να δέχθηκε έμμεσες βολές από στελέχη όπως ο Χρίστος Βερελής ή ο Πάρις Κουκουλόπουλος, αλλά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προτίμησε να στοχοποιήσει ευθέως τα ΜΜΕ. Είναι μια πρακτική δημοφιλής διεθνώς. Φεύγοντας από την Ντάουνινγκ Στριτ, ο Μπλερ τα ΄βαλε με τα «άγρια θηρία» της βρετανικής δημοσιογραφίας. Σε πόλεμο με τα μίντια- γαλλικά ή ξένα- είναι και ο Νικολά Σαρκοζί. Η πολεμική αυτή αρέσει σε ένα μέρος του πολιτικού ακροατηρίου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: η ελληνική πολιτική- τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ – είναι λιγότερο εσωστρεφής από όσο φαίνεται. Αντιθέτως, αντανακλά τις διεθνείς τάσεις των ηλεκτρονικών δημοκρατιών που συνοψίζονται σε «νοσταλγία της λάσπης».

Τελευταία Νέα