Ο τζίρος τους είναι συχνά πολλαπλάσιος του προϋπολογισμού κρατών. Η δύναμή τους είναι τόσο μεγάλη, που οι νόμοι πολλές φορές κόβονται και ράβονται στα μέτρα τους. Η εικόνα τους συμπίπτει με το πλέον επιθετικό πρόσωπο του καπιταλισμού και η καλύτερή τους φίλη «ακούει» στο όνομα παγκοσμιοποίηση. Είναι οι πραγματικοί άρχοντες του κόσμου, η νέα γενιά των πολυεθνικών.


Oι εποχές που η United Fruit βασίλευε στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής καταφεύγοντας συχνά- πυκνά σε αιματηρά πραξικοπήματα, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα σε κράτη και επιχειρήσεις έχει εξελιχθεί, πλέον καμία χώρα δεν τελεί υπό την επιρροή μίας και μοναδικής επιχείρησης. Όπως επισημαίνει ωστόσο το γαλλικό περιοδικό «Μarianne», το χρήμα ως όπλο μπορεί ακόμα να βγάλει «εκτός» έναν ολόκληρο στρατό. Από παραδείγματα, άλλο τίποτα.

Το 1998, το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης τόλμησε να τα βάλει με το μονοπώλιο της Μicrosoft. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο νεοεκλεγείς Τζορτζ Μπους έδωσε τόπο στην οργή. Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο, έπειτα από προσπάθεια επτά ετών, κατάφερε η Κομισιόν να επιβάλει μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στο διάσημο τέκνο τού Μπιλ Γκέιτς πρόστιμο 500 εκατ. ευρώ για «κατάχρηση κυρίαρχης θέσης». Με ετήσια κέρδη 14,7 δισ. δολάρια, οι ιθύνοντες της Μicrosoft, το πολύ να ένιωσαν, μια στιγμιαία ενόχληση.

Μόλις πρόσφατα, η Χίλαρι Κλίντον αρνήθηκε δωρεά 5.000 δολαρίων από τη Wal-Μart, τη μεγαλύτερη επιχείρηση στον κόσμο, επικαλούμενη «σοβαρές διαφορές με την πρακτική της». Ωστόσο, η επίδοξη πρόεδρος των ΗΠΑ ξέχασε να διευκρινίσει πως τη δεκαετία του 1990 ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας. Και τότε ανασφάλιστους άφηνε η Wal-Μart τους εργαζομένους της. Η εταιρεία, με 1,8 εκατ. υπαλλήλους και ετήσια έσοδα 348,65 εκατ. δολάρια, είναι σήμερα ο μεγαλύτερος χρηματοδότης Αμερικανών υποψηφίων σε εκλογές.

Η ρωσική Gazprom έχει τη δική της ιστορία. Ο τρίτος μεγαλύτερος ενεργειακός όμιλος στον πλανήτη είναι αφοσιωμένος στο Κρεμλίνο. Τα δόντια του τα δείχνει μόνο στο εξωτερικό, κυρίως στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, αλλά και στην Ευρώπη, την οποία εφοδιάζει με το 1/4 του φυσικού αερίου που καταναλώνει. «Η Gazprom δεν είναι ο Αϊ-Βασίλης της Λευκορωσίας» ήταν το σχόλιό της τον Ιανουάριο, όταν έκλεισε την ενεργειακή βρύση στη γείτονά της- κατ΄ επέκτασιν και σε ορισμένες χώρες της Ε.Ε.- απαιτώντας αύξηση των τιμών.

Πλέον καμία χώρα δεν τελεί υπό την επιρροή μίας και μοναδικής επιχείρησης

Τελευταία Νέα